Merchandise
Theo Bos komt nu onder grote druk
Vitesse werd zondag afgedroogd door Ajax: 4- 0, kansenverhouding 35-2.
Dat kan gebeuren. Onder Henk ten Cate verloor Vitesse met 5-0 op de openingsdag van het seizoen en werd derde. Het zegt dus niet alles. Veelzeggend is wel de manier waarop de spelers van Vitesse zich andermaal in een uitduel presenteerden. Zij willen vast, maar zo oogde het niet; makke lammeren in de voetbalwei.
Thuis speelt Vitesse in de regel iets beter, maar niet zo goed dat er slechts sprake zou zijn van een uitsyndroom. Tegen ADO (1-3), Heracles (0-2) en FC Groningen ( bekerduel 1- 5) ging het in GelreDome ook gruwelijk mis. Vitesse is nu degradatiekandidaat en degradatie betekent waarschijnlijk het einde van de club. Het enige wat nu telt is: hoe overleeft Vitesse.
Trainer Theo Bos is er tot nu toe niet in geslaagd zijn team – zoals bij zijn komst in januari 2009 – herkenbaar, met vertrouwen en kracht te laten spelen. Het is regelmatig zichtbaar dat spelers elkaar niet vinden, dat de samenhang ontbreekt en het een raadsel is wat de intenties van de ploeg zijn.
Soms, als de vuisten worden gebald, valt de puzzel wel in elkaar.
Maar in uitduels bij Sparta, VVV en Ajax deden zijn spelers niet eens wat hen was opgedragen.
Waarom? Is het niet kunnen? Niet willen? Wordt er iets gevraagd wat er niet is? Verkeerde keuzes? Veel te kiezen heeft Bos niet. Naast blessureleed en vormgebrek is er een slechte balans in de selectie; te veel frêle technici, te weinig lepe, sterke winnaars; ‘type Van der Schaaf, Davids?’ In januari, bij zijn komst, had Bos nog Kuiper, Van Wolfswinkel en Sansoni; spelers die zorgden voor een heldere veldbezetting en taakinvulling. Maar zij zijn weg en Bos zocht vergeefs een antwoord op de onbalans. Nu, met slechts tien duels te gaan en de toekomst van de club op zijn schouders, kan Bos waarmaken dat hij inderdaad de beste trainer is die Vitesse kon overkomen.
