Merchandise
“Bij hem klopt alles gewoon”
Het was zo’n week uit het leven van Marco van Ginkel waarin alles deugde. Afgelopen vrijdag was hij net teruggekeerd van een succesvolle tiendaagse met Jong Oranje, dat zich via twee overwinningen op Slowakije (twee keer 2-0) had geplaatst voor de eindronde van het EK. De zon scheen door de bomen rondom Sportcentrum Papendal en schiep zo nog even een late zomerdag.
Van Ginkel pakte een plastic tuinstoel, ging naast het zogeheten Happy Home van Vitesse zitten en keek goedkeurend naar de contouren van wat eens een fata morgana werd genoemd. Achter de belendende bomenrij timmerden bouwvakkers aan een hypermodern trainingscomplex, dat begin 2013 in gebruik moet worden genomen. De eerste graszoden waren net gelegd. Hij gaat het dus toch nog beleven, merkte Van Ginkel op. ‘Ik zit al tien jaar bij deze club! vertelde hij. ‘Steeds werd er geroepen dat het zou gebeuren. Maar nu zie je ook echt dat die plannen werkelijkheid worden.’ En, om vragen over zijn toekomst bij voorbaat af te kappen: ‘Voorlopig zit ik hier dus goed.’
Dit is het seizoen waarin de Georgische eigenaar Merab Jordania en Vitesse met bewijzen komen. Dat geldt voor de logistiek, maar ook voor de sportieve prestaties. De Arnhemmers zijn nog ongeslagen, hebben op FC Twente na de minst gepasseerde defensie van de Eredivisie (zeven tegengoals) en koesterden zelfs al een paar keer in blessuretijd het geluk van een topclub. In het tweede competitieduel, bij PEC Zwolle, miste Bart van Hintum namens de net gepromoveerde thuisploeg een strafschop, waardoor Vitesse nipt zegevierde (0-1). Twee weken later nam Wilfried Bony bij het scheiden van de markt Feyenoord op de hak (1-0). ‘Een mooi begin, maar we zijn er nog lang niet! stelt Van Ginkel, ster in stilte en meester van de nuchterheid. ‘Daar sta ik wel om bekend, ja. Ik zal niet gauw naast mijn schoenen gaan lopen. Heb je ook niks aan. Misschien is dat in deze tijd verleidelijk. Natuurlijk koop je eens iets leuks, dat hoort er allemaal bij. Je mag jezelf af en toe best belonen. Een tijdje geleden heb ik mijn eerste auto aangeschaft. Maar verder valt het erg mee, hoor. Ik voel me nooit beter dan een ander.’
Maar als voetballer is hij dat wél. Afgelopen zaterdag, in het uitduel met NAC Breda (0-3), stond hij weer eens aan de basis van de openingstreffer, gemaakt door Jonathan Reis. Door in negen competitiewedstrijden op rij ongeslagen te blijven, vestigde Vitesse een nieuw clubrecord. Dat hij zijn legendarische voorganger Bert Jacobs uit de boeken stootte, vond trainer Fred Rutten evenwel een triviaal feitje. Hij genoot vooral van de uitvoering (‘Bijna perfect’) en de standvastigheid (‘Er zijn steeds minder dalletjes’). En hij zei: ‘Het enige waar ik mij op richt, is de ontwikkeling van het team en het individu. In deze fase zie je duidelijk dat we aan het groeien zijn.’
Daardoor mag Vitesse – op de derde plaats met een voorsprong van vier punten op Ajax – inmiddels officieel worden betiteld als dark horse. Steeds meer insiders houden er rekening mee dat de club zich over tien speeldagen nog steeds Dus waarom zou het niet kunnen? Ook als ploeg zijn we weer stabieler geworden. De laatste tijd merk ik dat de grootste scepsis wel is verdwenen.’
Vedette
Onbewust openbaarden Marco van Ginkel en Wilfried Bony afgelopen vrijdag een groot contrast. Aan de ene kant van het spectrum stond de 23-jarige international van Ivoorkust, met een voorliefde voor paardenkrachten en alles wat blinkt. Hij slenterde naar een microfoon en vertelde geroutineerd hoe het was om tijdens een WK-kwalificatieduel in Senegal te worden bekogeld met stokken en stenen. Daarna liet hij zijn tanden glimmen, zijn protserige bolide grommen en schoot hij weg, omstanders in een stofwolk achterlatend. Bony is de topscorer van de Eredivisie, Daddy Cool, en tevens de vedette die iets te vaak in het openbaar praat over grote clubs in rijke landen. En dan heb je Van Ginkel, dynamische dienaar van Vitesse die Steven Gerrard adoreert en nooit een rebel kan worden of een breuk zal forceren. ‘Te braaf! snoeven de liefhebbers van weerbarstige young guns. ‘Een modelprof! zeggen de trainers die Van Ginkel mogen kneden.
‘De kans is groot dat ik op de bank terechtkom! besefte hij na de met trompetgeschal ingeluide entree van Jordania. Maar terwijl Davy Pröpper, een ander kind van de club, nog steeds schommelt tussen bank en basis, heeft Van Ginkel alle stormen doorstaan en concurrenten overleefd. Zowel in de Eredivisie (negen wedstrijden) als de Europa League (vier kwalificatieduels) deed hij van begin tot eind mee. Alleen in het bekerduel met Gemert zou hij worden gespaard, maar toen er halverwege nog steeds niet was gescoord, deed Rutten alsnog een beroep op hem en werd de orde hersteld (0-3). ‘Wat die feiten zeggen?! herhaalt Van Ginkel de vraag. ‘Dat ik tegenwoordig fysiek in staat ben alle wedstrijden uit te spelen. En dat ik ook een vaste schakel in het team ben. Dit had ik zo ongeveer wel voor ogen toen ik aan het seizoen begon: mijn basisplaats behouden en belangrijk zijn voor het team, met meer goals en meer assists. Eigenlijk gaat het dus allemaal wel in een stijgende lijn, ja.’
De X-factor, de uitgesproken en soms cynische meningen van Theo Janssen of de volkse branie van Nicky Hofs mogen dan bij hem ontbreken; Van Ginkel heeft wat Rutten ‘een goede grondhouding’ noemt. ‘Dat karakter is de basis! aldus de coach. ‘Je zou willen dat ieder talent zo in elkaar zit. Uiteindelijk doen spelers het zelf. Wij reiken alleen dingen aan om het proces te versnellen. Bij Marco is dat nu bijvoorbeeld een programma voor extra krachttraining, waardoor hij nog sterker kan worden. Hij pakt dat met beide handen aan. Vervolgens ziet en voelt hij dat het zijn ontwikkeling ten goede komt.’
Van Ginkel keek laatst naar een foto van een paar jaar geleden. ‘Ik zag mezelf als een klein kereltje; dertien kilootjes lichter en misschien wel tien centimeter korter. Toen was ik duidelijk in de groei. Sindsdien heb ik een aardige spurt gemaakt. Vorig jaar deed ik het nog zonder extra krachtoefeningen. Maar ik heb er nu zeker profijt van. Ik ben mannelijker geworden, dat laat ik op het veld ook zien, denk ik. Mensen hoeven weinig te doen om mij te stimuleren, ik zal altijd honderd procent geven. Mij zie je niet op halve kracht een wedstrijd spelen. Dan is er wat met me aan de hand.’
‘Alleen onder Albert Ferrer (seizoen 2010/11, red.) belandde ik op de bank. Vervolgens ben ik nóg harder gaan trainen en kreeg ik mijn plaats terug. Ik sta nu tweeënhalf jaar in het eerste. Dan wordt er anders naar je gekeken, en meer van je verwacht. Heb ik geen moeite mee. Ik mag me niet meer verschuilen achter mijn leeftijd. Fred Rutten geeft me het gevoel dat ik belangrijk ben en dat moet je dan ook uitstralen. In de groep kan ik tegenwoordig ook zeggen wat ik wil. Doordat ik hier al wat langer zit, accepteren ze het van mij. En zo zie ik weer jonge jongens komen, die nog wat rustiger zijn en eerst hun plek moeten verdienen. Het is een natuurlijk proces.’
Goed opgevoed
Wilfried Bony vreesde tien dagen geleden in donker Afrika voor zijn leven; Marco van Ginkel trotseerde de hobbels en kuilen op een slecht verlicht veld in Slowakije en maakte stoïcijns twee doelpunten. Zijn openingstreffer was exemplarisch voor de intelligente schakelspeler die hij is geworden, vond ook bondscoach Cor Pot. ‘Het moment van diepgaan en het insnijden bij zijn tegenstander… Daarna keek hij eerst even naar de keeper en schoof hij die bal er beheerst en resoluut langs, precies in het hoekje. Hij maakte het dus ook nog eens subliem af.’
Sinds hij bondscoach is, kwam Pot meermalen in het geweer als een jeugdinternational zich schuldig maakte aan misplaatst vedettegedrag. Van Ginkel kan hij met een gerust hart buiten beschouwing laten. ‘Ze hoeven echt niet allemaal ideale schoonzonen te zijn, maar ze moeten er wél tegenaan zitten! zegt hij. ‘Marco is bescheiden, beleefd, zichtbaar goed opgevoed. Ik vind dat belangrijk. Hij stelt zich altijd positief op en traint hard. Hen geweldige, zelfbewuste jongen en een moderne middenvelder die zowel diepgang als scorend vermogen bezit. Het zou mij verbazen als hij de top niet haalt. Tijdens het kwalificatietoernooi heeft hij het voortreffelijk gedaan. Hij was een key player. Wat er gebeurt als komende zomer Leroy Fer, Jordy Clasie en Kevin Strootman eventueel beschikbaar zijn, weet ik niet. En dan hebben we ook Adam Maher nog. Maar dat Marco meegaat naar de eindronde in Israël, staat vast.’
John van den Brom zorgde vorig seizoen voor de vastigheid waarnaar Van Ginkel hunkerde. Het zwabberbeleid van de Spanjaard Albert Ferrer was slecht bevallen. Het kan geen toeval zijn dat eerst Van den Brom en in zijn kielzog Rutten, exponenten van de Nederlandse trainersopleiding, vanaf de eerste dag een zwak hadden voor de jonge middenvelder die sinds zijn negende voor Vitesse speelt. ‘Het is altijd belangrijk of een trainer het in iemand ziet zitten! zegt de huidige coach van Anderlecht. ‘Wat mij enorm aansprak, is zijn fantastische mentaliteit. Marco is elke dag bezig om beter te worden. Als onze staf bij elkaar zat en we spraken over de tegenstander en de speelwijze, was de openingsvraag: Waar zetten we Marco neer? Hij was steevast de eerste op het wedstrijdformulier. In de successen van steen Vitesse vervulde hij een bepalende rol. Met zijn dynamiek is hij in staat het verschil te maken. Hij heeft een sterk gevoel voor het juiste moment, en dan staat-ie ineens voor de keeper. Maar hij kan ook, als hij het fysiek een keer niet redt, gemeen zijn zonder dat je het ziet. In alle opzichten is hij vorig seizoen flink gegroeid en daar heeft hij vooral zelf heel veel aan gedaan.’
‘Het is altijd mooi als je jongens opstelt die door de club zijn opgeleid. Maar dat aspect gaf nooit de doorslag. Want Marco was Marco. Het verwondert me niet dat hij onder Fred Rutten geen minuut mist. Hij is weer een jaar verder en heeft meer ervaring. Momenteel zit hij goed bij Vitesse. Marco heeft 85 officiële wedstrijden achter zijn naam staan, terwijl hij nog twintig moet worden. Dat zegt veel. En het viel me op dat hij in long Oranje altijd speelde, van welke clubs ze allemaal ook kwamen.’
Net als Pot en Rutten prijst Van den Brom het gelijkmatige karakter van Marco van Ginkel, die opgroeide in een klein dorp in de Gelderse Vallei. ‘Normen en waarden zijn belangrijk. Dan kun je zeggen: Wat is dat nou eigenlijk? Maar het is goed dat jonge spelers nog hechten aan hun vertrouwde omgeving. Zijn vader Alex (oud-prof van FC Utrecht, red.) is belangrijk voor hem. Die familie vormt een uitstekende basis. Marco weet waar hij vandaan komt, staat ook altijd klaar als er buiten de wedstrijden om iets gedaan moet worden voor de club of de supporters. Hij is een modelprof. Je moet altijd oppassen dat je niet gaat overdrijven, maar bij hem klopt alles gewoon.’
We zeggen misschien niet zo veel, maar laten het wél zien’
‘Het EK is nog ver weg’, zegt Marco van Ginkel over de eindronde die Jong Oranje komende zomer afwerkt in Israël. ‘Maar dan hebben we iets leuks om naar uit te kijken. Het moet mijn eerste grote toernooi worden. Ik ben blij met mijn bijdrage aan de kwalificatie. Doordat jongens als Leroy Fer, Kevin Strootman en Jordy Clasie dan nog speelgerechtigd zijn, dreigt er een luxeprobleem voor de bondscoach. Maar als ze allemaal graag meewillen, denk ik niet dat Cor Pot zegt: Blijf maar thuis. We hebben gewoon heel veel goede voetballers. Ik vind het prima. We willen dat EK toch graag winnen?’
Adam Maher was in de twee plaatsingswedstrijden zijn kompaan op het middenveld. Beiden zijn negentien jaar, volwassen binnen de lijnen en bedachtzaam daarbuiten. ‘Wat dat betreft hebben we veel gemeen’, aldus de juniorvedette van AZ. ‘We zeggen misschien niet zo veel, maar laten het wél zien. Na de eerste goal van Marco in Slowakije voelden we ons bevrijd en ging de rest vrij soepel. Op die manier is hij ook voor Vitesse regelmatig belangrijk met doelpunten of een assist. We hadden een goed middenveld staan. Jordy Clasie verdeelde het spel vóór onze verdediging, ik was de nummer 10 en Marco de loper. We voelden elkaar goed aan.’ De openingstreffer was daarvan een vrucht. Van Ginkel: ‘Luuk de Jong werd in de spits aangespeeld en Maher kwam eronder. Dan weet ik meteen dat ik diep kan gaan. Ik kreeg de bal perfect mee, doordat Adam dat dan weer goed ziet… Een mooie aanval, uit het boekje. Met elf jongens die bij verschillende clubs spelen is het toch anders dan de dagelijkse situatie bij je club. Maar als je goede voetballers bij elkaar zet, verloopt de aanpassing eigenlijk altijd vrij geruisloos.’
