Hoor & Wederhoor: Pijn en vreugde

De frustratie over zijn gedwongen vertrek bij Vitesse maakte bij John van den Brom heel snel plaats voor euforie. Royal Sporting Club Anderlecht is zijn nieuwe werkgever.

Het eerste doel: het bereiken van de Champions League. Toch is de vieze nasmaak nog niet weggespoeld.

‘De manier waarop ik uit Arnhem moest vertrekken, deed me echt pijn.’

Kunt u de overgang naar Anderlecht eens kort reconstrueren?
‘Vorige week dinsdag heb ik een eerste gesprek gehad bij voorzitter Roger Vanden Stock thuis. Manager Herman Van Holsbeeck was daar ook bij aanwezig, net als mijn zaakwaarnemer Louis Laros. Het was een gesprek om gevoel te kweken. Voor mij is het heel belangrijk te weten met wat voor mensen ik zou komen te werken. Wie zijn zij? Wie ben ik? Hoe werken jullie? Hoe werk ik? Dat was positief. Heel warm, echt Belgisch. Ze stelden me meteen op mijn gemak.’

Hoe lang duurt zo’n gesprek?
‘Anderhalf, twee uur. Daarna ben ik met Herman en Louis naar het trainingscentrum gereden om te kijken waar ik eventueel terecht zou komen. Dat is zó mooi, geweldig gewoon. Alles is hartstikke nieuw. Anderlecht is een topclub, in alles. Het stadion was helaas gesloten, maar dat ken ik al wel. Toen zijn we naar ons hotel gegaan en de volgende ochtend hebben we onderhandeld over een contract. Daar waren we vrij snel uit, binnen twee uur. Om vijf uur werd ik gepresenteerd.’

De geruchten dat u naar Anderlecht zou gaan, waren er al eerder.
‘Ja, bij het begin van de play-offs is er kort contact geweest. Toen heb ik duidelijk gezegd: Ik wil nu helemaal niets. Als het wat wordt, dan misschien daarna. Maar dan nog zou Anderlecht eerst moeten praten met Vitesse, want ik had nog een contract voor twee jaar.’

Uw voorganger Ariël Jacobs heeft goed gepresteerd, het wordt moeilijk om hem te overtreffen.
‘Zo kijk ik helemaal nooit. Dan kun je bij wijze van spreken nergens instappen. Hier ligt meteen al een geweldige uitdaging. We zijn geplaatst voor de voorronde van de Champions League en het zou geweldig zijn als we het hoofdtoernooi halen. Daarnaast is Anderlecht het aan zijn stand verplicht om voor de landstitel te spelen. Los daarvan willen ze een aantrekkelijke stijl van voetballen zien en smachten ze naar het inbrengen van de eigen jeugd. Er staat een fantastische opleiding, maar er breken slechts weinig spelers door.
Ervaring moet je ervaren, is mijn motto. Dus zullen we voorlopig niets doen op de spelersmarkt. Mocht het nodig blijken om hier en daar iemand aan te trekken, dan kan dat altijd nog. Er is in ieder geval een budget voor.’

Waarom is Anderlecht bij u uitgekomen?
‘Ik vond het interessant te horen dat de club niet over één nacht ijs is gegaan. Anderlecht heeft een heel duidelijk profiel opgesteld en daar iemand bij gezocht. Ik bleek volledig te passen in dat profiel. In hun woorden: ze zochten iemand die jong, hongerig en enthousiast was en die aantrekkelijk voetbal voorstaat. Ik heb bovendien als voordeel dat ik met de jeugd van Ajax heb gewerkt.’

Gaat u nog afscheid nemen van Vitesse?
‘Weet ik niet, dat ligt niet aan mij. Als ik zeg dat ik met pijn in het hart vertrokken ben, geloven veel mensen dat toch niet. Nou, neem van mij aan dat de curieuze manier waarop het allemaal gegaan is, mij wel degelijk pijn heeft gedaan.’

Wat bedoelt u?
‘Omdat ik gewoon weg moest. Zonder dat ik daarover enige uitleg heb gekregen. Als ik nou gefaald had, hadden ze dat moeten zeggen, maar er is helemaal niets gezegd. Ik heb nooit met Merab Jordania gesproken en algemeen directeur Paul van der Kraan en technisch directeur Ted van Leeuwen waren niet eens op de hoogte van het feit dat ik weg moest.’

Wacht even: niemand wist iets, niemand zei iets?
‘Nee. Hou maar op, joh.’

Het is toch wel goed om te weten hoe het in zijn werk is gegaan.
‘Via de vertrouwensmensen van Jordania is mijn zaakwaarnemer Laros ingelicht dat ik weg moest. Dat is gewoon heel moeilijk te accepteren. Ik hou van openheid. Zég gewoon wat er aan de hand is. Dit zit me heel erg dwars. Gelukkig heb ik vanuit de spelersgroep veel goodwill ontvangen, de jongens hebben me allemaal gebeld. Er was er niet één die blij was met mijn vertrek en je voelt heus wel aan of zoiets oprecht is.’

De buitenwacht zal misschien zeggen: Eén jaartje ADO, één jaartje Vitesse…
‘Daarom doe dit ook pijn. Hoe het vorig jaar met ADO is gelopen, verwijt ik mezelf. Dat heb ik niet goed gedaan. Maar nu ligt dat anders. Mijn vertrek heeft niks met Anderlecht te maken. Als zij mij in de verleiding hadden gebracht, was de situatie anders geweest. Dan had ik moeten kiezen en was ik daar zelf verantwoordelijk voor geweest. Nu had ik geen keuze. Ik was heel blij dat zich met Anderlecht zo’n geweldig alternatief voordeed.’

Wilt u de waarheid nog boven tafel halen bij Jordania?
‘ Nee, nu is het klaar. Over en uit. Het boek Vitesse is dicht, ik ga met heel veel plezier bij Anderlecht aan de slag.’

Blijft u een Vitesse-man?
‘Absoluut. Theo Bos heeft bij zijn vertrek uit Arnhem ooit gezegd: "Ze kunnen me wel mijn baan afpakken, maar niet mijn club" Ik ga niet hetzelfde zeggen, maar dat is wel hoe ik het óók voel.’

Voetbal International magazine week 24