Van der Struijk geeft nooit op

Frank van der Struijk is weer fit en dus is hij klaar om zijn basisplaats bij Vites­se te heroveren. Hij zegt: „Mij afschrijven? Dat moet je nooit doen.”

Het oefenduel met Ori­huela CF was dinsdaga­vond een uurtje oud, toen Frank van der Struijk stevig doorging in een per­soonlijk duel. Op de bank van Vi­tesse zag je de stafleden tevreden denken: die is niet bang meer na zijn blessure. „Ik trok mijn voet nog iets terug in dat duel, omdat ik bij mezelf dacht dat ik beter niet opnieuw geblesseerd kon raken”, zegt de 27-jarige verdediger een dag later.

Van der Struijk stond sinds augus­tus door een stressfractuur aan het middenvoetsbeentje van zijn rech­tervoet buitenspel. Nu is hij terug.

„Het gaat goed, ik krijg bij volledi­ge belasting geen reacties”, stelt de Brabander, die dit seizoen slechts twee competitieduels afwerkte.

Als het aan hem ligt, dan staat de teller volgende week zaterdag op drie, want Van der Struijk is klaar voor de herstart, uit tegen AZ. „Ik zit nu op tachtig, negentig pro­cent. Deze week en volgende week komen daar nog bij, dat moet vol­doende zijn.”

Zijn revalidatie duurde maanden, maar verliep wel voorspoedig.

„ Een stressbreuk, daar kun je wei­nig aan doen. Ik genees meestal vrij snel en ook nu is het goed ge­gaan”, zegt Van der Struijk na de training op woensdagmiddag in Orihuela Costa. „ Een blessure komt altijd ongelegen. Ik heb er nooit over nagedacht wat de gevol­gen van mijn blessure zijn voor mijn kansen op speeltijd. Ook nu denk ik daar niet over na. Het gaat goed met Vitesse. Elke speler die er naast staat, moet vechten om in de ploeg te komen.”

Hij zegt het met een droge nuch­terheid. Van der Struijk heeft in vijf seizoenen bij Vitesse voldoen­de meegemaakt om zich niet meer gek te laten maken. De gewezen jeugdinternational kwam medio 2008 als grote aankoop naar Arn­hem, kende daar een moeilijk be­gin, keerde een half jaartje op huurbasis terug naar Willem II en maakte daarna een geslaagde her­start bij Vitesse. „Misschien had 99 procent van de mensen me al afgeschreven toen ik van Vitesse terugging naarWil­lem II”, blikt Van der Struijk terug. „Misschien waren ze blij dat ik weg was. Met een frisse kop ben ik teruggekomen. Ik had zoiets van ‘we zien wel wat het wordt’. Sinds­dien is het alleen maar bergop ge­gaan.”

Het waren seizoenen, waarin de voetballer veel heeft geleerd. En waarin hij bovenal ook is gerijpt.

Daarvan kan hij nu profiteren, nu hij weer gaat proberen zijn plek te vinden in het elftal. „Je kunt me wel afschrijven, maar dat moet je nooit doen”, zegt Van der Struijk.

„ Ik zal nooit opgeven. Dat heb ik van huis uit meegekregen.”

Gelderlander / Foto’s SV