Het was het jaar van Merab en Martin, maar ook van Rio en de Korenmarkt. De Gelderlander blikt terug op 2010. Vandaag: de supporters van Vitesse over Merab Zjordania.

2010 een roerig jaar voor Vit­esse? Bij de eigenzinnige Arnhemse club is altijd wel íets aan de hand. En on­danks Georgisch geld blijft Vitesse gewoon Vitesse.

Vraag ze naar het Vitesse­hoogtepunt van 2010 en het antwoord heeft ei­genlijk niks met voetbal­len te maken. „Vind je het gek?”, reageert Henk Parren. „ Sportief zijn er nauwelijks hoogtepunten geweest.” Na enig nadenken komen Parren, bestuurslid van de Vitesse Suppor­tersvereniging, en secretaris Stef ten Thij toch op een sportief licht­puntje. „NEC uit. Toen Vitesse zo dominant speelde dat je de angst bij het thuispubliek voelde. Helaas bleef het bij 0-0.” „Die wedstrijd hadden we moeten winnen”, vult Ten Thij aan. Hij zit samen met Parren onder een geel­zwarte kerstboom in Supporters­home Monnikenhuize, in de scha­duw van GelreDome. Ooit moet er een permanent home komen ín het stadion. „Maar voorlopig zit­ten we hier goed.” Na een thuisduel van Vitesse lo­pen er altijd tussen de drie- en zes­honderd supporters binnen van al­le vier de windstreken in het sta­dion. „Hier komt echt een dwars­doorsnede van de supporters. Het aantal fans is afhankelijk van de te­genstander en de uitslag.”

Het gesprek gaat onvermijdelijk over de overname van de club door Georgiër Merab Zjordania. Of dit seizoen al Europees voetbal wordt gehaald, wordt bij de sup­porters betwijfeld. „Het gat naar de top zeven is te groot.” Kam­pioen over drie jaar? „Dat hadden ze nooit moeten zeggen.” De twee bestuursleden van de sup­portersvereniging Ten Thij en Par­ren hebben ieder zo hun eigen ge­dachten over de ambities van de club, die financieel op sterven na dood leek tot het moment dat Zjordania arriveerde. „ Het positie­ve is dat de club er nog ís.”

Ten Thij ziet graag nog wat meer Europese sjaals aan de wand van het supportershome. En lukt dat niet? „Vitesse wordt er altijd beter van. Mocht Zjordania onverhoopt over een paar jaar vertrekken, dan staat er wel een gloednieuw trai­ningscomplex.”
Parren hecht aan de identiteit van de club. „ Geel-zwart moet wel geel-zwart zíjn en niet alleen maar geel-zwart lijken. Een anoniem soort Bayern München in Vitesse­tenue ziet hij niet zitten. „ Als dat de consequenties van de absolute top zijn, zie ik Vitesse liever als subtopper.”
De twee trekken de vergelijking met PSV, waar de supporters ver­wend zijn met de ene na de ande­re landstitel, met jaarlijks Europe­se topwedstrijden. „Maar ondanks die successen er is helemaal geen binding met de club. In Eindho­ven wordt alleen maar gemop­perd.”

Ondanks de grote veranderingen met de komst van Zjordania is Vi­tesse nog altijd Vitesse, constate­ren de supporters. „We vonden het wel heel spannend of dat zo zou blijven, maar de lijntjes met de club zijn nog net zo kort als voorheen. De interactie tussen sup­porters en club is niet veranderd”, zegt Ten Thij. Zowel hij als Parren roemt, op or­ganisatorisch vlak, de betrokken­heid van de club bij de fans. „Be­halve Vitesse ondersteunt geen en­kele club in Nederland rolstoelver­voer naar uitwedstrijden. En ner­gens anders beheren supporters he­lemaal zelf het supportershome. Dat kan alleen hier.”

De supportersvereniging is blij dat ook Merab Zjordania openstaat voor de fans. Ten Thij: „Bij het Air­borne- duel tegen NAC heb ik ge­vraagd of Zjordania de wedstrijd tussen de veteranen wilde kijken. Dat stond zijn agenda niet toe, maar hij bracht ze in de rust wel een bezoekje. Klasse.” Daarmee is meteen het echte hoog­tepunt aangesneden van het jaar 2010. De thuiswedstrijd van Vites­se waarbij de supporters de oud­strijders van de Slag om Arnhem eren. „ Daar zijn vijftig vrijwilligers uit allerlei geledingen van de vere­niging heel druk mee geweest.” Er waren zelfs meer aanmeldingen dan er vrijwilligers nodig waren, vertelt Ten Thij, verantwoordelijk voor de coördinatie. „Nu hebben we over vrijwilligers toch niet te klagen. Op zo’n 3300 leden – en dat aantal neemt alleen maar toe – hebben we een honderdtal enthou­siaste mensen die de handen uit de mouwen willen steken.”

Had 2010 behalve een hoogte- ook een dieptepunt? „Het vertrek van Theo Bos”, klinkt het zonder aarze­len. „ Je zag het aankomen, en het was niet te stoppen, maar de ma­nier waarop dat is gegaan, was niet correct. Dat had Theo na 28 jaar Vitesse niet verdiend.”

Stef ten Thij en Henk Parren

Supportersvereniging Vitesse

Het was het jaar van Merab en Martin, maar ook van Rio en de Korenmarkt. De Gelderlander blikt terug op 2010.
Vandaag: de supporters van Vitesse over Merab Zjordania.

2010 een roerig jaar voor Vit­esse? Bij de eigenzinnige Arnhemse club is altijd wel íets aan de hand. En on­danks Georgisch geld blijft Vitesse gewoon Vitesse.

Vraag ze naar het Vitesse­hoogtepunt van 2010 en het antwoord heeft ei­genlijk niks met voetbal­len te maken. „Vind je het gek?”, reageert Henk Parren. „ Sportief zijn er nauwelijks hoogtepunten geweest.” Na enig nadenken komen Parren, bestuurslid van de Vitesse Suppor­tersvereniging, en secretaris Stef ten Thij toch op een sportief licht­puntje. „NEC uit. Toen Vitesse zo dominant speelde dat je de angst bij het thuispubliek voelde. Helaas bleef het bij 0-0.” „Die wedstrijd hadden we moeten winnen”, vult Ten Thij aan. Hij zit samen met Parren onder een geel­zwarte kerstboom in Supporters­home Monnikenhuize, in de scha­duw van GelreDome. Ooit moet er een permanent home komen ín het stadion. „Maar voorlopig zit­ten we hier goed.” Na een thuisduel van Vitesse lo­pen er altijd tussen de drie- en zes­honderd supporters binnen van al­le vier de windstreken in het sta­dion. „Hier komt echt een dwars­doorsnede van de supporters. Het aantal fans is afhankelijk van de te­genstander en de uitslag.”

Het gesprek gaat onvermijdelijk over de overname van de club door Georgiër Merab Zjordania. Of dit seizoen al Europees voetbal wordt gehaald, wordt bij de sup­porters betwijfeld. „Het gat naar de top zeven is te groot.” Kam­pioen over drie jaar? „Dat hadden ze nooit moeten zeggen.” De twee bestuursleden van de sup­portersvereniging Ten Thij en Par­ren hebben ieder zo hun eigen ge­dachten over de ambities van de club, die financieel op sterven na dood leek tot het moment dat Zjordania arriveerde. „ Het positie­ve is dat de club er nog ís.”

Ten Thij ziet graag nog wat meer Europese sjaals aan de wand van het supportershome. En lukt dat niet? „Vitesse wordt er altijd beter van. Mocht Zjordania onverhoopt over een paar jaar vertrekken, dan staat er wel een gloednieuw trai­ningscomplex.”
Parren hecht aan de identiteit van de club. „ Geel-zwart moet wel geel-zwart zíjn en niet alleen maar geel-zwart lijken. Een anoniem soort Bayern München in Vitesse­tenue ziet hij niet zitten. „ Als dat de consequenties van de absolute top zijn, zie ik Vitesse liever als subtopper.”
De twee trekken de vergelijking met PSV, waar de supporters ver­wend zijn met de ene na de ande­re landstitel, met jaarlijks Europe­se topwedstrijden. „Maar ondanks die successen er is helemaal geen binding met de club. In Eindho­ven wordt alleen maar gemop­perd.”

Ondanks de grote veranderingen met de komst van Zjordania is Vi­tesse nog altijd Vitesse, constate­ren de supporters. „We vonden het wel heel spannend of dat zo zou blijven, maar de lijntjes met de club zijn nog net zo kort als voorheen. De interactie tussen sup­porters en club is niet veranderd”, zegt Ten Thij. Zowel hij als Parren roemt, op or­ganisatorisch vlak, de betrokken­heid van de club bij de fans. „Be­halve Vitesse ondersteunt geen en­kele club in Nederland rolstoelver­voer naar uitwedstrijden. En ner­gens anders beheren supporters he­lemaal zelf het supportershome. Dat kan alleen hier.”

De supportersvereniging is blij dat ook Merab Zjordania openstaat voor de fans. Ten Thij: „Bij het Air­borne- duel tegen NAC heb ik ge­vraagd of Zjordania de wedstrijd tussen de veteranen wilde kijken. Dat stond zijn agenda niet toe, maar hij bracht ze in de rust wel een bezoekje. Klasse.” Daarmee is meteen het echte hoog­tepunt aangesneden van het jaar 2010. De thuiswedstrijd van Vites­se waarbij de supporters de oud­strijders van de Slag om Arnhem eren. „ Daar zijn vijftig vrijwilligers uit allerlei geledingen van de vere­niging heel druk mee geweest.” Er waren zelfs meer aanmeldingen dan er vrijwilligers nodig waren, vertelt Ten Thij, verantwoordelijk voor de coördinatie. „Nu hebben we over vrijwilligers toch niet te klagen. Op zo’n 3300 leden – en dat aantal neemt alleen maar toe – hebben we een honderdtal enthou­siaste mensen die de handen uit de mouwen willen steken.”

Had 2010 behalve een hoogte- ook een dieptepunt? „Het vertrek van Theo Bos”, klinkt het zonder aarze­len. „ Je zag het aankomen, en het was niet te stoppen, maar de ma­nier waarop dat is gegaan, was niet correct. Dat had Theo na 28 jaar Vitesse niet verdiend.”

Stef ten Thij en Henk Parren

De Gelderlander