Marcel van Roosmalen: Maasbert is terug

Ruim voor aanvang van de wedstrijd Vitesse-Roda JC parkeerde Maasbert Schouten de Porsche Panamera voor stadion Gelredome. Daarna wandelde hij in een tred die het midden hield tussen parmantig en koddig naar de hoofdingang, waar hij even stil bleef staan in de motregen.

Vitesse-shawl over de stropdas geknoopt. Het was duidelijk dat hij graag gezien wilde worden. 

Ruim twee jaar geleden was Maasbert Schouten landelijk nieuws. De voormalig topman van kredietverstrekker Afab had ‘zijn’ voetbalclub Vitesse – waar hij tegen wil en dank eigenaar van was geworden – met winst doorverkocht aan de Georgiër Merab Jordania. Zijn met metaforen doorspekte speech werd live uitgezonden op verschillende televisiezenders.

Hij zei dat 16 augustus – de sterfdag van Elvis Presley – voortaan „een feestdag voor alle Vitessenaren” zou zijn en herhaalde een keer of vijf dat Vitesse voortaan voor het hoogste ging: de landstitel en voetballen in de Champions League.

„Het licht in Arnhem staat op groen.”

Naast hem zat de nieuwe eigenaar van Vitesse: de Georgiër Merab Jordania. Hij kondigde de komst van grote versterkingen aan. „Give me two days.”

In de dagen, weken, maanden, jaren erop begon ‘Het Grote Lachen’. Dat begon al een paar weken later toen Maasbert Schouten zich tegen journalisten beklaagde dat de uitdrukking ‘give me two days’ te letterlijk was genomen. „Dat is Georgisch voor ‘ik maak het snel in orde’. Alles wat je zegt, wordt verdraaid of uitvergroot. De Vitesse-supporters zijn heel tevreden met mijn uitspraken, de grote boze buitenwereld heeft er moeite mee.”

Aan het eind van dat seizoen zocht ik hem twee keer op in zijn villa in Elst waar hij de gebeurtenissen rond de overname reconstrueerde. Jammer dat Vitesse teleurstellend had gepresteerd. Jammer dat zijn uitspraken destijds verkeerd begrepen waren door de media. Jammer dat de redactie van De Gelderlander hem had uitgeroepen tot ‘oliebol van het jaar’. Jammer dat er zo weinig oog was voor zijn zakelijke talent. En of ik nog een kop Senseo-koffie wilde?

Zijn betoog – het duurde twee uur – kwam er eigenlijk op neer dat hij maar even gezegd wilde hebben dat hij de voetbalclub had gered en dat hij verder ook niet wist wat ze hem op die 16de augustus allemaal hadden laten zeggen.

Waarvan akte.

Maasbert, naar eigen zeggen „niet geschikt voor de schijnwerpers”, deed er wat Vitesse betreft verder het zwijgen toe en profileerde zich als investeerder en ondernemer.

Tot gisteren.

Voor, tijdens en na de wedstrijd tegen Roda JC – Vitesse won en nestelde zich met FC Twente bovenaan de ranglijst – wist Maasbert zich opeens weer letterlijk te herinneren wat hij destijds gezegd had. Iets met landstitels en Champions League voetbal. En hij herinnerde zich ook dat hij daarna heel hard was uitgelachen. Via de sociale media begon hij alvast voorzichtig een bescheiden standbeeldje voor zichzelf te beitelen.

We zullen er nog jaren naar moeten kijken.

NRCNext / Foto’s SV