Arnhemmers winnend van start in PARBO Cup
De voormalige sportinstructeur miste weinig. Vitesse had meer te stellen met de omstandigheden dan met de oppositie uit Guyana. De favoriet kon de concentratie lang genoeg opbrengen om naar een simpele 4-2 te drijven.
"Frank, Frank! Moet je nou eens kijken. We spelen op een andijvieveld". Gelegenheids-aanvoerder Alexander Büttner was als één van de eersten op het veld en stond perplex: het gras was heel anders, heel breed. En elke bal bleef drijven op de doorweekte ondergrond. Van der Struijk wierp zijn kennersblik op de grasmat en concludeerde: "Nee, dit zijn van die grassen die in een moeras boven het water uitsteken." Eloy Room schoot een bal 15 meter omhoog en terug op de grond bleef die meteen dood liggen. "Een plofbal?", informeerde Patrick van Aanholt. Als er niets meer te lachen valt, is er altijd nog galgenhumor.
Medelijden was er met de organisatie. De mannen van Raymond Wimpel hadden met beperkte middelen alles zo schitterend voorbereid, maar tegen de bakken regen waren ze niet opgewassen geweest. Wie was dat wel geweest? Het mocht een wonder heten dat er überhaupt nog gespeeld kon worden. Maar eigenlijk hebben de Vitesse jongens het geweldig naar hun zin. Ze zijn in Zuid Amerika, maar ze kunnen op straat gewoon Nederlands spreken.
Suriname meet vier keer Nederland, maar heeft slechts 500.000 inwoners, van wie er 300.000 in Paramaribo wonen. Ze lijken voor het merendeel een carrière als cabaretier te zijn misgelopen. Het land is arm, maar de bewoners ervan dragen de armoede met waardigheid. Zonder uitzondering hulpvaardig en vriendelijk en met een niet te verwoesten humor. "Beetje turbulentie", antwoordde Stanley Menzo met een knipoog tijdens een presentatie bij Surinam Airways, op de retorische vraag van de directeur of de vlucht van Amsterdam naar Paramaribo bevallen was. De man reageerde prompt: "Turbulentie? Da’s pas vliegen, joh."
Maar terug naar het doorweekte André Kamperveen-stadion, aan de Letitita Vriesdelaan. De hoofdtribune van het bouwwerk uit 1953 is in de stijl van de tijd gerenoveerd uit een fonds dat de Suriprofs bij elkaar gespeeld hebben. De ooit van FC Twente gekregen rode stoeltjes uit het Diekman stadion, zijn goed onderhouden en glimmen van de regen. In dit stadion wordt een groot deel van de competitie in de hoofdklasse, de eredivisie van Suriname afgewerkt. Transvaal, Leo Victor, Robin Hood, alle bekende clubs uit het verleden spelen hier hun wedstrijden. Maar, zo zeggen de kenners, het niveau is niet meer zoals het eens was. In elk geval heeft de organisatie er alles aan gedaan dat er gespeeld kan worden.
Rond het veld heeft hoofdsponsor PARBO bier niet alleen 62 reclameborden aangebracht, maar ook een paar idyllische feesttenten, zo smaakvol versierd dat ze kerststallen lijken. De fanfare van het leger komt aangemarcheerd over wat eens de atletiekbaan was, en nu een asfaltstrook, terwijl de selectie van Suriprofs op de tribune plaatsneemt. Doelman Rodney Ubbergen wordt gevraagd de opstelling van Vitesse voor te lezen. Hij doet dat met verve, maar al snel gaan zijn woorden verloren in het lawaai dat het inmiddels gestarte vuurwerk veroorzaakt. Een kniesoor wie daar op let, de organisatie is verder perfect.
De beide teams staan achter een FIFA vlag. Dan komt Brian Bijlhout het Surinaamse volkslied God zij met ons Suriname zingen, gesteund door de legerfanfare. Na vier regels stopt de zanger, de fanfare speelt onverdroten verder. Na het slotakkoord wil de speaker verder met het programma, maar Brian Bijlhout zegt in de microfoon: "Er zat een delay op het geluid, waardoor ik niet gelijk liep met de muziek." Geheel onaangedaan reageert de speaker: "Maar dan zing jij toch alleen Brian?" A capella herhaalt Brian Bijlhout het volkslied en het klinkt nog mooi ook. Brian Bijlhout won niet voor niets ruim 1 miljoen Euro met een talentenjacht. Van dat bedrag spendeerde hij overigens onmiddellijk een behoorlijk deel aan goede doelen. Ook dat is Suriname. Na Brian worden de volksliederen van Guyana en Nederland gespeeld en dan is het voorprogramma nog niet klaar. Er moeten elftalfoto’s gemaakt worden, een officiële aftrap verricht worden. Uiteindelijk wordt de arbitrage omgeroepen. "En achter de tafel zit Enrico Wijgaarde". Daarmee wordt bedoeld dat Wijngaarden vanavond de vierde official is.
Dan kan er eindelijk gespeeld worden. Nou ja, gespeeld. Het veld is te doorweekt om het balletje te kunnen laten rondgaan. Nicky Hofs heeft last van de knie, zit in trainersoutfit in de dug-out en roept bijdehante opmerkingen het veld in. "Geen hakjes tegen Guyana, jongens”, hadden de Suriprofs nog in het hotel geadviseerd. "Daar houden ze niet van en hakken je neer." Alexander Büttner is de wijze raad als eerste vergeten. Hij speelt achter de spits en begint aan een veelbelovende solo, waar Ryan Crandon op woeste wijze een einde maakt. De jongens van Guyana zijn fors en willen graag. Niet duidelijk is of dit het nationale elftal is, of de Onder 23 ploeg. "Het zijn de beste spelers die er op dit moment beschikbaar zijn", zegt bondscoach Joseph Wilson raadselachtig.
Vitesse speelt met Eloy Room, ‘Michi’ Yasuda, Frank van der Struijk, Just Berends, Patrick van Aanholt, Wimilio Vink, Jan Arie van der Heijden, Alex Büttner, Jules Jenner, Jonathan Reis en Brahim Darri. Na tien minuten hebben ze het veld door. Berends opent met een schitterende cross op Jenner, wiens al even gave voorzet door Jonathan Reis bekwaam wordt ingekopt: 1-0. Onder alle omstandigheden een schitterende treffer, en onder deze helemaal. Acht minuten later een al even fraaie goal, maar dan over de linkervleugel, waar Brahim Darri een paar man voorbij loopt en Reis vindt: 2-0. Just Berends, vorig seizoen uitgeleend aan AGOVV, is in de Jupiler League kennelijk gewend geraakt aan fysiek voetbal en wint alle duels. Voor Büttner zit het er na een half uur op. Hinkend komt hij naar de kant. "IJsbeentje," zegt hij en wijst op het bovenbeen. Sander van der Streek vervangt hem.
Vitesse brengt het publiek af en toe in vervoering met mooie combinaties, maar de mensen houden het meeste van soloacties. De Curacaose Connectie Van Aanholt-Room zorgt voor opwinding met een aantal gewaagde één-tweetjes in de eigen zestien, maar dan is het weer tijd voor een doelpunt. Van Aanholt soleert, Reis kaatst, Van Aanholt scoort. Opnieuw een schitterende goal. Scheidsrechter Andy Pierau probeert de spanning terug te brengen door Guyana een strafschop te geven, die aanvoerder Anthony Benfield benut: 3-1. Echt spannend wordt het echter niet meer. Na de rust scoort Guyana nog twee keer. Dennis in eigen doel (4-1) en invaller Joseph bepaalt de eindstand op 4-2.
"We zijn goed met de omstandigheden omgegaan", zegt John van den Brom. "Na een lang seizoen, een lange vliegreis hebben we op een doorweekt veld in een drukkend klimaat goed georganiseerd gespeeld en een paar schitterende doelpunten gemaakt."
Vandaag en morgen bezoekt Vitesse het resort Bergendal. Vrijdag gaat het toernooi verder met Surimix-Guyana en zondag is de afsluiting van het toernooi: Vitesse-Surimix.
Wedstrijdkarakteristieken Guyana-Vitesse 2-4 (1-3)
André Kamperveen-stadion, Paramaribo
Scheidsrechter Andy Pieran
Toeschouwers 1.000
Gele kaart Alleyne
Doelpuntenmakers
‘9 Reis (0-1), ‘16 Reis (0-2), ‘38 Van Aanholt (0-3), ‘43 Benfeld (pen, 1-3), ‘63 Dennis (e.d., 1-4), ‘69 Joseph (2-4).
Guyana
Durant (K); Dennis, Ryan Crandon, Michael Crandon, Comacho; Benfield, Moffatt; Sheperd (’48, Payne), Alleyne (’75, Littcott), Wilson (’80, Europe), Grant (’48, Joseph).
Vitesse
Room (K); Yasuda, Van der Struijk (’46, Anderson), Berends, Van Aanholt; Vink, Van der Heijden (’46, Lieder), Büttner (’32,Van der Streek); Jenner, Reis, Darri.
Niet inzetbaar: Hofs, Alex