Davy Pröpper piekert over een verloren jaar bij Vitesse

Wat zo mooi en belof­tevol begon, is voor Davy Pröpper geëindigd in een teleurstelling. Hij mocht donderdagavond in het af­sluitende duel van 2011 tegen FC Eindhoven wel als basisspeler be­ginnen.

Weg van zijn favoriete po­sitie, weggedrukt aan de linker­kant, speelde Pröpper zijn beker­wedstrijd mee. Tot hij in de 72ste minuut, na zo nu en dan een flits van zijn klasse te hebben getoond, plaats moest maken voor stadge­noot Nicky Hofs. „Ik ben tevreden als we winnen”, reageerde Pröpper in de catacom­ben van het Jan Louwers Stadion, waar Vitesse in de extra tijd (1-2 door Stanley Aborah) een plaatsje in de kwartfinale van het beker­toernooi veilig stelde. „Maar we speelden niet hoe we wilden spe­len. We wilden pressing spelen, de baas zijn, maar we begonnen te twijfelen tussen druk zetten en geen druk zetten.”

Aan de bal deed Pröpper als valse linker spits soms mooie dingen, maar zijn rendement bleef uit. Het einde van 2011 bracht de 20 jaar jonge Arnhemmer geen verlich­ting. Begin dit jaar tekende Pröpper, toenmalig nummer 10 van Jong Oranje en één van de grootste talenten van Vitesse, een nieuw contract tot 2014. In januari had Ajax nog geïnformeerd bij Vi­tesse of het de technische begaaf­de middenvelder per direct over mocht nemen.

‘Onbespreekbaar’, liet Vitesse we­ten. Pröpper was begripvol, maar teleurgesteld, tenslotte is Ajax zijn club en jongensdroom. Tot over­maat van ramp raakte hij onder de Spaanse trainer Albert Ferrer zijn plaats kwijt. Tot woede van Jong Oranje- trainer Cor Pot, die vond dat ‘Pröpper altijd moest spelen’.

Het einde van het tijdperk Ferrer betekende voor Pröpper een nieu­we kans en die kreeg hij van John van den Brom, die als speler gelij­kenis vertoonde met Pröpper. „De eerste zeven wedstrijden van het seizoen liep het ook lekker”, zei Pröpper. Samen met Marco van Ginkel, die zich stormachtig is gaan ontwikkelen, en de geslepen Nicky Hofs, maakte hij vroeg in het seizoen indruk op het midden­veld. „Daarna heb ik één mindere wedstrijd gespeeld, tegen NAC”, weet Pröpper. Hij grossierde in bal­verlies en raakte zijn plaats en be­langrijker, zijn vertrouwen kwijt.

„ Ik heb er met de trainer over ge­sproken. Hij zegt dat ik noncha­lant lijk, maar dat is het ook niet. Ik ben niet nonchalant, maar ik probeer af en toe iets wat mislukt. Wat het wel is, weet ik niet.”

De stilist van Vitesse wordt door zijn trainer Van den Brom als een verdedigende middenvelder ge­zien, maar zijn spel is doorspekt van risicovolle acties; soms bril­jant, soms tot mislukken ge­doemd. Pröpper: „ Als verdedigen­de middenvelder mag je die risi­co’s niet nemen. Op de training probeer ik mezelf te verbeteren op de punten die de trainer wil. Maar het liefst speel ik verder naar vo­ren, op ‘10’.”

Bij het sluiten van 2011, donderdag­avond in Eindhoven, is van zijn on­miskenbare klasse weinig over.

„ Als het goed gaat, hoor je nie­mand over die foutjes, als het wat minder gaat, heeft iedereen het er­over. Dan ga je nadenken. Ik neem het ook mee in de wedstrijd. Er is mij wel gezegd dat ik overal meer schijt aan moet hebben. Maar zo ben ik niet. Dat zit in het karakter, dat verander je moeilijk.”

In topsportland Amerika zou elke club een sportpsycholoog op Pröpper hebben afgestuurd om het talent te polijsten. Pröpper glimlacht om de suggestie: „Ik heb nou vakantie, ik ga er eerst zelf maar eens mee aan de slag.”

Gelderlander