Actueel: Bijna thuis
Zo gaat het om de veertien dagen. Direct na de thuiswedstrijd in Makhachkala kruipt de hele club rond middernacht in het vliegtuig naar de hoofdstad, waar iedereen doordeweeks verblijft. ‘Die nachtelijke uren zijn de mooiste; mijmert Hiddink. ‘Meteen gaan slapen kan ik niet, dus zet ik nog een kopje thee en als het dan een beetje licht wordt, kijk ik vanaf mijn terras uit over het Kremlin en het Rode Plein. Lekker rustig even de hele wereld doornemen.’
Moskou is de stad waar de trotse club uit de Kaukasische republiek Dagestan zijn dagelijks bestaan leidt. Het volk uit de eigen regio is er niet onverdeeld gelukkig mee, maar de omstandigheden in Makhachkala zijn nog niet van dien aard dat alle spelers en trainers er willen leven. Voor de UEFA was de ‘dreigende situatie’ in Dagestan reden om het stadion van Anzhi tot besmet terrein te verklaren.
Om die reden speelde de club zijn thuisduel met Vitesse vorig week in de kleine arena van Saturn, aan de rand van Moskou. ‘Niet ideaal; vindt Hiddink. ‘Bij Saturn is plaats voor meer dan twintigduizend toeschouwers, maar tegen Vitesse waren er niet meer dan vierduizend. Dat zijn gewone Russen en geen supporters van Anzhi. Dus dat is wel een nadeel.’ Volgens Hiddink is de maatregel van de UEFA geen sanctie, maar heeft die slechts een preventief karakter. ‘Daarom begrijpen veel mensen het ook niet. Ze vinden het vervelend. Hoe moet je zo’n beslissing beoordelen, hoe moet je de toestand in Makhachkala beoordelen? Ik wil niks bagatelliseren, maar in Londen of Maastricht kan ook iets gebeuren als mensen slechte bedoelingen hebben. Volgens mijn informatie is de agressie in Dagestan altijd gericht tegen de hogere politiefunctionarissen.’
‘Misschien! veronderstelt Hiddink, ‘gaat de maatregel van de UEFA op de helling als het nieuwe stadion er staat.’ Aan het einde van dit jaar moet in Makhachkala een nieuw complex verrijzen. Vijf kunstgrasvelden, een trainingshal, een jeugdacademie en een hotel zijn onderdeel van het plan dat bedoeld is om voetbal mogelijk te maken voor een grote groep liefhebbers. ‘Zoals overal is voetbal ook in Dagestan een middel dat de mensen bindt! stelt Hiddink. ‘Als wij met de spelersbus bij het stadion aankomen, barst het van de jongetjes van zes tot twaalf jaar die je met grote ogen bijna smekend aankijken. Voetbal leeft enorm en het is ook het streven van de club om de mensen in de breedte iets te bieden, bijvoorbeeld door schoolvoetbal. De doelstelling gaat verder dan het opleiden van talenten. Het is heel leuk om dat te begeleiden.’
Bij dit project speelt het imago van de club een grote rol. ‘Wereldwijd werd Anzhi in eerste instantie gezien als het speeltje van een oligarch, die zomaar even alles zou kopen wat los en vast zat. Door de komst van Roberto Carlos en Samuel Eto’o is dat eerst imago versterkt, maar die filosofie hebben we na een aantal goede gesprekken met de eigenaar (Suleyman Kerimov, red.) de laatste maanden weten om te buigen.’ Hiddink illustreert zijn betoog aan de hand van cijfers. Anzhi heeft met een gemiddelde leeftijd van 23,9 jaar de jongste selectie van Rusland. Slechts één dure buitenlandse aankoop permitteerde de club zich deze zomer: die van Lacina Traoré. Voor de Ivoriaanse spits van Kuban Krasnodar trok Anzhi achttien miljoen euro uit. ‘De uitgaven zijn binnen de perken gebleven! vindt Hiddink. ‘Ik kan je een hele lijst met namen laten zien van spelers en agenten uit de hele wereld, die graag zaken wilden doen met Anzhi. Maar wij hebben ze beleefd doch heel dringend laten weten hier geen gebruik van te willen maken.’
Het had best gekund, stelt Hiddink. ‘Een kampioensploeg kun je kopen.Haal maar zes tot acht gerichte versterkingen en je bent succesvol. Maar dan? Je hebt één jaar vol glamour en aandacht, waarna die spelers hun aandacht vaak alweer verleggen en het verval komt, waardoor je steeds opnieuw heel veel geld moet investeren om te bouwen. We hebben nu gekozen voor een andere strategie. Geen ouwe jongens die nog even meesnoepen, geen exclusieve elite en geen houding van: alles is mogelijk. We hebben bewust gekozen voor een aantal internationals van Rusland Onder-21. De bedoeling is dat we van Anzhi een echte club maken. Er moet een goed fundament voor de toekomst komen te liggen, waarbij de connecties zich veel verder uitstrekken dan alleen de club. We willen een sociale relatie opbouwen met de regio.’
Op den duur moet ook het eerste team van Anzhi daaraan een bijdrage leveren. ‘De regio moet aantrekkelijker worden om te leven, zodat we met de ploeg niet één nachtje per veertien dagen hier bivakkeren, maar ook eens een dag of drie, vier in Dagestan zijn. Zo gauw de infrastructuur beter is, zal dat ook wel gebeuren.’
Voorlopig kan Hiddink ‘prima tevreden’ zijn, zoals hij het zelf noemt. Drie competitieduels, zeven punten en aansluiting met de absolute top in Rusland. Afgelopen zondag was één doelpunt voldoende om Amkar Perm te verslaan. Zelfs het gemis van vijf basisspelers (onder wie Traoré, Joao Carlos, Jucilei en Yuri Zhirkov) brak Anzhi niet op. ‘We hebben gekozen voor een brede selectie van 24, 25 man; legt hij uit. ‘Met de snelheid van wedstrijden hier en het vele reizen, zie je links en rechts wat mensen afvallen met blessures. Ook de spelers moeten wennen aan het ritme van midweekse wedstrijden. Het is een deel van het profbestaan dat de meesten nog niet kennen. Vaak leidt zo’n ritme tot verliespartijen, maar dat is ons nog bespaard gebleven. We kwamen redelijk gemakkelijk op 1-0 en hebben de tegenstander een uur lang kunnen afmatten. Daarna moet je 2-0 en 3-0 maken. Dat lukte niet, maar we hebben de voorsprong probleemloos vastgehouden. De doelstelling is dat we ons nestelen bij de vijf beste clubs van het land, met soms een uitschieter naar boven.’
Morgen in Arnhem zijn de geblesseerden van afgelopen weekeinde er waarschijnlijk weer bij, behalve Traoré. De wedstrijd in Gelredome wordt voor Hiddink de eerste die hij als coach van een buitenlandse team afwerkt op Nederlands grondgebied. Hij kan er de geur van de Achterhoek, zijn geboortestreek, ruiken. ‘Op zich mooi en leuk, maar niet meer dan dat. Ons wacht nog een lastige klus. Vitesse creëerde vorige week een paar goede kansen, heeft een mooie ploeg. Wij hebben het niet afgemaakt, dat was waarschijnlijk wel het geval geweest als Eto’o de 3-0 had gemaakt. Dan kun je zeggen: het is over.’ Hiddink benadrukt dat de huidige situatie, het verdedigen van een 2-0 voorsprong, ‘lastig kan zijn voor een club zonder enige Europese ervaring. Het enthousiasme is groot en het koordje waarop we balanceren dun. Ik kan tegen Vitesse wel heel geforceerd een paar spelers klaarstomen, maar zondag spelen we alweer de uitwedstrijd tegen CSKA Moskou en dan kan de tol een zware zijn. Dat is ook een zware wedstrijd en bij ons heeft de Russische competitie toch prioriteit. De kans dat je de Europa League wint, is niet zo verschrikkelijk groot.’
Over zijn eigen toekomst heeft Hiddink ook al nagedacht. Zijn contract loopt aan het einde van het seizoen af. Daarin staat de clausule dat beide partijen op elk gewenst moment onder hun verplichtingen uitkunnen. Hiddink: ‘Tot de winterstop bekijken we rustig hoe alles gaat en dan zullen we de boel evalueren. Als alles op poten staat en het functioneert redelijk goed, doe ik misschien wel een stapje terug. Of dat moment over twee maanden, vijf maanden of een jaar komt, weet ik niet. Maar doorgaans vind ik het dan wel weer leuk ergens anders te gaan kijken. Of ik ga een tijdje helemaal niks doen.’