Merchandise
De Daddy Cool van Arnhem
Grote vraag is hoe lang de eredivisie nog mag genieten van de krachtmens. „Mijn doel is ooit spits te zijn van een Europees topteam."
Wilfried Bony (23) luistert graag naar Boney M. Zodra hun discoklassieker ‘Daddy Cool’ door stadion Gelredome schalt, maakt een gelukzalig gevoel zich van de Ivoriaanse spits meester en springen de Vitesse-fans van vreugde. Het is de hymne van een scorende Bony, met de week vaker in Arnhem gedraaid. „En als een bepaalde vriend me belt, doet het nummer tevens dienst als ringtone," lacht Bony, terwijl hij één van zijn twee mobiele telefoons over de tafel schuift. „Echt waar!"
Wilfried Bony is de personificatie van een Daddy Cool. Als hij met zijn grote, gouden hoofdtelefoon op zijn hoofd door de catacomben van een stadion wandelt, oogt de international als de Gangsta rapper die is weggelopen uit een Amerikaanse hiphop-video. Met een ietwat koele blik schuifelt hij dan langs, vol in de concentratie. Om vervolgens in het veld uiterst meedogenloos zijn vaak zelf ingeleide kansen te benutten. „Scoren," noemt eredivisie-topscorer Bony (acht treffers) zonder nadenken zijn grootste kwaliteit. Ook is hij onvoorspelbaar. Soms zijn er in duels perioden dat Bony totaal niet in het spel voorkomt. „Nee, dat is geen nonchalance. Geen speler kan negentig minuten honderd procent zijn. Soms voel ik gewoon dat het spel zich om me heen afspeelt, daar is weinig aan te doen. Neem de wedstrijd tegen Heerenveen. In de eerste helft kregen al mijn ploeggenoten kansen, maar ik heb de bal nauwelijks geraakt. Aan het einde van avond had ik er toch drie gemaakt. Zodra je scoort, zit je in de wedstrijd."
Als flinke baby van acht pond werd Bony geboren in Abidjan – een met ruim vijf miljoen inwoners uitgestrekte stad in Ivoorkust – en groeide op in een middenstandsgezin. Vader hoogleraar, moeder met een kantoorbaan. „We waren niet rijk, we waren niet arm. We hadden genoeg," blikt hij terug. „Meestal was er geld voor eten, soms niet. Eigenlijk at je alles. Het blijft toch Afrika."
Inmiddels is Bony een ster, die zich om weinig hoeft te bekommeren. Vorige week voltooide hij eigenhandig de bouw van een nieuw huis voor zijn familie. Maar de roem heeft een keerzijde: „Tien minuten ongehinderd over straat lopen is er niet bij in Ivoorkust. Mensen willen met je op de foto. Of vragen wat geld, zodat ze eten kunnen kopen. Ja, geld geef ik wel eens. Weet je, wij voetballers zijn voorbeelden voor die mensen. Door naar ons te kijken hoeven ze niet teleurgesteld in het leven te zijn."
Zijn status heeft Bony te danken aan zijn optredens met de nationale ploeg en uiteraard Vitesse. Parallel aan de gestage ontwikkeling van de Arnhemse club, groeit ook de aanvaller naar een topvorm. „Samen staan we gedeeld tweede en mochten we dat aan het einde van het seizoen zijn? Dan verdienen we een groot applaus," zegt hij terwijl hij in zijn handen klapt. „In het voetbal is alles mogelijk. Maar kijk naar de andere teams. FC Twente, Ajax, AZ of Heerenveen. Naar dat niveau willen wij ook."
Het klinkt wat vreemd. Dit Vitesse is toch niet minder dan bijvoorbeeld AZ of Heerenveen? Bony: „Nee, we zijn niet minder. Maar week na week onder druk blijven winnen is lastig.
"Hij haalt als voorbeeld het vorig seizoen aan. Toen kende Vitesse een prima eerste seizoenshelft, waarin de achtervolgers in de stand op ruime achterstand werden gezet. Na verloop van tijd verdween daardoor de druk om te moeten presteren en regen de nederlagen zich plots aaneen. „De huidige groep beseft dat er wekelijks gewonnen moet worden, beseft de huidige groep. Hoe lang Vitesse bovenin blijft meedoen, weten we aan het einde van het seizoen.
Zelf lijkt, hij er een beetje van te schrikken: het woord ‘we’ in zijn vorige antwoord. Toch niet passend bij een speler die in de winter een transfer wenst te maken. Naar verluidt is hem (opnieuw) toegezegd dat Vitesse meewerkt aan een tussentijdse overgang. „Elke club wil een scorende spits," ontwijkt hij subtiel de vraag. „Ik richt me momenteel op Vitesse. Later ga ik naar een betere club dan Vitesse om me daar verder te ontwikkelen."
Bijna was hij al speler van Aston Villa geweest, maar Vitesse wilde hem niet verhuren. Een club onderin de Premier League, het lijkt niet te passen bij de topscorer van Nederland. Hij schiet rechtop in zijn stoel:, Aston Villa is niet eens te vergelijken met Ajax! Het is een club uit de grootste competitie, waarmee je wekelijks tegen teams als Manchester United of Liverpool uitkomt. En ik kijk altijd naar het vergezicht. Daarom koos ik na Sparta Praag, waarmee ik Europa League speelde, ook voor Vitesse. Ik dacht: Doe je het goed daar, dan komt er wel een topteam in Nederland voor je. En als Vitesse het goed doet, kan ik wellicht meteen naar een grotere club in het buitenland."
Met het oog op een wintertransfer kan zijn deelname aan de Afrika Cup in januari problematisch zijn, beseft Bony. „Ivoorkust is favoriet en zit normaliter lang in het toernooi. Dus misschien mis ik zes competitieduels en ben ik pas ergens in februari weer voor een club inzetbaar. Maar overeind blijft: mijn uiteindelijke doel is om ooit de spits van een grote club in een grote Europese competitie te zijn."
