Merchandise
De derby
De wedstrijd van dit weekeinde was dan ook zonder meer de derby tussen NEC en Vitesse. In de samenvatting het Barcelona – Real Madrid van Gelderland genoemd. Vervelen deed het in elk geval niet.
Het duel in Nijmegen is nog de enige echte derby die Nederland rijk is dit jaar. Uiteraard heb je clubs die elkaar niet kunnen luchten. Maar een echte burenruzie is na de degradatie van Willem 2 alleen nog in Gelderland te vinden. Derby’s horen bij het voetbal. Rivaliteit geeft een wedstrijd een andere dimensie. Volwassen mannen op kantoor die elkaar een week voor en een week na de derby niet meer aankijken. Puur omdat de één voor FC Appel is en de ander voor VV Peer. Pijnlijker dan een derby verliezen wordt het niet snel. Ook in Nijmegen gingen een hoop mannen gefrustreerd naar huis om een bord warm eten naar het hoofd van hun vrouw te gooien.
Op het veld was het anders. Daar stond maar een handjevol spelers aan de aftrap die de rivaliteit echt kennen. Bram Nuytinck gaf als klein jongetje zijn rechthoekige hoofd vorm door met zijn gezicht tegen de muur te bonken wanneer Vitesse van zijn NEC won. En aan de kant van de Arnhemmers hoef je het belang van deze wedstrijd ook niet meer uit te leggen aan Hofs, Büttner of Velthuizen. Maar dat was het dan ook wel zo’n beetje. Des te vreemder dat twee buitenstaanders compleet over de schreef gingen in de tweede helft. Chanturia en Conboy in een partijtje vrij worstelen. De Deense Conboy voelde wat aan het gezicht van Chanturia en deed een poging tot dwergwerpen. En Chanturia deed vrolijk mee. Nog voordat de Georgiër had ontdekt dat zijn shirt met ronde hals ineens een V-hals was geworden kregen beide kemphanen een rode kaart. De scène in de spelerstunnel had wat weg van een slapstick. Chanturia gilde als een viswijf tijdens haar laatste uurtje op de markt wat onverstaanbare dingen naar de Deen. Die alleen zijn schouders ophaalde.
Na het laatste fluitsignaal barste de feestvreugde los. Het had iets ontroerends. Een Piet Velthuizen met een ontbloot bovenlijf. Met stijve tepels slingerde hij oerkreten het vak met Vitesse supporters in. Ze beantwoordden hem in dezelfde taal. Van Piet kan je dat verwachten. Die ademt Vitesse. Die krijgt al vochtige ogen wanneer een banaan wat rotte plekjes krijgt. ‘Och, banaantje toch. Geel met zwart. Wat ben je mooi.’ Interessanter waren de spelers rondom Velthuizen. Voetballers uit Georgië, Noorwegen, Ivoorkust en andere verre oorden. Die hebben niks met de sentimenten rondom een NEC – Vitesse. Je zag dan ook de verbazing bij de Ghanese middenvelder Annan. ‘We zijn kampioen geworden. Dat kan niet anders. Ik zou toch zweren dat de competitie over 34 wedstrijden ging. Waar blijft die schaal?’
Na afloop stonden beide trainers in de catacombe. Daar was een groot verschil zichtbaar. Vitesse heeft aan het begin van dit seizoen de juiste coach aangesteld. John van den Brom. Een echte Vitesse knul. Het enige wat tijdens het interview ontbrak was een feesthoedje. Van den Brom was klaar voor de polonaise. Clichématig praatte hij over belangrijke punten en stappen vooruit zetten. In gedachten sprong hij bij zijn spelers onder de douche met een bidon op zijn hoofd. Even verderop was het totaal anders. NEC heeft gefaald door te kiezen voor Alex Pastoor. Tuurlijk, Pastoor baalde. Hij had immers verloren. Maar hij baalde niet meer dan anders. Voor hem was het 1 van de 34. Hij had het over een ‘aloude VVD kreet.’ Loon naar werken. Je zal NEC supporter zijn. In eigen huis verslagen door de aartsvijand. En dan je trainer op TV zien. Die een politiek getint grapje maakt. In Nijmegen zijn een hoop beeldbuizen de straat op geslingerd.
Het zal nog wel een tijdje onrustig zijn in Gelderland. Chagrijnige gezichten van werkende NEC fans die ineens een Vitesse screensaver op hun PC hebben. Een foto van een gillende Velthuizen onder je ruitenwisser. Of er thuis pas achter komen dat je al heel de dag met een Chanturia sticker op je rug rondloopt. Nee, de komende periode is het geen feest om uit Nijmegen te komen. Derby’s zijn mooi.
