Getergde Kolk haalt zijn gram

Santi Kolk maakte zaterdag in het duel metWillem II (2-1) waarschijnlijk de be­langrijkste treffer van Vites­se in dit seizoen.

Zelden was bij Santi Kolk de ontlading na een treffer groter, dan zaterdag tijdens de cru­ciale degradatiewedstrijd Vites­se- Willem II. De Haagse aanvaller sprintte schreeuwend en gebarend naar de andere kant van het veld, waar hij Piet Velthuizen in de ar­men viel. Enkele uren voor de wedstrijd had de begrafenis van de vader van de doelman plaatsge­had.
„Ik weet wat zijn vader voor hem betekent”, aldus Kolk. „Daarom vind ik het logisch dat ik na het doelpunt naar hem toe ging, zoals Serginho Greene dat ook deed na zijn treffer.”

Tijdens de ontmoeting met de ploeg uit Tilburg stond de derde keeper van Oranje uiteraard volop in de schijnwerpers. „Ik vind dat je iemand die in een rouwproces zet, beter wat met rust kunt la­ten”, stelde Kolk. „Vaak gaat het het ene oor in en het andere weer uit, wanneer je iets zegt. Piet heeft het deze week op de club voor ons niet moeilijk gemaakt, door de ma­nier waarop hij met de situatie om­gaat. Als hij op de club is, is hij heel normaal. Daardoor is het voor ons minder moeilijk. We zul­len deze overwinning opdragen aan zijn vader.”

Het was een avond van veel en uit­eenlopende emoties, ook voor Kolk. De 28-jarige aanvaller begon op de bank, net als tijdens de ver­regende partij tegen Feyenoord.
„Elke speler die niet speelt, is onte­vreden”, zei Kolk. „ Het klopt dat ik de laatste weken niet in vorm ben geweest. Maar dat geldt voor veel spelers. Ik heb geen respect voor de keuze van de trainer, dat hij dan alleen mij passeert. De trai­ner weet ook dat ik dat vind.”

De invaller haalde binnen twee mi­nuten zijn gram, op sublieme wij­ze. Nadat Alexander Büttner het persoonlijke duel van Frank van der Struijk won, kwam Kolk in bal­bezit. Hij lifte de bal slim om zijn tegenstander en haalde vervolgens uit met een fraaie volley: 2-1.
„Tijdens de wedstrijd kijk ik altijd wel wat de tegenstander en de keeper doen”, sprak hij over zijn beauty. „ Ik zag dat hij vaak ver voor de goal is. Er zit natuurlijk ook wel een beetje geluk bij. Tegen Roda heb ik ook zo’n goal ge­maakt. Het begint toch gewoonte te worden.”

Vlak voor zijn uithaal keek Kolk in­derdaad heel even naar de positie van de Tilburgse goalie. Slimheid, gekoppeld aan furie. „ Als je niet speelt, dan heb je woede in je op het moment dat je alsnog invalt”, erkende Kolk, die het belang van de driepunter van zaterdag besefte. „Van tevoren werd dit al de wed­strijd van het jaar genoemd. We hebben gedaan wat we moesten doen. Nu hebben we weer een beetje lucht. Maar ik sta hier niet als een tevreden speler. Ik ben blij dat we vandaag hebben gewon­nen. Maar als ik woensdag weer op de bank zit, dan baal ik weer.”

De Gelderlander