Merchandise
Onvoorwaardelijke liefde
De liefde voor de club vertaalt zich in liedjes, herinneringen, tatoeages en geelzwart behang. Zelfs in kunst. Edwin Janssen is kunstschilder en Vitessenaar. Zijn schilderijen zijn geschilderd in de stijl van zijn grote voorbeeld, Herman Brood. Vroeger kopieerde hij bestaande Broods, tegenwoordig maakt hij eigen werk.
Zoals Winning Mood, een doek waarop een figuur in een Vitesse-tenue de kijker cool aanstaart. Janssen bood het doek, in de rust van Vitesse – Feyenoord, aan voorzitter Zjordania aan. Het is een manier om te laten zien hoe Vitesse en hij verbonden zijn, aldus Janssen. De Arnhemmer had drie redenen om Winning Mood te schilderen: ‘Omdat Vitesse dus in onze familie zit, omdat Zjordania de club komt redden – zo zie ik dat – en omdat ik hem de winning mood wilde geven.’ De voorzitter beloofde het doek in zijn skybox op te hangen. Janssen: ‘Of het daar nu hangt, weet ik niet. Die skybox wordt verbouwd.’ Het schilderij ging naar de voorzitter.
Het vorige week verschenen boek Vites! – 9 verhalen over de onvoorwaardelijke liefde voor Vitesse is voor iedereen. Op de achterflap leggen auteurs Peter Bierhaus en Ferry Reurink uit waarom dit boek er moest komen: ‘Nadat Merab Jordania in augustus 2010 Vitesse kocht, vroegen sommige voetballiefhebbers zich af waar de ziel van de club zou blijven.’ Vites! wil bewijzen dat de ziel van een club verankerd ligt in de harten van zijn fans.
De negen verhalen, hoe verschillend ook, hebben allemaal hetzelfde thema: club-liefde. Zo krijgt Conny tranen in haar ogen als de spelers het veld betreden. Engelsman Gerry, opgegroeid in een kindertehuis in Liverpool, zegt: ‘Bij Vitesse en zeker binnen het Rijnfront voelde ik een kameraadschap die ik in mijn jeugd heb gemist.’
Vrijwel alle verhalen in Vites! ademen nostalgie naar de tijd van ver vóór het Gelredome. Herinneringen aan Europese reizen, aan de gemoedelijke relletjes, of aan nóg vroeger, zoals bij Rob: ‘De muur van het schoolplein was volgeklad met streepjes die de hoeveelheid goals van Vitesse en elke speler aangaven. Ik zie het nog voor me: Bleijenberg. Met drie streepjes eronder.’
Nostalgie in een tijd dat Vitesse juist vooruit wil, opgestuwd door de tomeloze ambitie en de financiële armslag van zijn nieuwe eigenaar. Edwin Janssen ziet uitsluitend voordelen voor zijn club: ‘Ik denk dat Zjordania de eerste investeerder is van de velen die nog zullen volgen. We denken in Nederland nog te klein, terwijl we best groot zijn.
‘Het is toch fantastisch als er iemand komt met een zak geld die zegt: we gaan er hier wat moois van maken. En wat er allemaal over hem wordt gezegd. . . Ik heb het nergens kunnen vinden.’
Het is een mening die gedeeld wordt door de fans in Vites!, al houden de meesten een slag om de arm: ‘Voordeel van de twijfel.’ ‘De eerste tekenen zijn positief.’ ‘Afwachten.’
Ton (57) zou tot voor kort nog tien miljoen euro aan Vitesse hebben gegeven als hij ‘een megahoofdprijs in de loterij wint ofzo’. ‘Maar of dat nu nog nodig is, vraag ik me af.’ Slechts één supporter is sceptisch: oud-voorzitter Karel Aalbers.
Janssen beschouwt het teleurstellende seizoen 2010-2011 als een incident: ‘We zitten in een oriëntatiefase. Zoeken. Naar een trainer, naar spelers. Vitesse is een machine die alleen maar aangedraaid hoeft te worden. Hoe lang zit Zjordania er nu? Paar maandjes. Investeerders brengen hun geld niet naar een zinkend schip, die proberen van een zinkend schip weer een drijvend iets te maken.’
Het zijn de woorden van een onvoorwaardelijke fan, zoals bijvoorbeeld Edward Sturing. Hij schreef het voorwoord. Zijn eerste zinnen: ‘Vitesse-supporters. Voor mij als speler waren ze heel belangrijk.’
Nog treffender is zijn ondertekening.
‘Edward Sturing.
Vitesse-speler 1987 – 1998.
Hoofdtrainer Vitesse okt. 1999 – jan. 2000, dec. 2001 – 2002, mrt. 2003 – 2006.
Vitesse-supporter.’
Bij die laatste functie staan geen jaartallen. Die is voor het leven.
