Merchandise
10 vragen aan Piet Velthuizen
Hoe ben jij maandagochtend opgestaan?
‘Met een geweldig gevoel. Ik had de wekker op acht uur gezet en ben vervolgens langs mijn vrienden in Nijmegen gegaan. Zij waren natuurlijk ook al weken met de derby bezig en hoopten dat ik afgelopen zondag een paar ballen zou doorlaten. Ik heb ze met een glimlach opgezocht. Eindelijk hebben we met Vitesse in Nijmegen van NEC gewonnen. Dat heeft heel veel losgemaakt.’
De laatste competitiezege van Vitesse in De Goffert was toen jij negen jaar was.
‘Daar waren we ons van bewust. We konden geschiedenis schrijven en daarover spraken we afgelopen week veel in de groep. Het mooie vond ik dat ook de buitenlandse spelers het belang van de derby doorhadden. We gaven alles voor elkaar en de ontlading na afloop was gigantisch. We zaten ter voorbereiding in een hotel en toen dacht ik al aan het droomscenario: keepen in de tweede helft aan de kant van het uitvak en dan na afloop uit mijn dak gaan met de supporters van Vitesse. Het kwam precies zo uit. Als Nijmeegse jongen winnen in De Goffert… Een schitterende hoogtepunt.’
De ontlading was zó groot dat jullie in de kleedkamer op de tafels stonden te dansen.
‘En daar bleef het niet bij. Het was lang onrustig buiten het stadion, waardoor we pas anderhalf uur na de wedstrijd konden vertrekken. Maar dat vond niemand erg, want met dat scenario hadden we al rekening gehouden. Al had ik met mijn slaapzakje op de middenstip van De Goffert moeten overnachten, dan nóg had ik daar geen problemen mee gehad. Eenmaal terug in Arnhem barstte een nieuw feest los. We zijn met de hele selectie in het supportershome geweest, waar trainer John van den Brom de rol van barkeeper op zich nam. Vervolgens zijn we met de spelersbus naar de Korenmarkt in het centrum gereden. Daar hebben we verder gefeest en iedereen was erbij aanwezig. De stemming zat er goed in, helemaal toen Nicky Hofs de microfoon pakte en André Hazes perfect nadeed. Het was al met al een onvergetelijke dag. Van het begin tot het einde.’
Helemaal omdat jij onder de lat ook onklopbaar leek?
‘Voor rust schoot NEC een paar keer van afstand, maar écht gevaarlijk waren ze niet. Dat veranderde in de tweede helft. De druk nam toe, maar we raakten niet in de war. Na de kans van Género Zeefuik wist ik het zeker: Vandaag gaat er geen bal in. Het NEC-publiek ging flink tegen me tekeer, ik kreeg allerlei scheldwoor¬den naar mijn hoofd, maar dat vond ik alleen maar mooi. Het maakte me sterker en sterker. Ook tegen negen man probeerde NEC van alles, maar wij voelden ons zó sterk dat we die 0-1 niet meer weg zouden geven. Al hadden we nog maar met z’n zessen op het veld gestaan.’
Toch hadden jullie ook met elf man veel moeite de bal in de ploeg te houden.
‘We speelden inderdaad niet goed. Op papier hebben we een beter elftal dan NEC, maar zondag waren we op het veld minder. Toch hebben we ballen getoond. Tegen NEC telt de uitslag, niet de manier waarop je die behaalt.’
Zijn jullie niet afhankelijk van de individuele kwaliteiten van Chanturia en Bony?
‘We hebben jongens die een wedstrijd kunnen beslissen, maar dan zou je de rest tekortdoen. Ons succes is een teamprestatie en daar heeft onze trainer John van den Brom een grote rol in. Hij hamert elke dag op het teambelang, op Vitesse, en dat we niets hebben aan spelers die alleen met zichzelf bezig zijn. Dat zie je terug in de sfeer en de prestaties op het veld. We gaan niet alleen voor elkaar door het vuur, het is eigenlijk veel meer dan dat. Die insteek leeft bij veel jongens. Vroeger maakten we elkaar bij Vitesse slechter, nu juist beter. Het is het perfecte plaatje.’
Waartoe kan dat leiden?
‘Dat vraag ik me ook af, maar niet langer dan nodig is. We hebben gewonnen van NEC, feestgevierd, maar vanaf woensdag was dat echt verleden tijd. Zó moeten we het beleven, want we hebben nog helemaal niets. De start is leuk, maar aan het eind van het seizoen kun je pas een prijs pakken.’
De doelstelling voor dit seizoen is Europees voetbal.
‘Dat vind ik een heel realistische gedachte. We staan nu vijfde, met evenveel punten als nummer vier Feyenoord, en de resultaten zitten mee. Maar ons veldspel is nog niet zo goed dat je kunt stellen dat we al klaar zijn voor de top. Dat is wel iets waar de club naartoe wil en waaraan ik graag wil meewerken, alleen moet het met stapjes gaan. Voetballend kan het allemaal veel beter en pas als je een wedstrijd met langdurig dominant spel wint, zijn we klaar voor een volgende doel-stelling. Op dit moment is een plaats bij de eerste zeven er eentje die past bij de kwaliteit van deze selectie. Dat is de basis en met Europees voetbal zouden we een geweldig resultaat behalen.’
Maar de uitstekende seizoenstart van Vitesse moet toch ook jou veel genoegdoening geven?
‘Je doelt op mijn jaar in Spanje? Maar dat hoofdstuk heb ik voor mezelf afgesloten. Bovendien ben ik daar veel sterker uitgekomen en verbaast het me niet dat het nu al zo goed gaat. Natuurlijk heb ik niet veel gespeeld voor Hércules Alicante en was dat teleurstellend, maar vergis je niet in het niveau van de trainingen daar. Elke dag ben ik beter geworden en als ik mezelf vergelijk met het moment dat ik bij Vitesse wegging, denk ik toch dat ik grote stappen heb gezet. Ook buiten het veld. Als mens heb ik veel geleerd in Spanje, het was een avontuur dat ik meeneem voor de rest van mijn leven. Ik heb daar een deukje opgelopen, maar ik ben er toch sterker van geworden. Dat wil ik dit seizoen bij Vitesse laten zien.’
Komende zondag wacht voor jullie opnieuw een mooie wedstrijd, als PSV op bezoek komt in Arnhem.
‘Daar richten we ons nu op. De honger is nog lang niet gestild, voor mijn gevoel is dit pas het begin. Vitesse leeft weer en ik weet zeker dat PSV de wedstrijd tegen ons niet lichtzinnig zal opvatten. Vooral in eigen huis laten we dit seizoen wat extra’s zien. Dat moet ook komende zondag mogelijk zijn.’
