Een biertje en fricandel mag toch?

NickyHofs (28) keerde afgelopen zomer voor de tweede keer terug bij zijn jeugdliefde Vitesse. “Kampioen in 2013? Waarom niet?

Ik ben bij Vitesse teruggekeerd om kampioen te worden.

"Dat lijkt me niet, want ik heb hier een contract voor een jaar… Er staat een optie voor een extra seizoen in die automatisch wordt gelicht als ik een bepaald aantal wedstrijden heb gespeeld. Dus wie weet pak ik hier volgend seizoen de titel. We zijn op de goede weg, staan al in de subtop. Als we de vaste kern behouden en ons op de juiste plaatsen kunnen versterken, waarom zouden we dan geen kampioen kunnen worden? Ik zeg niet langer dat het belachelijk is om zo te denken.

"Dat was vorig jaar wel anders. Toen ik hoorde dat een rijke Georgiër de club had overgenomen die Vitesse naar het kampioenschap van 2013 wilde leiden, moest ik net als iedereen hard lachen. Ik was een buitenstaander, was net van Vitesse naar AEL Limassol vertrokken en lag op een strandbed op Cyprus. Dan denk je: Vitesse kampioen? Dat kan niet. Maar nu ik zie wat Merab Jordania allemaal voor elkaar krijgt… We hebben twee prachtige velden op Papendal, er zijn plannen voor een geweldig nieuw trainingscomplex en er staat een jong team. Bovendien heb ik alle vertrouwen in trainer John van den Brom. "Toen ik afgelopen zomer een nieuwe club zocht en hoorde dat John naar Vitesse kwam, heb ik meteen aan mijn zaakwaarnemer gevraagd of hij kon regelen dat ik kon meetrainen. Als Albert Ferrer nog trainer was geweest, had ik dat nooit gedaan. Onder hem ging het vorig seizoen niet goed. Je hoorde van iedereen dat de sfeer in de groep onder hem gespannen was. "John zei dat ik welkom was, maar ook dat hij me niks kon beloven. Toch kreeg ik in veel oefenwedstrijden een basisplaats van hem. En sinds ik vlak voor het begin van de competitie een contract tekende, ben ik niet meer uit het team verdwenen. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar."

Het liefst had ik afgelopen zondag tégen Vitesse gespeeld.

"Met Feyenoord? Nee, joh! Ik speel nu lekker voor Vitesse, die club staat voor mij op één. Sinds ik ben teruggekomen, heb ik het hier uitstekend naar mijn zin. We hebben een hechte en talentvolle ploeg, al was dat zondag even niet te zien. De 4-0 nederlaag was volkomen terecht, maar ik blijf zeggen dat we dit seizoen boven Feyenoord kunnen eindigen. "Wat niet wegneemt dat ik nog Steeds een Feyenoord -hart heb. Dat zal altijd zo blijven. Ik heb drieënhalf jaar in de Kuip rondgelopen en altijd een goede band met de supporters gehad. Ik denk dat ze mijn werklust waardeerden. Met de mensen die zeggen dat ik bij Feyenoord ben mislukt, ben ik het totaal niet eens. Ik ben heel veel geblesseerd geweest, maar als ik fit was, speelde ik bijna altijd. Alleen de laatste periode was het wat minder."

Op het jeugd-EK in Portugal in 2006 was ik sterker dan ooit.

"Ja. Dat we daar Europees kampioen werden, is een van de mooiste momenten in mijn carrière geweest. Ik kwam net terug van een blessure, de eerste wedstrijden draaide het helemaal niet. Toch bleef Foppe de Haan me vertrouwen schenken. Als je dan tweede wordt op de topscorerslijst en met het team de titel pakt, vergeet je dat nooit meer. Ik bekijk thuis nog geregeld een dvd’tje met beelden van dat EK. "Het klopt dat van ons EK-team alleen Klaas-Jan Huntelaar de echte top heeft gehaald, maar dat heb je vaker met nationale jeugdploegen. Van het Jong Oranje dat een jaar na ons Europees kampioen werd, ging de ene na de andere speler naar het buitenland, maar wat is ervan hen terechtgekomen? Ik bedoel maar. "Dat andere talenten uit mijn lichting het verder hebben geschopt dan ik, gun ik ze van harte. Jaloers zijn zit niet in mijn karakter. Met de BI van Vitesse werden we kampioen ten koste van de BI van Ajax met spelers als Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart en Nigel de Jong. Ik vind het mooi om nu naar die gasten te kijken. Net als naar Robin van Persie. Allemaal leuke jongens met wie ik vroeger bij Jong Oranje omging. Mij werd evenveel talent toegedicht, maar zij zijn verder gekomen. Jammer voor mij. Ik had ook graag bij Arsenal gespeeld, of bij Real Madrid, Manchester City. Maar het heeft niet zo mogen zijn. So be it. Ik heb vrede met mijn carrière."

Het enige dat ik op Cyprus heb geleerd is Engels.

"Klopt! Ik kan me inmiddels goed redden in die taal. Je hoorde bij AEL Limassol zóveel Engels dat je bijna werd gedwongen het te leren. In het begin verstond ik helemaal niets van wat de trainer tijdens de wedstrijdbespreking zei. Na afloop vroeg ik dan altijd aan mijn ploeggenoot Mike Zonneveld wat die man nou allemaal had gezegd. Langzamerhand herkende ik steeds meer woordjes. Voor de rest ben ik op Cyprus weinig wijzer geworden. Toch heb ik geen spijt dat ik erheen ben gegaan. Ik beschouwde spelen in Limassol als een mooie kans om voor het eerst buiten Arnhem te gaan wonen. Hier had ik toch een bepaalde naam opgebouwd, iedereen riep dat ik niet voor mijn sport leefde en te vaak op de Korenmarkt rondliep. Lag ook aan mezelf, dat kan ik niet ontkennen. Maar op een gegeven moment gingen bepaalde mensen op tv te ver met hun oordeel over mij. Het ging alleen nog maar over wat ik in het dagelijks leven deed. Daar was ik wel een beetje klaar mee. "Sportief gezien heb ik bij AEL een uiterst teleurstellende tijd gekend. Ik werd gepresenteerd als een grote speler, maar na drie wedstrijden werd de trainer ontslagen en kwam ik ernaast te staan. Vervolgens ben ik er nooit meer in gekomen, hoe hard ik ook trainde. Terwijl het team zo slecht presteerde dat we niet eens Europees voetbal haalden. In landen als Cyprus pesten ze dan de grote jongens weg door hun salaris niet te betalen. Dat heb ik aan den lijve ondervonden. Ik wacht nu nóg op mijn geld. "Gelukkig was er één groot pluspunt: het leven op Cyprus was goed en ik had mijn gezin bij me. Quincy, mijn dochter van zeven, zat op een Engelse school en had daar veel vriendinnetjes. Als ik haar ophaalde en zag hoe blij ze was, werd ik vanzelf weer vrolijk. We gingen vaak samen naar het zwembad of naar het winkelcentrum, waar je een ijs- en bowlingbaan had. Quincy had echt de tijd van haar leven, dat heeft me er doorheen gesleept."

John van den Brom is een meester in het uitdeuken van gebutste voetballers.

"Als ik het op mezelf betrek: ja. John heeft me het plezier in het voetbal teruggegeven. Hij is een heel warm persoon en weet goed om te gaan met boefjesgedrag. Ik houd van een geintje en de trainer laat me lekker mijn gang gaan. Tot op zekere hoogte, hoor. Als ik te ver ga, zegt hij dat ik even moet dimmen. Van hem neem ik dat graag aan."

Niks verloren zoon, ik ben de vader van de selectie!

"Op het veld ben ik de oudste, dus probeer ik mijn ervaring daar op een leuke manier op de jongeren over te brengen door veel te praten. Maar ik niet alleen, hoor. Deze groep is weliswaar jong, maar al heel volwassen. Naar bomen van kerels als Guram Kashia en Wilfried Bony wordt ook geluisterd, al zijn ze nog jong.

"Buiten het veld hoeft niemand naar mij te luisteren. Ik ga anderen niet voorschrijven hoe laat ze naar bed moeten. Iedereen moet toch zelf beslissen wanneer-ie de kroeg ingaat? Ik doe dat al mijn hele carrière. Nog steeds drink ik na de wedstrijd graag een biertje en eet ik af en toe een frikandel. Dat mag toch? Zolang je maar presteert. Dan hoor je er niemand over.

Ik ben de tijden dat Vitesse-fans mij massaal uitfloten nog niet vergeten.

"Tuurlijk niet. Maar soms was het wel terecht. In het jaar voordat ik naar Cyprus vertrok, speelde ik hier gewoon slecht. De supporters waren een betere Nicky gewend. Dan mogen ze fluiten. Klaar. Als ik trainer Theo Bos was geweest, had ik Nicky Hofs ook vaak gewisseld en af en toe op de bank gezet. Ik heb hem vaak genoeg gezegd dat hij groot gelijk had. "Het is onzin dat de fluitconcerten te maken hadden met mijn leefwijze. Loop maar eens een week met me mee, dan zul je zien dat ik echt wel voor mijn sport leef. Twee weken is ook goed. Jullie mogen zelfs bij me blijven slapen. Ik heb niks te verbergen."

De manier waarop Vitesse met Theo Bos is omgegaan doet me zeer.

"Zeker. We hebben het wel over Mister Vitesse, hè. Op Cyprus kreeg ik alles over zijn ontslag mee via de kranten en televisie. Meteen toen ik het nieuws vernam heb ik hem een sms’je gestuurd om te laten weten dat ik het jammer vond. Theo heeft geen tijd gekregen om iets op te bouwen. Hij gaf jongens in de voorbereiding het vertrouwen en kreeg er toen ineens een heleboel nieuwe spelers bij die moesten spelen. Dat hij na een paar nederlagen meteen moest vertrekken, vond ik niet fair.

"Ik heb altijd een goede band met Theo gehad. Voordat hij me uitnodigde om mijn conditie op peil te houden bij FC Dordrecht, vroeg hij me of ik met Oud Vitesse wilde meedoen. Speelde ik in een team met spelers tegen wie ik vroeger opkeek, zoals Roberto Straal, Martin Laamers en Glenn Helder. Ik hoop in de winterstop opnieuw met hen samen te spelen bij Oud Vitesse. Als het mag van de club, doe ik dat graag. Lachen, man."

Liever een varkenskop voor de deur dan een rood-groen-zwarte schutting.

"Je hebt het liever allebei niet. Maar dal NEK-supporters twee jaar terug in de aanloop naar de derby tegen Vitesse een varkenskop en rotte vis op mijn stoep neerlegden, kon ik beter waarderen clan de actie van laatst, toen ze mijn schutting en muur bekladderden. Die dode beesten kon ik tenminste nog opruimen, die rood-groen-zwarte verf krijg je niet zomaar weg en de schoonmaakploeg die NEK me had beloofd, heb ik nog steeds niet gezien. "Na onze zege in Nijmegen smaakte de overwinning voor mij extra zoet. Er kwamen veel emoties bij me los. Ik maakte niet voor niets van die schilderbewegingen richting de NEK-supporters. Had achteraf gezien misschien niet gehoeven. Dus zal ik volgende keer wel weer de sigaar zijn. Of ik camera’s rond mijn huis ga plaatsen? Dacht het niet."

Jan-Arie van der Heijden is de meest ijdele medespeler die ik ooit heb gehad.

"Hoezo? Omdat hij veel met zijn uiterlijk en mode bezig is? Dat is me eigenlijk nooit opgevallen. Ik let nooit zo op dat soort dingen, ben zelf helemaal niet zo van de laatste modetrends. En ij del ben ik al helemaal niet. Waarom zou ik gel in mijn haar doen voor een wedstrijd? Didier Martel deed dat wel altijd. Hij stond voor elke wedstrijd van Vitesse voor de spiegel om zijn haren zo strak mogelijk naar achteren tc krijgen. Stijn Vreven was nog erger. Zijn kousen moesten altijd goed zitten, zijn paardenstaart ook. Echt een indiaan."

Vitesse kan niet zonder Wilfried Bony.

“Hij is een fenomeen. Niveau Champions League. Het liefst zie ik hem altijd spelen, maar waarschijnlijk moeten we hem in januari missen vanwege de Afrika Cup. Dan móéten we het dus wel even zonder hem doen. Misschien dat Stanley Aborah dan een kans krijgt in de spits, hij kan ook een beetje spelen als Bony. Ik hoop maar dat Wilfried na de Afrika Cup nog terugkomt, dat hij niet tussentijds wordt weggekocht door een heel grote club. Aan de andere kant: hij zal dan vast veel opleveren, dus komt er vast iets moois voor terug. Misschien die Japanner Mike Havenaar wel.”

De dilemma’s van Nicky Hofs

Nick of Nicky

"Ik ben gewoon Nicky. Toen Mike Snoei mijn trainer werd bij het eerste, zei hij: ‘Voor mij heet je Nick, wantje bent nu volwassen.’ Onzin natuurlijk. In mijn paspoort staat Nicky. Die naam past toch ook beter bij me dan Nick? Mijn ouders wisten waarschijnlijk al snel dat ik altijd klein zou blijven, haha. Maar iedereen mag me Nick noemen, hoor."

Karel Aalbers of Merab Jordania

"Ik kan niet kiezen. Karel was altijd betrokken bij de jeugd. Hij heeft de club echt groot gemaakt, met de verhuizing van het oude Monnikenhuize naar het Gelredome. Zoiets had niemand durven dromen. Merab wil er ook iets moois van maken en is heel betrokken. Laatst is hij zelfs met de groep meegegaan naar een concert van Rihanna."

GTST OF ATWT

"Goede Tijden Slechte Tijden. As The World Turns kijk ik slechts af en toe, met mijn vriendin en dochtertje. Daar ben ik op Cyprus mee begonnen, uit verveling. Best leuk hoor, maar GTST is al jaren vaste prik bij mij. Even het,eten laten zakken en dan lekker met zijn drietjes een halfuurtje die soap kijken. Heerlijk. Schaam ik me totaal niet voor."

NuSport