Merchandise
‘Vorig seizoen is verleden tijd’
In 2013 zou Arnhem de voetbalhoofdstad van ons land moeten worden, maar vorig seizoen werd er nog gestreden tegen degradatie. Een ommekeer binnen twee jaar lijkt niet reëel. Maar de trainerswissel, John van den Brom voor Albert Ferrer, heeft wel voor muziek gezorgd. Wellicht is nu wel de weg ingeslagen die de schaal in 2014 naar Érnem moet brengen.
Op zaterdagavond 13 augustus was er dan ook een zeer toepasselijke dans van Jordania’s landgenoot en aankoop Giorgi Chanturia. In het duel met VVV-Venlo swingde de linksbenige rechtsbuiten zijn directe tegenstander Alexander Emenike werkelijk aan alle kanten voorbij. Symbolisch, omdat Chanturia bij Barcelona speelde, het voetbal waar de rijke Georgische eigenaar naar snakt op Nederlandse bodem. Bovendien is hij een zeer jong talent, met doorgroeimogelijkheden; evenals Davy Pröpper en Marco van Ginkel. Vitesse is geen vreemdelingenlegioen meer. De buitenlanders die spelen zijn ook daadwerkelijk een meerwaarde. Van den Brom boetseert een team dat zich momenteel achter de top schaart.
Het is een grijze maandagmorgen. Tussen de driedelige pakken door verschijnt in de lobby van het Van der Valk-hotel een jongen gehuld in sweater en een grijze joggingbroek. Zijn ´kostuum´ wordt afgemaakt met halfhoge sportschoenen die zijn voeten inpakken. De telefoon klemt aan zijn oor. Vluchtig spreekt hij in het Georgisch en neemt plaats aan de eerste tafel van het restaurant. Als de dialoog is afgelopen legt hij het toestel op tafel en schakelt Chanturia moeiteloos om naar het Engels. Spreekt iedereen foutloos Engels in de voormalige deelrepubliek van de Sovjet-Unie? Chanturia lacht. “Nee. Mijn moeder is lerares Engels. Dat is de reden.” De vrouw die een belangrijke rol speelde in zijn voetbalcarrière. “Ja, zij was degene die mij naar een voetbalclub stuurde.” Blijkbaar had ma Chanturia oog voor talent. Op elfjarige leeftijd werd hij ontdekt door profclub FC Saburtalo, een club in de regio van zijn geboortestad Tbilisi, echter niet de populairste. “FC Saburtalo moet je zien als de beste club voor jonge talenten in ons land.” Zeker in het geval van Chanturia, die in 2009 op huurbasis werd overgenomen door Barcelona. “Ik mocht een week op proef komen. Toen werd al een droom werkelijkheid. Als klein kind was ik al een grote fan van Barcelona. Na drie dagen kreeg ik te horen dat ik mocht blijven.”
Chanturia speelde voornamelijk zijn wedstrijden in Juvenil B, het tweede jeugdelftal van de Catalanen. “Ik heb een keer een oefenwedstrijd met jongens van het eerste elftal mogen spelen. Dat waren Pedro, Maxwell, Éric Abidal, Rafael Márquez, José Manuel Pinto en Bojan Krkic. We wonnen met 4-1 van Bolivar en ik scoorde. Fantastisch. Daarnaast heb ik ook met het eerste meegetraind.” Chanturia kon nog twee jaar langer blijven in de Catalaanse hoofdstad, maar zou dan in eerste instantie deel uitmaken van Barcelona B. “Het is niet goed voor je ontwikkeling, wanneer je op twintigjarige leeftijd nog steeds in het tweede elftal speelt. Ook al is dat bij Barcelona, de beste club van de wereld.” Vitesse bood een uitweg met een driejarig contract, dat Chanturia ook ondertekende. Maar vorig seizoen was de aanvaller vanwege zijn leeftijd nog niet speelgerechtigd. “Dat was een eenzaam en vervelend jaar, omdat ik alleen maar mocht meetrainen en tijdens wedstrijden op de tribune zat. Maar dat is verleden tijd. De selectie van Vitesse is een echte vriendenclub. Ook buiten het voetballen hebben we veel contact met elkaar. Ik heb het nu erg naar mijn zin in Nederland”, zegt de aanvaller.
Daarnaast zullen vader en moeder Chanturia zich in oktober ook in Arnhem gaan vestigen, evenals zijn vriendin. “Het is prettig om mijn familie dicht bij me te hebben. De komende jaren zit ik hier goed. Ik wil met Vitesse stappen maken. Dat is zeker mogelijk. We hebben een talentvol team met een aantal routiniers. Mijn landgenoot en aanvoerder Guram Kashia is één van hen. Hij is weliswaar pas 24 jaar, maar wel een ervaren international en ook één van de beste verdedigers van de Eredivisie. Georgië heeft sowieso veel talentvolle voetballers. Shota Arveladze heeft gefungeerd als een rolmodel binnen het Georgische voetbal. Het niveau van de nationale competitie en het nationale elftal wordt steeds beter. Het enige probleem is de infrastructuur, die is ver beneden de maat. Maar ik verwacht dat dit over tien jaar anders zal zijn.” Voetballend Georgië groeit. Niet in de mate van grote broer Rusland, maar Vitesse plukt er wel al de vruchten van. Dat gaat weliswaar met vallen en opstaan. Chanturia kan nog niet altijd op een basisplaats rekenen. “Dat is de keuze van de trainer. Ik respecteer en accepteer het. Het gaat als voetballer er ook om dat je je ontwikkelt als iemand die in het collectief past. Dat ik tegen AZ niet in de basis begon, vond ik minder erg dan de 4-0 nederlaag. Daar was ik kapot van. Gelukkig hebben we ons tegen Roda JC en Excelsior kunnen herpakken.”
In het duel met Roda JC waren we wel getuige van een boze Chanturia, die volgens de afspraak de strafschop die de 4-0 zou brengen mocht nemen. Na een geweldige actie versierde hij de bewuste penalty. Hij pakte de bal op, maar het leer werd hem ontnomen door collega Alexander Büttner. “Ja, dat was even niet leuk. Maar ik ben het vergeten. We moeten vooruit kijken en niet blijven zeuren over dit soort akkefietjes. Vitesse zit in de lift, dat is het belangrijkste.” De woorden van een geweldige solist met oog voor het collectief. Een Catalaans trekje. Daar houdt Merab Jordania van.
