In gesprek met: Oud Vitesse-speler Tom Bloeming

Spelersprofiel:

Naam: Tom Bloeming

Geboortedatum: 4 september 1976.

Voetbalperiode (vanaf de senioren welke jaargangen en welke clubs) en je positie:

Rood Zwart (1993-1994)

In 1993 debuteerde ik op 17-jarige leeftijd als spits bij Rood Zwart in de 3e klasse. Na dat jaar ben ik naar Vitesse gegaan en ben ik in de A1 gaan voetballen (als rechtsbuiten en aanvallende middenvelder) met o.a. John Stegeman (foto) (trainer Zwolle). Toen had je nog de Twentse selectie en zijn ze in dat jaar begonnen met de opzet van de “Coca Cola competitie”. Dit is een competitie voor de jeugdafdeling van de betaalde voetbalverenigingen. Nu zou het voor de hand liggen om naar FC Twente gaan, maar gezien de lichting waarin ik zat (o.a. Arnold Bruggink, Rik Platvoet, Marnix Smit) kwam ik daarvoor niet in aanmerking. Heracles Almelo was wel een optie, maar omdat ze daar toen geen goede regeling hadden voor school e.d. was dat geen optie voor mijn ouders.

Vitesse (1994-1997)

Aangezien ik in Arnhem naar het CIOS zou gaan dat jaar en Vitesse nog een aanvallende speler zocht voor de A1 was de link snel gelegd. Jan Streuer nodigde mij uit voor een proeftraining en direct daarna vroeg hij mij of ik bij Vitesse in de A1 wilde spelen. Toen had Streuer volgens mij al kijk op goede voetballers… Door vervroegd naar de senioren te gaan bij Rood Zwart, was ik fysiek sterk en dat heeft mij zeker geholpen in mijn eerste jaar bij Vitesse en in mijn verdere ontwikkeling. Na het jaar in de A1 van Vitesse, waar Frans Thijssen trainer was en we tweede achter Ajax zijn geworden, ben ik naar de beloften gegaan. Hier heb ik 1 jaar in gevoetbald als voorstopper. De trainer (Nico van Zoghel) gaf aan dat, als ik het eerste wou halen, ik de meeste kans zou maken als voorstopper. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ik kwam binnen bij Vitesse als aanvaller om uiteindelijk als verdediger mijn debuut te maken.

�

Vervolgens haalde Leo Beenhakker mij in de voorbereiding bij het eerste, waarbij ik in het begin mijn wedstrijden bij de beloften bleef spelen. Tot het moment dat Vitesse tegen NAC moet spelen en Erwin van der Looi geblesseerd raakte en Theo Bos geschorst was. Leo Beenhakker had op dat moment voor John van den Brom kunnen kiezen als voorstopper / laatste man, maar hij wilde schijnbaar niet te veel sleutelen aan zijn elftal en zo maakte ik mijn debuut bij Vitesse 1.

Na een half jaar bij de selectie te hebben gezeten, sloeg het noodlot toe op het trainingskamp tijdens de winterstop. De binnen- en buiten meniscus in de rechter knie waren dusdanig kapot dat ze bijna in zijn geheel zijn weggeknipt. Terwijl een driejarig contract klaarlag om te ondertekenen, was het einde verhaal in het betaalde voetbal.

Waar ben je het meest trots op?

Het meest trots ben ik toch wel op mijn debuut bij Vitesse. Ik was zeker niet de meest getalenteerde speler in mijn periode bij Vitesse, maar had wel de mentaliteit en discipline om te slagen. Daarnaast ben ik natuurlijk ontzettend trots op de behaalde kampioenschappen met HSC ’21 en dan vooral het algehele kampioenschap in 1999.

Lees HIER het hele artikel.