Gefrustreerde Piet Velthuizen staat open voor snel vertrek
Pijn
Zijn frustraties kan hij kwijt op het trainingsveld. Het is een uitlaatklep voor opgekropte woede. 'Ik uit het op een goede manier denk ik. Maar dan rijd je naar huis en voel je de pijn weer. Ik raakte vorig jaar geblesseerd en was er een paar weken uit. Mijn concurrent heeft mijn plek overgenomen en tot op heden heeft hij het gewoon behoorlijk gedaan. De trainer zag geen reden om weer te wisselen. Het enige wat ik nu kan doen is met mijn handen en voeten spreken en laten zien dat ik nog steeds een goede keeper ben.'
Ergens onder een lat
Velthuizen speelde meer dan 250 wedstrijden voor Vitesse. Hij is nu in de bloei van zijn leven. Het geduld is op. Hij wil terug in de basis en anders vertrekken. 'Het is allemaal leuk en aardig, maar ik moet zo snel mogelijk weer ergens onder een lat komen. Is het niet bij Vitesse, dan ergens anders. De transferperiode is nu open. Als er een mooie club komt waar ik eerste keeper kan worden dan zal ik dat zeker niet nalaten.'
Bij de Arnhemse club loopt hij in juni uit zijn contract. 'Als er iets komt moet er eerst maar eens met Vitesse gepraat worden hoe zij er in staan. Ik ben duidelijk. Als er niets gebeurt, maak ik netjes het seizoen af en blijf ik me 100 procent inzetten. Ik respecteer mijn contract. Maar het duurt nu voor mij te lang. Ik hoor te spelen.'
Examen doen
Binnen de selectie van Vitesse is hij één van de grootverdieners. Zijn fraaie contract dateert nog uit het tijdperk Merab Jordania toen alles kon. Veel geld opstrijken is prettig, maar zeker niet alles zegt Velthuizen in Spanje. 'Allemaal leuk dat je maandelijks je centjes opstrijkt, maar je bent sportman. Op een gegeven moment begint het te kriebelen aan je handen. Ik wil mijn plezier terug. Tijdens trainingen worden geen prijzen verdeeld. Ik wil weer examen doen en dat is een wedstrijd. Ik mis die echte prikkel. Die druk. Ik ben een man die houdt van druk.'
'Natuurlijk heb ik vaak gedacht om weg te gaan. Maar ik ben geen opgever die de spullen neergooit en direct weg wil bij een tegenslag. Als keeper heb je vaak maar 1 of 2 nodig in een team. In de winter is het moeilijk om iets te vinden. Dus moet je geduld hebben en wachten op je kansen. En dan moet je klaar zijn.'
Eenzaam bestaan
Velthuizen ervaart het feit dat hij op het tweede plan is geraakt vaak als een eenzaam bestaan. Soms heeft hij het gevoel aan zijn lot te worden overgelaten. 'Het is niet de mooiste periode in je leven', zegt hij met gevoel voor understatement. En dan weer heel duidelijk. 'Het is keihard. Je bent eenzaam. Als keeper ben je altijd al een éénling. En daar sta je dan ineens. Zo is het eigenlijk. Daar sta je dan.. Mentaal word ik hier sterker van. Je moet er van leren. Een nieuwe trainer voor de groep? Ja, nieuwe ronde, nieuwe kansen', lacht Velthuizen breeduit. 'Het kan soms ineens als een blad aan de boom omslaan. Voetbal is raar.'