Merchandise
Op scherp voor de derby
Anders dan gebruikelijk is de Gelderlander ‘uitgenodigd’ door beide clubs met de vraag of twee spelers hun boodschap mogen vertellen. Een ongebruikelijk verzoek, dat past in de week van de Gelderse derby. Gevraagd naar de inhoud van de boodschap halen beide spelers de schouders op.
Als de derby niet goed verloopt, zijn er geen bezoekende supporters meer welkom bij een volgende. Een zware lading, maar de suggesties om als proef een derby te spelen voor alleen kinderen, wordt meesmuilend verworpen.
„ Ook wel leuk”, vindt Velthuizen. „Maar schreeuwende kinderen is anders dan schreeuwende mannen. Het hoort er allemaal een beetje bij, dat schreeuwen, die emotie. Bloed, zweet en tranen, dat is de derby. Van mij mag het, als de rottigheid maar uit blijft. Volgens mij heeft de politie dat best voor elkaar.”
Koolwijk: „Het zijn leuke wedstrijden, hoe meer sfeer, hoe leuker. Een beetje extra emotie, daar voetbal je toch ook voor.”
Maar nu de boodschap. Koolwijk: „Er is geen officiële boodschap van de club. Er is gewoon veel rivaliteit, maar het moet wel leuk blijven. Wij proberen daar als spelers ons steentje aan bij te dragen.”
Velthuizen: „We moeten als spelers laten zien dat wij normaal met elkaar omgaan. Of we iets kunnen bijdragen weet ik niet. Mafkezen heb je altijd, daar doe je niks aan. Het is emotie en in je emotie doe je soms rare dingen, waar je later spijt van hebt. Dat kun je dan niet meer terug draaien.”
Na de eerste wedstrijd in Nijmegen ging het buiten het stadion mis. Nijmeegse fans kregen mot met de politie. Dit nooit meer, dachten de betrokkenen; burgemeester, justitie, politie en clubs. Die laatste besloten tot een offensief. Van de eerste derby herinneren beide spelers zich weinig ‘over de schreef’-momenten.
Velthuizen: „Wat mij is bijgebleven is dat we met 1-0 wonnen en blij waren. Het was lang geleden dat Vitesse in Nijmegen had gewonnen.”
Koolwijk: „Ik weet dat we goed speelden, veel kansen kregen en hadden moeten winnen.”
Er vielen drie rode kaarten, de eerste voor Kevin Conboy van NEC en Giorgi Chanturia van Vitesse, die elkaar in de haren vlogen. Koolwijk: „Het hadden net zo goed twee gele kaarten kunnen zijn, nu zegt iedereen die rode kaarten horen bij de derby. Maar ja, wij kregen wel twee rode kaarten, dat zal ook te maken hebben met extra emotie.”
Velthuizen: „ Chanturia liep na zijn rode kaart huilend van het veld en stond na afloop te dansen op tafel. Dat zegt alles over de emotie van de derby. Op de laatste training waren er duizend supporters, je voelt het wel.”
Koolwijk: „Bij ons waren er ook veel supporters. Ik herinner mij dat aftellen voor de wedstrijd, in de kleedkamer. Toen ik bij NEC kwam vertelden ze mij al direct wat de derby betekende hier. Ik moest maar niet naar Arnhem gaan. Daar trek ik mij niet veel van aan, maar wat ze mij toen vertelden, klopte wel. Het leeft enorm.”
Ryan Koolwijk heeft behalve de eerste Gelderse derby in Nijmegen, weinig ervaring met dergelijke botsingen. Wel speelde hij bij zijn vorige werkgever de stadsderby Excelsior-Sparta.
„Maar dat stelt niets voor vergeleken met hier. Ik heb ook met Excelsior tegen Feyenoord gespeeld, maar dat is geen echte derby, dat is meer grote broer tegen kleine broer.”
Voor de wedstrijd NEC-Vitesse in oktober werd de schutting van Nicky Hofs in Arnhem door Nijmeegse fans in de kleuren van NEC geverfd. Jaren eerder vond Hofs een varkenskop in zijn tuin.
„Dat gaat te ver”, vinden Koolwijk en Velthuizen beiden.
Velthuizen werd thuis in Nijmegen wel eens ‘gestoord’ door supporters van NEC met vuurwerk.
Voorheen overkwam het Dennis Gentenaar, toenmalig goalie van NEC, die het hek in zijn voortuin op slot vond. Gentenaar nam het destijds sportief op, Velthuizen ook. „ Dat was niet erg, een beetje vuurwerk, als ze maar niet aan je spullen zitten, er zijn grenzen.”
Koolwijk is het eens. „ Als je kosten moet gaan maken om beschadigde spullen te herstellen, gaat het te ver.”
Tijdens de derby kan het ook te ver gaan. Als Koolwijk vertelt wat hij aan spreekkoren wel en niet acceptabel vindt, mengt Velthuizen zich in de discussie. „Ik zou niet vertellen wat wel en niet kan, dan gaan ze dat júist roepen. Ik zeg ook dat ze van mij alles mogen roepen, schelden doet geen pijn, maar dat is natuurlijk niet zo.”
Koolwijk peinst: „ Je hebt denk ik wel gelijk, dat kan ik beter niet zeggen. Hou het er maar op dat er grenzen zijn. Een scheidsrechter hoeft van mij niet snel een wedstrijd te staken voor spreekkoren, maar er zijn bij mij zeker grenzen.”
Vitesse- NEC en vice versa balanceert wel eens op die grens. Over een ding zijn de twee voetballers het deze middag in Elst wel eens als het over voetbalkrakers in Nederland gaat. Koolwijk: „Dat zijn er maar twee. Op één Feyenoord-Ajax en op twee NEC-Vitesse. Daarna zou ik het niet weten. Excelsior-Sparta? Nee, niet te vergelijken met hier.”
Velthuizen: „ Eerst Ajax-Feyenoord, dan Vitesse- NEC. Dan misschien Willem II-NAC. Dat leeft daar hoor, ik heb een keer op de tribune gezeten. Maar niet te vergelijken met deze.”
