Janssen: ‘Ik ben een uitstervend ras’

Theo Janssen pakte met Ajax zijn tweede landstitel. Het verstandshuwelijk eindigt met de veelbesproken transfer naar Vitesse, zijn grote liefde. Janssen blikt terug op een bewogen jaar. “Ik ben er bijna klaar mee.”

Wat doet Theo Janssen op Oudejaarsavond?
Met mijn vrouw en vrienden een feest vieren. De ene keer bij ons thuis, dan weer bij een ander. En om twaalf uur mijn vrouw een kusje geven. Zo hoort dat."

Wat zeggen jullie daarna tegen elkaar?
"Laten we er een mooi jaar van maken."

Geen voornemens, wensen of verwachtingen?
"Het is leuk als een nieuw jaar begint, een nieuwe ronde met nieuwe kansen, maar je weet toch nooit hoe dingen lopen. Met goede voornemens heb ik niks. Op zo’n moment zeg ik dus niet van: ik moet dit nog doen of daarmee stoppen. En van terugkijken houd ik ook niet. Iedereen maakt fouten, sommige dingen gaan goed. Overal leer je van en daarna moet je verder. Doorgaan.

We gaan toch een poging wagen voor een terugblik.
"Je doet maar."

In januari en februari verspeelde Ajax acht punten in drie competitiewedstrijden. Het liep niet, er kwam gedoe over jouw positie, kritiek op jouw instelling, jouw gewicht.
"Niks nieuws dus."

Was dat een moeilijke periode?
"Ik was op dat moment bij Ajax helemaal niet ongelukkig. Ik werd alleen een beetje moe van dat gezeur over mijn positie. Wat dat gewicht betreft, toen het begon te draaien, zag ik er ineens weer afgetraind uit. Ik ken dat gelul inmiddels wel. Het was dus meer een lastige periode voor Ajax zelf."

Het leek alsof dat aan Theo Janssen lag.
"Een beetje wel, maar als het goed gaat ligt dat aan het team en als het slecht gaat ook. Er kunnen nooit een of twee spelers verantwoordelijk zijn voor een team."

De titelkansen slonken, je kwam op de bank terecht. Dacht je buiten de boot te vallen?
Ik was geblesseerd geweest, had een keer niet getraind en daarom kwam ik ernaast te staan. Tegen Excelsior was dat. Daar was ik niet blij mee, maar ik kon het begrijpen. Toen het in maart begon te draaien verstomde het rumoer. We wonnen met 4-1 van Roda JC. Ik speelde, pikte mijn goals mee en uiteindelijk werd het een prima seizoen voor Ajax en mij."

De uitwedstrijd tegen FC Twente op 29 april, hoe bijzonder was die?
"Apert. Het was een heel belangrijke wedstrijd, het had voor mij een speciale lading omdat ik een mooie tijd bij Twente heb gehad en de spelers daar goed ken. Bij winst waren we officieus kampioen met Ajax, dat besefte iedereen, Vooraf spraken we er ook over in de groep, bijvoorbeeld over wie een eventuele penalty zou nemen.

Nikolay Mihaylov wist precies wat ik zou gaan doen, dat maakte de druk nog groter. We besloten dal Siem de Jong hem zou nemen, maar toen we er bij 0-0 eentje kregen, werd mij uit de blik die ik met Siem wisselde, niet duidelijk of hij hem echt wilde nemen. Toen ben ik er zelf achter gaan staan en dat moment blijft me bij.

Later zag ik beelden van mezelf terug. Je ziet me weglopen en ergens anders gaan staan, me helemaal afzonderen, nergens anders mee bezig zijn dan met die penalty. Ik had al besloten waar ik hem ging schieten, het enige dat door mijn hoofd ging, was: zorg dat de bal laag blijft en datje genoeg kracht zet.” Je schoot raak, Ajax won uiteindelijk met 2-1. Groot feest? "Niet echt. Iedereen was blij, maar het vooruitzicht dat we liet een week later thuis tegen VVV konden afmaken, was mooier."

Hoe verhield de titel van Ajax zich tot die van FC Twente, twee jaar eerder?
"Die met Twente was mooier. Althans, uitbundiger. Voor Ajax was het de 31ste in totaal en de tweede op rij. De ontlading in Enschede was veel groter, omdat het de eerste titel was voor Twente en bijna alle spelers voor het eerst kampioen werden. Bovendien werd de titel op de allerlaatste speeldag gepakt na een spannende slotfase van de competitie, na een spannende laatste wedstrijd.

Dat duel in Breda kan ik me beter herinneren dan dat met Ajax tegen VVV. de euforie erna was enorm. Wat niet wil zeggen dat we de titel met Ajax niet hebben gevierd, het was echt wel een leuk feestje. Eerst met alle spelers en hun vrouwen in een club geweest waar we wat hebben gegeten, daarna naar een optreden van Armin van Buren."

Een week later: de laatste wedstrijd met Ajax, tegen Vitesse.
"Ja. Met de auto van Arnhem naar Amsterdam, met de spelersbus weer naar Arnhem, daarna met 3-1 gewonnen, terug in de bus naar Amsterdam en weer met de auto naar Arnhem. Zo ging dat."

Daarna op vakantie naar lbiza.
"Met vrouw en dochter. Heerlijk."

Vervolgens: nieuw seizoen, oud liedje?
"Wat bedoel je?"

Op 4 juli 2012 dook het eerste bericht van het huidige seizoen op, waarin jouw gewicht weer onderwerp van discussie was.
"Ach, onzinverhaal. Ik weet nog precies hoe dat ging. Een journalist, maakt niet uit wie, zag me en zei dat ik er zo goed en fit uitzag na de vakantie. Hij vroeg hoe ik ervoor stond en ik vertelde hem dat ik twee weken niet had getraind vanwege een neusoperatie. Dat ik daardoor echt nog wel wat moest afvallen en lichter worden. Maakte hij de volgende dag doodleuk een bericht dat ik te zwaar was."

Wat vond je daarvan?
"Er is altijd wat, mensen moeten wat te zeiken hebben, ’t is toch nooit goed."

Wat was nou het moment waarop je het beu was met Ajax en weg wilde?
"Een paar weken daarna, toen het seizoen net was begonnen. De files begonnen me flink tegen te staan. Ik ben eens drie uur onderweg geweest, dus daar was ik op een bepaald moment klaar mee. Dat deel had met mezelf te maken. De tweede reden was het gesprek met de trainer dat in die periode plaats vond, waarin mij een aantal zaken duidelijk werd."

Welke zaken?
"Dat is tussen hemen mij. En Spijkerman, want die zat er ook bij. Wat mij betreft, blijft dat gesprek binnenskamers, van mij zal niemand wat horen. Dat zou respectloos zijn."

Het was in ieder geval een gesprek waarin er een vertrouwensbreuk tussen jou en De Boer ontstond?
"Ja. Toen was het klaar. Laat me maar gaan, dacht ik, liever vandaag nog dan morgen. Vervolgens heb ik me niet echt meer voor honderd procent ingezet, ik was niet meer bezig met beter worden of met het team. Dat vind ik achteraf slecht van mezelf. In de laatste twee wedstrijd en voor Ajax heb ik de knop nog kunnen omzetten, maar in mijn hoofd was ik al uit Amsterdam vertrokken. Helemaal na die 2-2 tegen AZ, een wedstrijd waarin ik acht minuten voor tijd mocht invallen. Dc uitleg van de trainer kwam op mij over als een omweg, die reservebeurt was de nekslag."

Wanneer werd de interesse van Vitesse concreet?
"Op de dag van het gesprek met De Boer. Wanneer dat exact was, weet ik niet meer. Ik reed terug naar Arnhem toen er al een journalist aan de telefoon hing die me wist te vertellen dat ik niet zo’n goed gesprek had gehad. Twee uur later hing Vitesse aan de Telefoon."

Vreemd
"Van dit soort zaken sta ik in de voetbalwereld echt niet meer te kijken, zo gaat dat,"

Uiteindelijk duurde het nog een maand voordat de transfer definitief rondkwam. Wat voor periode was dat?
"Er werd over mijn rug een spel gespeeld tussen Ajax en Vitesse, ik zat er tussenin. Ik ben niet naïef, zo wordt het gespeeld, maar leuk was dat niet. In het begin van de onderhandelingen had ik een gesprek met clubeigenaar Merab Jordania, zijn rechterhand Erwin Kasakowski en trainer Fred Rutten, waarin iedereen zei dat ze me graag wilden hebben.

Vervolgens kwam het: weer goed, dan weer niet, dan weer wel; ik werd een maand lang heen en weer geslingerd tussen allerlei emoties. Dat irriteerde. Vervolgens sloeg de twijfel toe. ik vroeg me af hoe graag Vitesse me eigenlijk wilde. Op een geven moment wist ik het niet meer en dacht: misschien moet ik helemaal stoppen, fuck it. Mijn zaakwaarnemer Rob Jansen en ik hebben toen aangegeven: nu willen we een gesprek en anders hoeft het niet meer, zowel met Ajax als Vitesse.

Daarna kwam het rond, ik pakte bij Ajax mijn spullen, nam daar afscheid en ben naar Arnhem gereden. Duurde het nog weer vier dagen! Ik zal al vier dagen thuis op mijn reet toen ik eindelijk kon worden gepresenteerd. En zelfs op de dag van de presentatie, vlak voor de handtekening, moesten er nog allerlei details worden geregeld. Normaal gesproken is zo’n handtekening tijdens de presentatie een beetje voor dc show, deze was echt."

Theo Bos
Wat deed het je om dat geelzwarte shirt voor het eerst in vier jaar tijd weer aan te trekken?
"Tijdens de presentatie was door al dat gedoe de jeu er een beetje af, het was behoorlijk hectisch. Daarna kwam de blijdschap dat ik dat shirt weer mocht dragen. Opluchting ook, hel was uiteindelijk gegaan zoals ik wilde. Ik kon elders veel meer verdienen, maat ik wilde terug naar Vitesse."

Je bent een Vitesse-man.
"Die conclusie mag je zo langzamerhand wel trekken. Als je Vitesse zegt, denk je aan Charly Bosveld, Karel Aalbers, John van den Brom, Theo Bos en toch ook Theo Janssen."

Oude liefde roest niet?
"Vanaf mijn eerste wedstrijd, duns tegen Feyenoord, is het gevoel speciaal. De supporters vonden hei leuk dat ik terug was en lieten dat blijken. Ik had dat ouderwetse gevoel van spanning en was heel geconcentreerd. Ik wilde per se belangrijk zijn. Dat lukte. Dc conditie was nog niet optimaal, toch speelde ik negentig minuten en goed. We wonnen met 1-0, het was een prima rentree en het begin van een succesvolle wedstrijdreeks voor Vitesse."

Is Vitesse veranderd?
"In essentie niet. Wat me opvalt, is de relatieve rust. Er zijn. periodes geweest dat je maar moest hopen dat het salaris was overgemaakt. Die tijd is geloof ik wel geweest. En we hebben een goed team, veel verschillen de types die elkaar aanvullen en een goede trainer die weet hoe hij iedereen moet behandelen. Er is meer rust dan ik gewend was. Maar dat kan ook door de resultaten komen. En als je ziet hoe we bezig zijn, blij dat ik dit met Vitesse meemaak. Ik heb de goede tijd meegemaakt onder Aalbers, de mindere tijd daarna en nu weer deze periode. Zou mooi zijn als ik de kroon op hel werk van Vitesse kan meemaken."

Je noemde zojuist de naam van Theo Bos…
"Tja, ik was flink van slag toen ik voor het eerst hoorde dat hij zo ziek was. Dieptepunt van het jaar. Weet niet meer precies wanneer ik dat hoorde, volgens mij rond een bekerduel met Ajax. Het raakte me diep."

Hoe is jullie band?
‘"Zijn laatste seizoen voor Vitesse was mijn eerste seizoen, maar het contact tussen ons toen was niet noemenswaardig. Ik vond het enorm interessant dat ik met hem, Edward Sturing en John van den Brom en zo in een kleedkamer zat. maar ik was een ventje van zeventien dat voornamelijk met -zichzelf bezig was. Nicky Hofs en Jhon van de Beukering hebben nog onder hem getraind in de jeugd. Ik heb hem eigenlijk niet bewust meegemaakt bij Vitesse.

De band is langzaam gegroeid. Als we elkaar zagen, was er altijd wel een klik. Gelijkgestemden, Arnhemse jongens, Vitesse-mannen ouder elkaar. Er is een band ontstaan en ik ben altijd heel blij als ik hem zie. Mijn respect voor Theo Bos is altijd groot geweest en op dit moment immens. Zo sterk als hij met zijn situatie omgaat…”
"Ik weet nog goed die thuiswedstrijd tegen Heerenveen op 6 oktober, toen hij op de tribune zat en de supporters hem eerden. De hele wedstrijd droeg ik dat bij me en ik was blij dat ik erbij mocht zijn. Ik vraag ook altijd aan mensen die hem kennen hoe het met hem gaat, maar de stap om naar hem toe re gaan, vind ik erg groot en moeilijk. Ik ben bang hoe ik reageer, misschien stort ik in."

Heeft dat met jouw vader te maken?
"Ja en nee. Ja, omdat ik weet wat die ziekte met iemand kan doen, maar hun situaties zijn niet te vergelijken. Ik wil het daar verder niet graag over hebben, eigenlijk."

Bos is verwikkeld in een doodsstrijd.
"En mijn vader niet."

Uitverkiezing
Letten we naar de hoogtepunten gaan van het af gelopen jaar. Heb je er een gehad in 2012? Op het voetbalveld dus, hè?
"Ja, dat snap ik, ik ben Andy van der Meijde niet."

Jullie zijn wel Arnhemse generatiegenoten.
”Sterker nog, we zijn samen opgegroeid. Maar ik hoef niet nodig al mijn jeugdzonden nauwgezet beschreven te zien. Maar goed, een hoogtepunt op het veld, daar wilde je het toch overhebben?"

Ja.
"De titel met Ajax. Als voetballer speel je voor de prijzen en ik ben blij dat ik in de herfst van mijn carrière nog heb kunnen doen wat iedereen in het begin van mijn carrière voorspelde en verwachtte. Blij dat ik ze in Nederland allemaal heb kunnen winnen."

De Ajax-fans hebben jouw terugkeer naar Arnhem trouwens goed verteerd, bleek na de 2-0 zege van Vitesse in de Arena.
"Mooie Overwinning, mooi moment ook, dat de fans van Ajax gingen staan de ovatie gaven. De deed me goed. Ook dat was een bijzonder moment. Gek genoeg had ik het verwacht, die zege. Ajax heeft een team dat iedereen zoek kan tikken als ze een goede dag hebben, maar ik voelde dat er iets te halen viel."

Hoe kan het dat jij zo’n populaire jongen bent? In onze verkiezing van ‘Meest sympathieke eredivisie speler ‘ werd je ook al derde.
"Onzin verkiezing, man."

Citeer ik toch even uit het juryrapport van de bezoekers van NUsport.nl…
"Moet jij weten."

Theo Janssen is niet heel slim, maar doet ook niet alsof hij heel slim is.’
‘Tja, wat is slim?"

‘Hij blijft altijd zichzelf.’
"Dat klopt wel. Altijd, Maar dit soort verkiezingen gaat nergens over. Je ziet het steeds meer, dat randzaken het voetbal beïnvloeden. Ze zijn onbelangrijk."

Hoe lang voetbal je nog, denk je?
"Ik heb getekend tot 2015, maar ik zou zomaar een jaar eerder kunnen stoppen. Ik ben wel blij dat mijn carrière er bijna op zit en dat ik in de herfst ervan bij Vitesse ben. Ik hoop dat ik het hier goed kan afsluiten. Ik denk er veel over na en volgend jaar inde winterstop kijk ik of ik stop. Dus of ik in mijn derde contractjaar voor Vitesse nog speler ben of trainer wordt en wedstrijd spelen is nog steeds het leukste wat er is: daar houd ik van. De trainingskampen, de dagen weg en het gedoe eromheen staan me minder aan. Daar ben ik op een gegeven moment ook een beetje klaar mee. Dat punt is niet heel ver weg."

Is Vitesse trouwens titelkandidaat?
"We hebben een goed team, met uitzonderlijke spelers, maar we moeten het hebben van de degelijkheid. Onze huidige situatie is vergelijkbaar met die van Twente drie jaar geleden. We hebben een selectie van een man of twintig waarvan nog niet iedereen helemaal klaar is voor dit niveau. Maar als we geen blessures krijgen, geen lange schorsingen en niemand wordt verkocht, dan zouden we misschien lang kunnen bijblijven. Maar Vitesse heeft nog niet de kwaliteit die Twente had in mijn laatste seizoen in Enschede."

Marco van Ginkel wordt wel heel goed.
"Hij is een juweel voor Vitesse, een moderne middenvelder, een box-to-box-speler zoals dat tegenwoordig heet."

Jij niet, hè?
“Nee, ik ben eigenlijk een ouderwetse speler. Als ik om me heen kijk, zie ik steeds minder types als ik. Nu zijn er vooral veel spelers met loopvermogen en kracht, complete spelers die alles redelijk goed kunnen. Ik ben in een paar dingen heel goed en in een paar dingen veel minder."

Voelt Theo Janssen zich een der laatste Mohikanen?
"Ik denk wel dat ik van een uitstervend ras ben."

NuSport / Foto’s SV