‘Kampioen? Laten we reëel blijven!’

Een vrouw met een bouwhelm op haar hoofd loopt tussen twee heuvels zand richting de bouwput op Papendal. In haar handen heeft ze twee koffiekannen en ze wordt nagekeken door de pauzerende bouwvakkers. Afkeurende blikken. De vrouw loopt nog een paar keer heen en weer om liters koffie te halen, want het wordt druk.

Veel vertegenwoordigers van de pers zijn naar Arnhem gekomen om de presentatie van Theo Janssen bij te wonen. Bij aankomst kunnen ze nauwelijks geloven dat in deze setting de terugkeer van de verloren zoon wordt gevierd. Wat het hoofdgebouw van het hypermoderne trainingscomplex van Vitesse moet worden, bestaat nog slechts uit wat muren en vloeren. Leidingen steken uit de vloer en de bedrading hangt aan het plafond.

Champagne

In een hoek hebben medewerkers van de Arnhemse club een groot doek opgehangen. ‘Theo welkom thuis’, staat erop. Een tafel, wat stoelen en een fles champagne maken het plaatje voor de perspresentatie compleet. Algemeen directeur Erwin Kasakowski kijkt tevreden om zich heen. „Een speler die hier in het verleden heeft gespeeld, staat nu midden in de toekomst van Vitesse.”

Naast de algemeen directeur zit de man waar het allemaal om draait. Janssen, de 31-jarige Arnhemmer, vindt het prima dat zijn oude en nieuwe club een bouwput als locatie voor zijn presentatie heeft uitgekozen. „Ze hebben mij bij dat plan betrokken en ik vond het juist een leuk idee. We hadden ook in de Gelredome kunnen gaan zitten, maar dat is zo gewoontjes. Ik ben trouwens verbaasd dat er zo veel mensen op af zijn gekomen. Ik ben toch maar een simpel spelertje?”

Janssen zegt het met een grote glimlach op zijn gezicht. Er is duidelijk een last van zijn schouders gevallen, nu hij van Ajax is verlost en hij het geel-zwarte shirt (met rugnummer 5) weer mag aantrekken. Vorige week vrijdag dacht de vijfvoudig international al Vitessenaar te zijn, maar toen kwam er een kink in de kabel. Clubeigenaar Merab Jordania wilde plotseling slechts 500.000 euro overmaken naar Amsterdam in plaats van de mondeling overeengekomen 600.000 euro. Ajax zou vrijdag namelijk de deadline van 12.00 uur hebben overschreden.

Lastig

Pas eergisteren kwamen de twee clubs tot een akkoord. „Ik had het best lastig”, geeft de linksbenige middenvelder toe. „Ik had er wel vertrouwen in dat het allemaal goed zou komen, maar ik vroeg me toch de hele tijd af of het pas op de laatste dag van de transferperiode beklonken zou worden. Ik ben nu heel erg opgelucht.”

Sinds de befaamde persconferentie van oud-voorzitter Maasbert Schouten („Kijk niet op als we in 2013 kampioen worden.”) kleeft de term landstitel aan Vitesse. Ook spits Jonathan Reis riep afgelopen weekend in NRC Handelsblad dat hij zijn club dit seizoen kampioen kan maken. Janssen doet niet mee aan die hoogdraverij. „Laten we vooral reëel blijven. Natuurlijk is het een droom van mij om met deze club de titel te pakken. Maar PSV, FC Twente en Ajax hebben nu eenmaal betere selecties en daaronder zijn er een stuk of zes clubs die voor de overige plekken moeten strijden. Al kunnen er in het gevecht om Champions Leaguevoetbal altijd gekke dingen gebeuren, kijk maar naar wat Feyenoord vorig seizoen presteerde.”

Gemakzuchtig

Tegen de Rotterdammers maakt Janssen komende zondag zijn rentree voor de club waar hij eerder tien jaar onder contract stond. Want ondanks dat hij vijf dagen op rij niet heeft getraind, is hij fit genoeg om in eigen huis tegen Feyenoord aan te treden. „Bij Ajax heb ik niet meer volle bak getraind, omdat ik niet honderd procent gemotiveerd was. Ik werd gemakzuchtig en dat pakt bij mij altijd verkeerd uit. Vlak voor het duel met NEC zei ik tegen mezelf dat ik niet moest doorslaan en heb ik de knop weer enigszins kunnen omzetten. Het mocht natuurlijk niet zo zijn dat ik té weinig zou doen en een conditie van niets zou krijgen. Ik ben nu fit genoeg om tegen Feyenoord negentig minuten te kunnen knallen, maar daarna heb ik wel even twee weken nodig om me het schompes te trainen zodat ik helemáál fit kan worden.”

De persvoorlichter van Vitesse informeert of alle vragen wel een beetje gesteld zijn. De bouwvakkers willen namelijk met Janssen op de foto en als hij nog uitgebreid met de schrijvende pers blijft praten, ligt de bouw van het supersonische trainingscomplex te lang stil. En dat wil de teruggekeerde Theo natuurlijk niet. Omringd door de noeste werkers laat hij zich vereeuwigen. De bouwvakkers hebben de dag van hun leven. En Janssen zo te zien ook. Eindelijk thuis.

Spits