Merchandise
Lucas Piazon: ‘Ik moet er tien tot vijftien kunnen maken’
Het kasteel van Doornroosje. Hij geeft toe dat de foto wat onscherp is, maar gelukkig zijn er nog meer beelden. Razendsnel bewegen twee Braziliaanse vingers over de smartphone. We zien een Facebook-pagina, inmiddels geliked door bijna honderdduizend fans, met foto's van de Eifel-toren in Parijs. Een paar selectiespelers van Vitesse kijken lachend toe. Naast de plaatjes lezen we complete liefdesbetuigingen, opgetikt door jonge meisjes van over de hele wereld. Helaas voor hen heeft Lucas Piazón enkel oog voor de foto's. Hij glundert. 'Hier sta ik met Cristién (Cuevas, teamgenoot bij Vitesse, red.). Het was een geweldig weekend. We hadden geen verplichtingen op de club en dus zijn we samen met Jonathan Reis en fysiotherapeut Eduardo Santos naar Disneyland Parijs gegaan. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het was een geweldige plek.'
In de lobby van het Papendal Hotel Vw hangt de Chelsea-huurling in een leren fauteuil. Hij kauwt nonchalant op een stukje kauwgom en vertelt ondertussen wat over zijn vriendenweekendje in Parijs. De Braziliaan, uitgerust met een hip vlasbaardje, kijkt tevreden terug op zijn recente uitstapje. Niet dat hij prat gaat op snelle achtbanen of suikerspinnen. Verre van dat. Het gaat hem vooral om het vrije weekendje met zijn nieuwe vrienden. In het leven van Piazón is normaal immers weinig ruimte voor spontaniteit. Ga maar na. Hij werd op veertienjarige leeftijd gebombardeerd tot De Nieuwe Kaka en verkaste drie jaar later voor zesenhalf miljoen Engelse ponden naar Chelsea. Sindsdien is hij publiek bezit.
Met zijn tijdelijke overstap naar Vitesse mag hij dan enigszins in de luwte opereren, de verwachtingen zijn nog altijd enorm. Over drie jaar moet de tiener Brazilië in eigen land aan de eerste olympische titel helpen. Het plaatst de recente ontmoeting met Mickey Mouse in perspectief. 'Ik weet dat ik een heel andere jeugd heb dan mijn leeftijdsgenoten. Mijn leven is niet te vergelijken met dat van vrienden in Brazilië, Engeland of Nederland! mompelt hij in opvallend goed Engels. 'Ik ben nog jong, ik moet nog twintig worden. Dan zijn dat soort weekenden wel bijzonder. Toch hoor je mij niet klagen. Integendeel. Ik heb een geweldig leven en weet waar ik het allemaal voor doe: ik wil slagen bij Chelsea.'
Piet de Visser
Lucas Domingues Piazón. De negentienjarige Braziliaan is een van de zes Chelsea-huurlingen die deze zomer onderdak heeft gevonden bij satellietclub Vitesse. Van de nieuwelingen maakt hij voorlopig de meeste indruk. De Braziliaan laat zich het beste typeren als een sierlijke links-buiten, een technicus met het krijt aan zijn gekleurde schoenen.
Toch begon hij net als veel van zijn landgenoten als achtjarige op een verharde ondergrond. Piazón vertelt. 'Ik was gek van futsal. Net als al die andere Braziliaanse jongens van mijn leeftijd. Heerlijk met de bal aan de voet. Ik was waarschijnlijk pas elf toen ik op het veld ging spelen. Ik speelde bij Coritiba en had blijkbaar wel aan- JUL ! leg. In samenspraak met mijn ouders ging ik naar een grotere club in dezelfde stad, Atlético Paranaense.
Met die bescheiden club haalden we de landelijke finale, waarin we E, uiteindelijk verloren van het grote i S Sao Paulo. Als jongste speler van het toernooi trok ik de aandacht van de manager van Sao Paulo. Zelf was ik een groot fan van de club en na een paar gesprekken met mijn vader besloot ik de stap te maken. Ik was pas veertien, maar dit was wel dé kans om door te groeien naar de voetbaltop. Iedereen steunde me.'
Tot hier klinkt het verhaal van Piazón bekend in de oren. Veel van zijn Braziliaanse voorgangers in Nederland werden al op jonge leeftijd gescout en verlieten vervolgens huis en haard voor een betere toekomst. Groot verschil is dat de Chelsea-huurling niet verzandt in anek-dotes over criminaliteit of dichtbevolkte favela's. Hij komt namelijk uit een welgesteld gezin. Met een vader als succesvol zakenman en een moeder als advocate is er nooit de noodzaak geweest om per se te slagen in de voetballerij.
In miljoenenstad Sao Paulo gaat het vervol-gens snel met Piazón. Hij onderscheidt zich op jeugdtoernooien en wordt opgeroepen voor de diverse vertegenwoordigende elftallen. Zijn carrière komt helemaal in een stroomversnelling terecht als hij op vijftienjarige leeftijd een oudere man ontmoet die zich voorstelt als scout van Chelsea. Het blijkt om Piet de Visser te gaan. Bij het horen van de naam begint het wonderkind spontaan te lachen. 'Hij volgt me overal, een fantastische man. Ik leerde hem kennen ergens op een toernooi in Brazilië. Niet veel later zocht hij me ook op in Bolivia. Een bijzondere man die helemaal gek is van voetbal. Toen hij me vorige winter opzocht in Malaga, wilde hij hoe dan ook naar dat ene restaurant waar altijd voetbal op tv was. Mede dankzij meneer De Visser heb ik voor Londen en Chelsea gekozen. De keuze was best moeilijk, zeker omdat ik niet meteen een werkvergunning kreeg. Ik kon niet meteen spelen. Wel kreeg ik het gevoel dat ze echt in me geloofden.'
David Luiz
Voor zesenhalf miljoen pond (7,7 miljoen euro), een vergelijkbaar bedrag wat de Engelsen deze zomer betaalden voor Marco van Ginkel, verruilt de Braziliaan begin 2011 van continent.
Het eveneens geïnteresseerde Juventus moet teleurgesteld toekijken hoe Piazón zijn krabbel zet onder een vijfenhalfjarig contract in Londen. Op het moment dat Groot-Brittannië voor het eerst kennismaakt met het talent, spreekt heel Brazilië al over De Nieuwe Kaka. Een bijnaam die weinig aan de verbeelding overlaat. Te beginnen met de uiterlijke kenmerken en de vloeiende basistechniek. Daarnaast zijn er opvallende overeenkomsten in hun carrièreopbouw. Zo belandde ook de huidige nummer 10 van AC Milan via Sao Paulo in Europa en domineerde hij destijds ook de lijstjes met de meest talentvolle jeugdspelers. Na zijn komst naar Europa is het aan Piazón om in de voetsporen van zijn grote voorbeeld te treden.
Een op het eerste oog loodzware opgave binnen de heersende Chelsea-hiërarchie. De nuchtere Braziliaan bekent in zijn eerste Engelse weken wel wat nerveus te zijn geweest. 'Het liefst zou ik die eerste trainingen bij Chelsea vergeten,' gniffelt Piazón. 'Ik was verdwaald, ik raakte werkelijk geen bal. Het niveau lag veel hoger en bovendien was ik zenuwachtig. Gelukkig werd ik vervolgens bij de beloften neergezet. Daar kon ik rustig wennen aan het niveau. Ik begrijp nu pas dat veel buitenlandse spelers in Engeland de tijd krijgen om te acclimatiseren. Alles leek anders. Het spel, het veld, het publiek.'
'Mijn voordeel was dat er bij Chelsea een paar Brazilianen speelden die mij op sleeptouw namen. Met Ramires, Alex, David Luiz en later Oscar had ik een speciale band,' vertelt Piazón. 'Aangezien mijn vader pas vier maanden later naar Londen kwam, woonde ik de eerste maanden bij David in huis. Als een grote broer nam hij me overal mee naartoe. Al vrij snel zag ik hem niet meer als een topspeler van Chelsea, maar als een goede vriend. Bij de andere jongens duurde dat toch wat langer. Wat wil je ook? Ik was zeventien. In het begin dacht ik echt: No way, dat is Fernando Torres. En kijk daar! Daar loopt Frank Lampard. Gek genoeg werden dat later teamgenoten, sommigen zelfs vrienden.'
Het jongensboek krijgt al snel een paar extra hoofdstukken. Een jaar na zijn transfer debuteert de Chelsea Young Player of the Year in december 2012 in de Premier League. Na wedstrijden om de League Cup tegen Wolverhampton Wanderers (6-0 winst) en Manchester United (5-4 winst), debuteert hij tegen Aston Villa (8-0 winst) in de Premier League. Het eerste deel van zijn Europese droom is zo geslaagd. Maar het uitzicht op (veel) speelminuten in Londen is bijzonder klein. Begin dit jaar besluit hij een half seizoen op huurbasis voor Malaga in Spanje te gaan spelen. Piazón komt tot veertien wedstrijden, waaronder twee in de Champions League. 'Een mooi land en een heerlijke club. Voor mij was het vooral goed om elke week te spelen.'
Mening bijgesteld
Afgelopen zomer keert Piazón terug in Londen en gaat hij met het eerste elftal mee op trainingskamp naar Azië en de Verenigde Staten. Al vrij snel wordt hem verteld dat hij ook dit seizoen verhuurd mag worden. In de Daily Mail laat de aan-valler eind juli optekenen dat een verhuur aan een andere Premier League-club zijn voorkeur heeft. 'Het is voor mij belangrijk om in Engeland te blijven en te wennen aan de competitie waarin Chelsea speelt. Het Engelse voetbal is heel anders dan het Spaanse.' Amper twee weken later wordt hij gepresenteerd als de nieuwe linksbuiten van Vitesse. 'Ik heb mijn mening bijgesteld! klinkt het heel klein. 'Technisch directeur Michael Emenalo vertelde me over Vitesse. Ik heb een kijkje genomen in Arnhem en sprak op trainingskamp met Marco van Ginkel. Door wekelijks in de Eredivisie te spelen wordt mijn kans op speeltijd bij Chelsea alleen maar groter.'
De stap van Champions League-deelnemer Malaga naar de Nederlandse subtop klinkt niet echt logisch. Piazón vindt de overstap minder vreemd. 'Het niveau hier is goed, de teams zijn aan elkaar gewaagd. Je moet volledig geconcentreerd zijn, want je kunt hier van iedereen verliezen. Ook Piet de Visser adviseerde me om naar Nederland te gaan. Waarom zou ik dan nog twijfelen?'
Zo kan het dus zijn dat een van de grootste talenten van Brazilië wekelijks te bewonderen is in Arnhem. Trainer Peter Bosz heeft zich eerder al laten ontvallen dat Piazón in Nederland inhoud moet krijgen. Zijn talent staat buiten kijf, maar de Braziliaan heeft nog te weinig volledige wedstrijden gespeeld. Zelfheeft hij meer concrete doelen. 'Vitesse wil bovenin meedoen, daar wil ik deel van uitmaken. Ik vind dat we tot nu toe al vrij aardig spelen, alleen scoren we te weinig. Dat geldt voor onze spitsen, maar ook voor de mensen daaromheen. Als ik dertig wedstrijden in het eerste elftal speel, moet ik tien tot vijftien keer kunnen scoren. Dat hoort ook bij mijn proces.'
We horen het hem echt zeggen. Een jongen van negentien jaar die tijdens het interview nog trots zijn gele voetbalschoenen met daarop de initialen van zijn ouders laat zien, heeft het over 'een proces! In het leven van Piazón bestaan geen toevalligheden. Er is een duidelijke route uitgestippeld die via Arnhem moet leiden richting de Champions League en De Kanaries. Met een in de Britse media geschat inkomen van bijna 800 duizend pond (950 duizend euro) per jaar, hoeven we natuurlijk geen medelijden met hem te hebben.
Toch lijkt de druk enorm. Piazón wil dat graag nuanceren. 'Ik was vijftien toen Chelsea interesse toonde, op mijn zeventiende ging ik naar Engeland. Dat kan zeker iets doen met een mens. Toch heb ik nooit druk gevoeld. Presteren is een onderdeel van mijn baan. Als ik me bezig had gehouden met het transferbedrag dat Chelsea heeft betaald, dan zou ik mijn focus kunnen verliezen. Ik ben een normale jongen. Als ik al gekke dingen dreig te doen, dan is daar altijd mijn vader om me tegen te houden. Je moet het zo zien: ik ben ver van huis, ver van mijn vrienden. Dat doe ik omdat ik wil slagen én omdat ik een nog betere toekomst wil. Het leven in Brazilië kan heel moeilijk zijn zonder een fatsoenlijk inkomen. Dit gaat niet alleen om mij, maar om mijn familie en mijn toekomstige zonen. Ik wil hoe dan ook slagen.'
'Die goal tegen NEC was voor de fans'
Na zijn twee goals tegen PEC Zwolle vorige week (3-0) was Lucas Piazón afgelopen zondag ook in de Gelderse erby tegen NEC beslissend. In de 92ste minuut laakte hij de bevrijdende 3-2. Wat volgde was een idrukwekkende sprint door de Goffert. 'Ik werd hélemaal gek. In mijn enthousiasme ben ik het omplete veld overgelopen. De winnende goal maken in de derby, en dat in de absolute slotseconde, geniaal', jubelde de aanvaller direct na afloop. '
Er gebeurde van alles. Vlak voor tijd werd het 2-2. Op dat moment konden beide ploegen winnen. We raakten zelfs nog twee keer de lat. Juist toen ik het geloof had opgegeven kreeg ik opeens die bal voor mijn voeten. Ik gaf hem nog een klein tikje met rechts en schoot in de verre hoek. 3-2 en afgelopen. Vervolgens was het één groot feest.
Ik wist hoe belangrijk de wedstrijd voor de supporters was. De laatste weken ging het nergens anders over. Die goal was voor de fans.' De productiviteit van de Braziliaan neemt in een paar weken tijd indrukwekkende vormen aan. Het aantal van vijftien goals lijkt plots haalbaar. 'Ik heb nu drie keer gescoord in zes duels. Als ik zo doorga zijn vijftien goals zeker mogelijk. In het begin twijfelde ik soms te veel, nu heb ik zelfvertrouwen. Er zit nog meer in.'
