Merchandise
Het ideale uithangbord: iedereen houdt van Piet
Het was op een amateurveld in Valkenswaard. Het had ook in Weert kunnen zijn. Of pak ‘m beet in Hoorn of Delfzijl. Overal ontvouwt zich hetzelfde tafereel: waar de meeste Vitesse-spelers na afloop van een nietszeggend oefenpotje tegen goedwillende amateurs zo snel mogelijk de kleedkamer proberen op te zoeken, deelt Piet Velthuizen altijd even geduldig handtekeningen uit. Hij lijkt er zelfs oprecht plezier in te hebben. „Piet is een geweldig uithangbord van de club," zeggen de Arnhemmers zodra de doelman weer wordt omzoomd door hordes naar een krabbel smachtende kinderen.
Zelf houdt Velthuizen, 25 jaar inmiddels, er een sluitende theorie op na. Na het te hebben gehad over een ‘voorbeeldfunctie’ en ‘dit hoort nou eenmaal bij je werk’ zegt hij, weliswaar met een knipoog: „Hoe beter je als voetballer wordt, des te meer handtekeningen je mag uitdelen."
Zo bezien lijkt Piet Velthuizen op de goede weg, maar hij wil nóg beter worden. „Ik ben nooit tevreden," is dan ook een vaak uitgesproken zin tijdens het interview. ‘Perfectionistisch’ noemt de doelman zichzelf meermalen. „Soms word ik daardoor moe van mezelf. Maar de beste willen zijn, geeft wel een kick. Ja, ik heb dat nodig. Gelukkig mag ik dagelijks op het veld staan en daar mijn energie kwijtraken. De adrenaline in me moet er uit. Ik heb dat met alles, willen winnen. Verlies ik een potje tennis, dan gaat het racket de lucht in. Zo ben ik nou eenmaal. Alles wil ik voor 110 procent doen."
Velthuizen lijkt daarmee een vooroordeel dat er over hem bestaat te bevestigen: druk in het hoofd, soms op het maniakale af. Het is niet de Piet Velthuizen die Piet Velthuizen werkelijk zegt te zijn. „Op het veld ben ik een ander persoon. Eenmaal thuis en met mijn geliefden om me heen ben ik juist een hele rustige jongen. Kan ik uren naar mijn vissen zitten kijken. Zo kom ik tot rust. Dan denk ik, al kijkend naar die beesten: ‘O, dat is mooi. En dat is mooi.’ Al snel ben je vervolgens een half uur verder.
„Ik heb ook twee honden, waar ik lekker mee ga wandelen. Ik houd van dieren. Ken boerderij niet veel dieren hebben is altijd mijn droom geweest. Ik zeg vaak: ‘Als je de mensen leert kennen, ga je van de dieren houden’. Dieren zijn altijd vrolijk, ook al heb je als mens iets verkeerds gedaan of ben je boos geweest.
„De afgelopen jaren heb ik daarentegen mensen ontmoet die het hart niet op de juiste plaats bleken te hebben. Bijvoorbeeld na het Spanje-verhaal (Velthuizen kwam tijdens zijn jaartje bij Hércules Alicante op de reservebank terecht, red.). Mensen van wie je dacht dat ze vrienden waren, zag je toen niet. Op het moment dat het bij Vitesse goed ging, kwamen van hen de schouderklopjes weer. Nou. dan ben ik straight. Dan hoeft het voor mij niet meer."
Gelachen werd er ook toen Velthuizen voor het afgelopen seizoen stelde dat Europees voetbal bereiken de doelstelling was. Met lachen is gestopt, heeft Velthuizen gemerkt, nu tegen het Bulgaarse Plovdiv de eerste Europese ontmoeting in tien jaar wacht
„Vitesse moet een club worden waar tegenstanders met angst naartoe komen," zegt hij. „Een topclub zijn we nu niet. Op het niveau van Ajax, PSV en Twente zitten we nog niet Maar met de ploegen daaronder kunnen we wedijveren. Als team zijn we echt niet minder dan bijvoorbeeld AZ."
