Marcels Vitesse: ‘Titelkandidaat’ (1)

Vitesse zal meedoen voor de landstitel, klonk het ruim drie jaar geleden toen de provincieclub in Russische handen kwam. En inderdaad… het kan. Marcel van Roosmalen beschrijft de komende weken de vorderingen.

We waren op weg naar Zwolle, voor de wedstrijd tegen PEC Zwolle. In de auto voorspelde ik dat we met 1-3 gingen winnen. Geen idee waar dat op was gebaseerd. Theo Janssen. de geblesseerde middenvelder, draaide zich om. Hij droeg een petje en zei: "Dat zei je de vorige keer ook al, je hebt er geen verstand van."
 
De vorige keer was de laatste wedstrijd voor de winter­stop. Vitesse kon toen tegen SC Heracles in Almelo de eerst (officieuze prijs in de 121-jarige historie binnen sle­pen: winterkampioen 2013-2014. De meegereisde Arn­hemse supporters hadden speciale T-shirts laten drukken met de tekst 'Vitesse Winterkampioen'. Het was de bedoe­ling dat de spelers die na afloop ook zouden aantrekken en dan een ereronde zouden lopen, maar dan moest er wel gewonnen worden en dat gebeurde niet.
 
Wat in mijn herinnering was blijven hangen, was dat Theo toen op weg naar Almelo een keer of vijf zei dat er weer een kwam. en daarna liet hij dan een scheet. Ik was blij met de waarschuwingen zodat ik telkens net op tijd mijn hoofd in mijn trui kon stoppen. Theo: "Dan voel je je als journalist toch serieus geno­men."
 
Bij het Polman Stadion in Almelo werden we bij de pers-ingang opgewacht door Merab Jordania. Jarenlang had de Georgiër ons willen laten geloven dat hij de club In 2010 had overgenomen, maar in werkelijkheid bleek hij al die tijd niets anders dan een zetbaas van zijn vriend Alexander Tsjigirinski, die hem eind vorig jaar het speeltje uit de handen sloeg. Hij had een vrije val gemaakt.

Op de ereterrassen van de stadions in de eredivisie was hij niet meer welkom. Hij had zich die avond geaccrediteerd als journa­list en stond als een kleine jongen bij Theo Janssen te jen­gelen of hij alsjeblieft naast hem mocht zitten omdat hij wist dat de camera's tijdens wedstrijden altijd wel een keer op Theo gericht werden. Het verbaasde me dat de journa­listen in de perskamer hem met rust lieten. Toen hij nog voor clubeigenaar doorging wilden ze hem allemaal spreken, maar wimpelde hij interviewverzoeken af. Nu was hij zichtbaar heel erg beschikbaar en negeerden ze hem.
 
Het gedrag van technisch direc­teur Mohammed Allach, nog maar een paar maanden in dienst bij dc club, had me ook ver­baasd. Hij voorzag het begrip knuffel-Marokkaan van een nieuwe dimensie en acteerde na afloop van die teleurstel­lend verlopen wedstrijd (2-2) diepe teleurstelling. Hij wachtte de spelers voor de kleedkamerdeur op, omhelsde ze en knuffelde ze een voor een bijna fijn. De zin 'Heb jij al een kusje van Mo gehad?' was in korte tijd een begrip geworden.

Ik verheugde me hardop op zijn gedrag na een eventu­ele overwinning. Jammer dan. “Mo is ziek", zei persvoorlichter Ester Bal, die achter het stuur zat. „De officiële verklaring is 'verwaarloosde griep’." Het stond al wel vast dat hij de volgende dag weer beter zou zijn.
 
“Morgen moeten we om negen uur 's ochtends met z'n allen een broodje eten", zei Theo. „Dat heeft Peter Bosz in­gevoerd. Dat doen we altijd de dag na een wedstrijd."
Ik informeerde hoe het er dan aan toe ging.
“Gewoon, zo snel mogelijk een broodje naar binnen proppen."
En dan?
“Ja, naar huis."

Daarna: „Dinsdag heb ik met Mo een gesprek over mijn toekomst."
“Wat ga je doen?", vroeg ik.
“Dat is nog geheim", zei Theo. Maar als hij doet wat ik wil kan hij van mij een knuffeltje krijgen."
Lachend: "Geweldige man. Mo. Heel lief."

Theo had vorige week voor het eerst weer meegetraind met het elftal, hij herstelde sneller dan verwacht van zijn blessure. “Het niveau lag meteen tien procent hoger."

Van de nieuwe aankopen had hij kort gesproken met Rochdi Achenteh.
Je hebt een beetje dezelfde bouw als ik", had hij ge­zegd. „Daar moet je op letten, dat vinden ze bij deze dub anders niet zo fijn."

Er werd vaak geschreven dat hij een forse roker was. een feitelijke onjuistheid.
“Kijk dan", zei hij voordat we voor een korte stop het AC Restaurant in Veenendaal binnen liepen. Drie trekjes genomen en ik gooi hem al weer weg. Ik ben een kort­stondige roker, het gaat mij alleen even om het gevoel."

Hij vond mijn schoenen mooi.
Ik dacht dat hij een grapje maakte. “Schoenen van twintig euro", zei ik. .Vanmiddag snel gekocht omdat ik een blaar had."
Zelf droeg hij schoenen van slangenleer.
“Limited edition, meteen twee paar besteld."
We keken naar Ester Bal, in haar vrije tijd een dieren­activiste.
“Slang, vies beest toch?", zei Theo.
“Heel vieze beesten", zei Ester. .Mogen ze van mij alle­maal schoenen van maken."

Van PEC Zwolle werd gewonnen. Het winnende doel­punt van Patrick van Aanholt misten we. De vriendin van Vitesse-speler Marko Vejinovic werd op de tribune niet lekker en werd naar het ziekenhuis gebracht. Theo liep direct na afloop het veld op en rende daarna met de speler naar de eerste hulp van het nabijgelegen Isala-ziekenhuis.

NRC / Foto’s SV