Merchandise
Kennismaking met: Erwin Kasakowski
Om meteen maar met de deur in huis te vallen, wie is Erwin Kasakowski?
“Ik ben in 1965 geboren in Tadzjikistan. Op zevenjarige leeftijd ben ik met mijn ouders naar Duitsland verhuisd, naar Neunkirchen waar mijn opa al woonde en waar ik ben opgegroeid. Met voetbal had ik in mijn jeugd niets van doen. Ik heb ook nooit zelf gevoetbald, de passie voor voetbal kwam later. Design en later binnenhuisarchitectuur waren mijn studierichtingen en mijn eerste baan was decorateur. Na zeven jaar wilde ik iets anders en ben ik als croupier in een casino gaan werken. Een fantastische baan, waarvan ik in al mijn banen nadien veel voordeel heb gehad. De mensenkennis die je opdoet als croupier is gigantisch."
"Ik heb er ook mijn talenkennis ontwikkeld, net als ‘goede ogen’. Je leert echt kijken. Naar mensen en naar situaties. Het eerste contact met Georgië dateert van begin jaren negentig. Vanuit de Provincie Saarland was een uitwisselingsprogramma tussen Saarbrücken en Tbilisi, haar partnerstad en ik was de afgevaardigde vanuit Duitsland. Ik heb toen een aantal Georgische families leren kennen en vandaaruit zijn intense vriendschappen ontstaan met mijn familie. Op een gegeven moment, een paar jaar na mijn eerste kennismaking met Georgië, werd ik benaderd door Utcha Malazonia, de directeur van Dinamo Tblisi. Hij vroeg of ik geïnteresseerd was om de club in Duitsland op de kaart te zetten. Dat was ik. Merab Jordania was toen voorzitter van Dinamo en zo heb ik hem leren kennen. Dat is nu 20 jaar geleden. Door mijn werk voor Dinamo kreeg ik het voetbalvirus snel te pakken en is mijn tweede carrière begonnen.”
Hoe verliep die carrière vervolgens?
“Bij Dinamo organiseerde ik vriendschappelijke wedstrijden en trainingskampen in het buitenland en officiële wedstrijden in Europees verband. Omdat ik naast Merab binnen de club de enige was die Engels sprak, vertegenwoordigde ik Dinamo ook bij internationale congressen en workshops van UEFA en FIFA. In die periode heb ik een enorm netwerk opgebouwd, want het internationale topvoetbalkader zit tweemaandelijks bij elkaar. Verder hield ik me bezig met sponsoring en heb ik bijvoorbeeld Lotto en later Kappa als kledingsponsor binnengehaald. Het waren de meest succesvolle jaren van Dinamo Tblisi, met kampioenschappen en elk jaar Europees voetbal. Dat is het referentiekader van zowel Merab als mijzelf: een zevende plaats is leuk, net als het winnen van de Play-offs, daar hebben we, samen met de fans, ook van genoten, maar het is slechts een begin."
"Na zeven jaar, eind jaren negentig, werd Merab voorzitter van de Georgische voetbalbond. Hij nam mij mee als representant West Europa. Nu vertegenwoordigde ik niet Dinamo, maar heel het Georgische voetbal bij de bijeenkomsten van UEFA en FIFA. De weg kende ik al en omdat ik inmiddels meer ervaring had, werd ik ook steeds vaker uitgenodigd om deel te nemen in adviesraden. In 2005 zat ik bijvoorbeeld in de, mede door FIFA georganiseerde, Europa raad, die bijeenkwam in Strasbourg in aanloop naar het WK 2006 in Duitsland. Bij de UEFA en FIFA congressen heb ik veel voetballegendes ontmoet, zoals Michel Platini, de huidige voorzitter van de UEFA, oud FIFA president Joao Havelange, Franz Beckenbauer, Pele, Bobby Robson.. Eigenlijk iedereen van naam en met sommigen heb ik ook echt een band opgebouwd."
"In de tussentijd ben ik samen met de secretaris van de Georgische voetbalbond, die inmiddels een goede vriend van me was geworden, in mijn woonplaats Neuenkirchen ook nog een lounge club annex bar begonnen. Voor de ontspanning kun je er waterpijpen roken, maar dan zonder de drugs uiteraard. De club heet Aqua en heeft, zoals de waterpijpen al doen vermoeden, Arabische invloeden. Ik heb brede interesses.“
Is dat wel te combineren met het directeurschap bij Vitesse?
“Nou, niet als ik elke dag heen-en-weer zou moeten rijden, maar het grootste deel van de week ben ik in Arnhem. De dagelijkse leiding van Aqua heb ik sinds we dit project in augustus 2010 gestart zijn al uitbesteed en nu ik de dagelijkse leiding heb bij Vitesse heeft de voetbalclub prioriteit.”
Welke zaken hebben nu specifiek jouw aandacht?
“Zoals bekend heeft de Licentiecommissie van de KNVB per seizoen een aantal vastgestelde meetmomenten waarop ze, populair gezegd, de boeken bekijken. Daarvoor moet je het nodige aan cijfers aanleveren en dat is uiteraard een secure en tijdrovende klus. Op dit moment ben ik daar druk mee en uiteraard met voetbalzaken. Zojuist (het interview vond vrijdag plaats, red.) hebben we de transfer van Alexander Büttner naar Southhampton afgerond en alle praktische zaken rondom het Europese treffen met Lokomotiv Plovdiv. Eerder deze week hebben we met een aantal collega’s en ons reclamebureau bij elkaar gezeten om de campagnes voor dit seizoen door te spreken. Daarbij vind ik dat we voort moeten borduren op hoe mensen toch al tegen ons aankijken. Tegen stereotypen vechten is (bijna) niet te doen, ik wil het ook niet. Supporters, de media, ze zijn allemaal van mening dat het bij Vitesse nooit saai is. Dat weten mensen, dat verwachten mensen onbewust ook en dat stuurt hoe ze naar ons kijken en hoe de pers ons volgt. Ik wil dat gegeven uitbuiten en etablieren.”
Kunnen we binnenkort nog versterkingen binnen de selectie verwachten?
“Zeker! Met Fred Rutten zijn we druk in gesprek over wat hij wil. Overigens wil ik alle supporters bedanken voor het meedenken. Via Facebook heb ik de nodige tips gekregen. Ze zijn niet altijd bruikbaar, maar het is wel leuk om te zien hoe supporters meeleven. Ik begrijp ook dat we de laatste maanden niet zo goed hebben gescoord op toegankelijkheid en imago, mede door de kwesties met John van den Brom en nu Paul van der Kraan.”
Kun je daar iets over zeggen? Veel supporters en sponsors hebben geen idee wat er is gebeurd en waarom.
“Dat snap ik. Bij interne geschillen is het altijd lastig om openheid van zaken te geven. Je hebt twee versies en verschillende belevingen. De situatie met John heb ik ook meer vanaf de zijlijn meegemaakt, maar de achtergronden ken ik wel. Het blijft moeilijk te verklaren waarom het mis is gegaan. In de tweede seizoenshelft waren er wederzijdse teleurstellingen over het te voeren beleid en vanuit ons ook over de resultaten in januari en februari. We hadden gehoopt hoger te eindigen en in onze ogen had dat ook gekund. Ik denk dat de conclusie is dat het niet meer paste. En ja, in een voetballeven gaat dat dan snel. In december 2011 noemden we John nog onze beste aankoop ooit, in mei was er een andere situatie. Wat Paul betreft, kan ik inhoudelijk weinig zeggen. Op 20 juni is hij ontheven uit zijn functie van bestuurder en sinds 25 juni is hij met ziekteverlof. We hebben kenbaar gemaakt dat we een andere koers willen varen en dat hij, met alle respect voor wat hij voor Vitesse heeft betekend, niet in dat plaatje past. In deze interim-fase neem ik de honneurs waar. En wat mij betreft daarna ook.”
