Merchandise
Adnane Tighadouini, zelfbewuste moslim van SC Cambuur
De privévoorstellingen zijn het bewijs dat Tighadouini zich inmiddels zeer goed voelt in Friesland. Voor het seizoen twijfelde hij nog even, omdat hij toch ver van vrienden en familie zou gaan spelen. Maar zijn ambitie alles uit zijn carrière te halen gaf de doorslag bij zijn keuze voor Cambuur.
Toch was het begin in Leeuwarden moeilijk. Volgens de technische staf van Cambuur stak het talent te veel energie in de verkeerde dingen op het veld. Hij kwam op de bank en belandde zelfs even op de tribune. De ommekeer kwam uitgerekend op 30 november, zijn verjaardag. Tighadouini begon tegen Telstar weer in de basis en met twee doelpunten stond hij aan de basis van de 3-2 overwinning.
‘Ik denk echt niet dat alles in het veld om mij draait,’ zegt Tighadouini. ‘Maar ik kan het me voorstellen dat mensen bij Cambuur dat in het begin misschien wel dachten. Ik wilde misschien te geforceerd laten zien dat ik goed kan voetballen. Dat werkte uiteindelijk tegen me. Ik kwam van Vitesse, daar waren ze tevreden over me. Ik hoefde ook niet weg van Fred Rutten, hij wilde me er zelfs graag bij houden. Maar ik wist ook dat ik bij Vitesse niet veel zou gaan spelen. Ze hebben de laatste jaren veel spelers aangetrokken en voor mijn positie haalden ze voor dit seizoen Gaël Kakuta. Dus Cambuur is een goede stap voor mijn ontwikkeling. Maar ik heb moeten wennen aan mijn omgeving, mijn nieuwe club en het fysieke, snelle voetbal in de Jupiler League. Daarbij komt dat ik door blessures een tijdje op halve kracht trainde. Ik was niet fit en zat even niet lekker in mijn vel. Gelukkig is dat nu wel zo en dat zie je terug op het veld.’
Hoewel Tighadouini werd geboren in Ede, waar hij ook opgroeide, en ook nergens anders dan in Nederland heeft gewoond, heeft hij toch veel meer met Marokko. Als we het over het land van zijn vader en moeder hebben, beginnen zijn ogen te schitteren. ‘Het is moeilijk te verklaren, maar op de een of andere manier voel ik me in Marokko prettiger dan in Nederland. Mijn ouders komen er vandaan, thuis praten we ook Arabisch en ik heb een traditionele islamitische opvoeding gekregen. Het leven in Marokko staat me erg aan, het is relaxter, minder gejaagd. Iedere zomer gaan we erheen, dat voelt dan echt als thuiskomen.
Marokko zit gewoon meer in mijn hart. Toen ik voor het eerst een uitnodiging kreeg van Pim Verbeek voor het olympisch elftal wist ik niet wat me overkwam. Ik was zó blij en iedereen was zó trots. Mijn opa en mijn vader helemaal, zij komen iedere wedstrijd bij me kijken. Ik kreeg kippenvel van mijn tenen tot mijn oren toen ik voor het eerst voor Marokko, speelde. Toen wist ik zeker dat ik de juiste keuze had gemaakt. Hier in Nederland word ik bovendien nog geregeld gezien als buitenlander, misschien dat dat ook meespeelt.’
Adnane Tighadouini (20) is dit seizoen na een moeilijk begin erg belangrijk voor SC Cambuur. De huurling van Vitesse maakte afgelopen jaar de Olympische Spelen in Londen mee en wil nu zo snel mogelijk stappen omhoog maken. VI sprak openhartig met hem over zijn liefde voor Marokko, probleem-Marokkanen, de islam en Vitesse. ‘Ik wil hoe dan ook naar de Eredivisie.’
De brede maatschappelijk discussie in dat kader over het imago van Marokkanen in Nederland ontgaat ook Tighadouini niet. Het baart hem zorgen.’ Het zijn een paar rotte appels die het voor een heel goede en grote gemeenschap in Nederland verpesten,’ weet de voetballer. ‘Thuis worden we er ook misselijk van. Ik vind dat zulke gasten net als ieder ander gestraft moeten worden voor crimineel gedrag, maar als ze herhaaldelijk in de fout gaan, mogen ze wat mij betreft voor heropvoeding worden teruggestuurd naar Marokko. Hard straffen net als bij het puntenrijbewijs. Als je te veel strafpunten krijgt, pakken ze het af. Heel veel Marokkanen in Nederland leven normaal en doen goed werk, maar daar hoor je veel te weinig over omdat het wordt overschaduwd door het gedrag van een groep gekke gasten.’
Volgens Tighadouini komt de ellende voort uit onvrede, dat is wat hij tenminste hoort in de raps van Marokkaanse rappers. ‘Ze geven de schuld aan de staat, aan Nederland. Terwijl ik vind dat iedereen hier juist gelijke kansen heeft. Als je normaal gedrag vertoont, je best doet op school, maakt het niet uit of je Nederlander bent of Marokkaan. Je moet alleen mentaal sterk zijn, je talenten benutten en bestand zijn tegen de druk van een groep die rottigheid wil.
Het ligt ook aan de opvoeding. Als Marokkaanse ouders zelf al een uitkering hebben en hun kinderen niet veel kunnen bieden, willen ze de vrijheden die hun kinderen hebben verworven niet ook nog afpakken. En zo blijft het doorgaan. Mijn ouders worden er weleens moedeloos van als ze Opsporing Verzocht kijken. Ze hebben het in dat soort programma’s nu al over Noord-Afrikanen in plaats van Marokkanen omdat ze een hele bevolkingsgroep niet steeds willen benadelen. Maar het blijft natuurlijk hetzelfde. Echt veel last heb ik er zelf niet van. Als ik bij Vitesse weleens warmliep bij het eerste elftal, hoorde ik wel eens: Hé fietsendief, maar dat vind ik nog wel grappig. Zo luchtig moet je er ook maar mee omgaan, denk ik.’
Niet alleen de Marokkaanse gemeenschap in Nederland heeft het zwaar, ook de aanhangers van de islam worden in Nederland in toenemende mate en, al dan niet gevoed door de uitlatingen van PW-leider Geert Wilders, met argusogen bekeken. Sommigen beweren dat de multiculturele samenleving is mislukt en dat de angst voor het onbekende opnieuw regeert in Nederland. ‘Wat Wilders roept, is natuurlijk niet leuk’ zegt Tighadouini. ‘Hij kwetst zo ongelooflijk veel mensen en dat kan nooit de bedoeling zijn van de vrijheid van meningsuiting. Daarmee zet hij aan tot haat. Aan de andere kant moeten we hem ook niet te serieus nemen, want hij weet nog niet voor één procent wat er in de Koran staat. Een klein groepje Marokkanen doet meer kwaad dan Geert Wilders. Als zij maar een greintje van hun geloof hadden meegekregen zouden ze niemand tot last zijn.’
Volgens Tighadouini kent de islam net als andere godsdiensten geen extremisme. Maar sommige gelovigen besluiten uit eigen beweging opeens extreme dingen te doen. ‘Maar zo gaan ze juist helemaal tegen de essentie van hun geloof in,’ zegt de voetballer. ‘Moslims die besluiten extreme dingen te doen mogen eigenlijk geen moslims genoemd worden. Dat soort types mag niet meer geassocieerd worden met hun religie, omdat het het beeld van een overgroot deel van de bevolking over de islam kleurt. Ik volg de Koran, bid vijf keer per dag, ik ga elke vrijdag naar de moskee, ik eet alleen ritueel geslacht halal voedsel en ik doe mee aan de ramadan. Iemand die zijn geloof op deze manier belijdt, is niemand tot last. Ik voel me heel goed bij de islam en haal er kracht uit. Mensen worden bang door aanslagen die in naam van de islam worden gepleegd. Maar in de Koran staat nergens dat je jezelf moet opblazen. Het is zelfs verboden zelfmoord te plegen, dat is haram. Alleen in tijden van oorlog is het toegestaan te doden als je je land moet verdedigen. De islam is in mijn ogen een liefdevol geloof en de meeste moslims hier zijn juist zeer vredelievend.’
Sinds Tighadouini eind 2011 tijdens de strijd om de Afrika Cup voor ploegen onder 23 jaar in Marokko de winnende maakte tegen aartsrivaal Algerije, is hij ontzettend geliefd in zijn vaderland. De beelden van het talent in de Jupiler League worden er zelfs op televisie vertoond. De wedstrijden om de Afrika Cup – Marokko verloor de finale van Gabon – golden gelijk als kwalificatietoernooi voor de Olympische Spelen van vorige zomer in Londen. In de kwalificatieduels was Tighadouini, die zeer goed speelde, heel belangrijk geweest voor het olympisch elftal van Pim Verbeek. Maar tijdens Spelen zelf kwam hij in tegenstelling tot de Nederlandse Marokkanen Nordin Amrabat, Zakaria Labyad en Soufian El Hassnaoui geen minuut in actie. ‘Ik ben lang geblesseerd geweest en was niet volledig fit, ook niet in het hoofd! weet Tighadouini. ‘Uiteindelijk heeft meneer Verbeek me als stand-by meegenomen.’
Zijn avonturen in Marokko en Engeland smaken dus naar meer. Ooit hoopt Tighadouini zijn debuut te maken in de hoofdmacht van De Leeuwen van de Atlas. Om die stap te kunnen maken, moet de aanvaller naar de Eredivisie. Dat is na dit seizoen het doel voor de jonge voetballer. Maar eerst hoopt hij met Cambuur geschiedenis te schrijven. ‘Echte favorieten zijn er niet dit seizoen in de Jupiler League! weet Tighadouini. ‘We hebben vorige week onterecht verloren van Sparta, wij doen zeker niet voor hen onder. Ik verwacht dat er sowieso geen enkele ploeg uitloopt en dat het tot de laatste dag van de competitie heel spannend zal blijven. Wij zijn zelf goed bezig, er is rust en we groeien als team iedere week. We zijn nu een stuk verder dan in het begin van dit seizoen, toen was het te vaak te rommelig. Ik denk daarom dat wij lang bovenin mee kunnen doen, dat houdt automatisch in dat we ons in de strijd om het kampioenschap kunnen mengen.’
En dan wellicht de Eredivisie in. Het liefst overigens met Vitesse, de club waar hij al vanaf zijn elfde in de opleiding zat. Volgend seizoen gaat Tighadouini voor zijn kansen in Arnhem. De technische mensen binnen Vitesse zijn zeer tevreden over de ontwikkeling van hun talent in Leeuwarden. Garanties voor een plek in het vreemdelingenlegioen van Fred Rutten geeft dat echter niet. ‘Toch durf ik het niveau aan. Ik heb een seizoenkaart en als ik kan, ga ik kijken in Arnhem. Als ik Vitesse zie voetballen denk ik: daar had ik kunnen staan. Het is nu aan mij mijn woorden waar te maken. Mijn eerste doel was een contract afdwingen, dat is gelukt. De tweede doelstelling was mijn debuut maken, ook dat heb ik gedaan. Nu ga ik voor een vaste basisplaats. Makkelijk wordt het niet, want nu meneer Jordania er zit, zullen toch vaak sterke spelers van buiten worden gehaald. Ze willen immers kampioen worden. Voor de doorstroming van zelf opgeleide talenten is dat misschien minder goed nieuws.’
Tighadouini hoopt dat de rust snel terugkeert bij Vitesse. ‘Fred Rutten is al de vierde trainer in drie jaar sinds meneer Jordania er zit. Ik weet niet wat er komend seizoen gaat gebeuren met de technische staf, maar voor mij is het wel belangrijk dat er duidelijkheid komt. Ik wil weten wat de plannen zijn, want ik wil hoe dan ook naar de Eredivisie. Als het niet bij Vitesse kan, dan bij een goede middenmoter.’
