Niet Johannesburg maar Zetten voor Piet

Doelman verbijt de enorme teleurstelling van een gemiste kans die misschien nooit meer terugkomt

Tussen Johannesburg en Zetten ligt zo’n 9.000 kilo­meter en een wereld van verschil. Zeker voor Vitesses doelman Piet Velthuizen. ‘Ik had daar kunnen zijn’.

Niet alle pijn slijt deze maand voor Piet Velt­huizen met de dagen. Sterker nog. Naarmate de dagen vorderen, werd de pijn al­leen maar groter voor de jonge doelman van Vitesse.

Op zo’n 9.000 kilometer van huis zag hij voor de televisie zijn voormalig ploeggenoten van Oranje de we­reld veroveren op het WK in Zuid-Afrika. Velthuizen verdedigde zaterdaga­vond de kleuren van Vitesse in een oefenduel op sportpark de Lei­graaf in Zetten tegen de amateurs van Excelsior Zetten in plaats van gisteravond die van Oranje in het Soccer City Stadion van Johannes­burg. Het verschil? Een paar hon­derd mensen langs de lijn in Zet­ten of een miljardenpubliek voor de televisie, zelfs al was hij geen minuut in actie gekomen. „Maar dan voel je je toch deel van de groep. Als ze er na de eerste ronde uit waren gevlogen, had ik ook de pijn gevoeld dat ik er niet bij was. Maar een finale spelen op een WK, dat is iets unieks. Zoiets maak je meestal toch maar een keer mee in je leven. Het idee dat je daarbij had kunnen zijn”, ver­zuchtte Velthuizen zaterdagavond in Zetten, ruim 24 uur voor de WK-finale Nederland-Spanje.

Hij was tot vlak voor dat WK al an­derhalf jaar één van de drie beste keepers van Nederland en speelde één interland. Hoewel hij een uit­stekend seizoen doormaakte bij Vitesse, verkoos bondscoach Bert van de Marwijk op de valreep de oude doelman Sander Boschker van landskampioen FC Twente voor de positie van derde keeper.

Terwijl Velthuizen nog diep in zijn hart hoopte de reserverol ach­ter Maarten Stekelenburg, die voor FC Utrecht-doelman Michel Vorm was, voor zich op te eisen.
„Ik kan toch niks anders doen dan het accepteren. De bondscoach maakt zijn keuze. Ik heb anderhalf jaar met die jongens getraind en ik hoop dat ik er straks weer bij mag zijn. Het volgende grote toernooi op de agenda is het EK. Daar ga ik voor en ik weet wat mij te doen staat. De spelers van Oranje zullen een andere status hebben, dat zal ik ook voelen. Al ben ik er dan niet bij geweest.”

„Maar wat kan ik anders doen dan mijn best, goed trainen en goed keepen. Wat mee heeft gespeeld, denk ik, is dat ik keeper ben van Vitesse. Om er echt bij te horen, moet je voor een grotere club spe­len. In een Europese competitie, maar het liefst Champions Lea­gue”, vermoedt Velthuizen, wiens concurrenten niet bij grote Europe­se clubs speelden. En alleen Bosch­ker deed met FC Twente belangrij­ke internationale ervaring op.

Velthuizen kreeg bij Oranje de laat­ste anderhalf jaar wel de smaak te pakken van het grote werk. „ Je traint op topniveau, met jongens die bij de grote Europese ploegen spelen en die in de finale van een WK staan. Dan is het verschil met de training bij Vitesse natuurlijk wel erg groot, maar dat is ook lo­gisch.”

Velthuizen heeft zijn zinnen gezet op een goede voortzetting van zijn carrière, die hem bij de Olympi­sche Spelen bracht ( 2008, hij mocht mee, maar Kenneth Ver­meer werd eerste doelman) en op de drempel van een WK. Het liefst stapt hij over naar een buitenland­se club, maar zijn woorden blijven bescheiden. „ Over transfers wil ik nu even niet praten en ik ben bij Vitesse ook nog niet uitgeleerd”, al­dus de doelman. Belangstelling van West Ham United (een ge­rucht) deed hij eerder al af met ‘niks van gehoord’.

De Gelderlander