180 krabbels op twee paraplu’s

Vitesse- fanaat Hans Dirksen poseert met zijn handtekeningenverzameling. Wat begon met de handtekening van Nikos Machlas op de paraplu die Dirksen voor zijn verjaardag had ge­kregen, eindigde 179 handtekeningen later met de krabbel van Serginho Greene. Inmiddels heeft Dirksen elftal na elftal verzameld. Van de comple­te nieuwe selectie tot veel oud- spelers die voet­balden toen hij nog niet eens geboren was. Bo­venaan de lijst met handtekeningen die hij nog nodig heeft staat de legendarische doelman Ri­nus l’Amie.

Clubkleuren vol handtekeningen voor superfan

Bij Hans Dirksen uit Arnhem staan twee paraplu’s in de kast die binnenblijven als het regent. Ze dragen de clubkleuren van ‘ zijn’ Vitesse en na een jaren­lange jacht inmiddels 180 spelers­handtekeningen. En dat terwijl het begon als een grap.
„Voor mijn verjaardag kreeg ik een paraplu cadeau en het leek mij wel leuk om een handtekening te laten zetten op een van die gele vlak­ken. Ik nam hem mee naar een training en heb daar op de spelers gewacht. Die stonden er wel van te kijken. Het is weer wat anders als je doorgaans je handtekening op een T- shirt of stuk papier zet.”
Het is niet overdreven om te zeg­gen dat het sindsdien handtekenin­gen heeft geregend. Zoveel zelfs dat Dirksen een tweede paraplu kocht om ze allemaal op te van­gen. De gele vlakken staan vol met zwarte krabbels. Een witte stift is gekocht om ook de zwarte vlak­ken vol te krijgen. Zolang de spelers in het eerste elf­tal van Vitesse hebben gespeeld zijn ze welkom.

De eerste handtekening is van oud-spits Nikos Machlas. De laat­ste van Serginho Greene. Bijna alle spelers staan er op, van selectie tot selectie. Van ‘ Zwarte Panter’ Frans de Munck tot de huidige doelman Piet Velthuizen.
„Ik heb handtekeningen van Pot­hoven en Evert van der Horst. Die speelden in 1955. Dat zijn handte­keningen van mensen die speel­den toen ik nog niet eens be­stond.”
In zijn portemonnee zit een ande­re belangrijke handtekening. Niet van een speler, maar van de veilig­heidscoördinator van GelreDome.
„Toen ik met de paraplu het sta­dion binnen wilde, werd ik tegen­gehouden. De paraplu gold als een steekwapen door de punt die er bovenop zat. Ik vroeg wat ik eraan kon doen. Toen zei die man: ‘dan moet je de punt er afzagen.’ Ik deed dat en kreeg een kaartje met zijn handtekening waarop staat de paraplu mee naar binnen mag.”
Dirksen is leraar op de Arnhemse Montessori- basisschool in Arn­hem- Noord en nodigt soms Vites­sespelers uit om in zijn klas te ko­men en vragen van leerlingen te beantwoorden. Ook de muur van de klas hangt vol met Vitesse.

„ Het hangt wel achter het bord, want je moet aan de kinderen blij­ven denken.” Als Dirksen het bord dichtklapt zie je kaarten voor internationale wedstrijden, een brief die Zongo schreef toen hij in de klas was en veel foto’s. Eentje waar Pierre van Hooijdonk zijn krabbel op de para­plu zet en een heel speciale waar oud-keeper SanderWesterveld on­deruitgezakt in een plastic stoel de paraplu opsteekt en Machlas ver­baast toekijkt. „Dat was nog op Monnikenhuize.
Vitesse speelde tegen Braga en in­eens viel het licht uit. De spelers stonden om zich heen te kijken wat ze moesten doen. Toen ben ik met de paraplu vanaf de staantri­bune naar beneden gelopen waar Westerveld bij de dug- out stond. Toen ik vroeg of hij de paraplu wil­de hebben voor als het ging rege­nen wilde hij hem tot mijn verba­zing nog hebben ook.”
Paraplu twee begint inmiddels ook aardig vol te raken. Dirksen heeft bijna iedereen. Trainer Theo Bos komt soms informeren of hij nog mensen kan regelen.
„Pas als Vitesse nieuwe aankopen doet, moet ik een derde paraplu aanschaffen.”

De Gelderlander