Merchandise
Patrick Vroegh aast op vaste basisplaats bij Vitesse
Hij voetbalde net drie jaar bij de pupillen van Herovina, in zijn geboortedorp Herwijnen, toen iemand tegen hem zei: ‘Er zit meer in.’ Dat inzicht bleek te kloppen. Tegenwoordig speelt Patrick Vroegh namelijk zijn thuiswedstrijden niet op sportpark De Kol namens Herovina, maar voor Vitesse in de Gelredome.
Op zo’n twaalf kilometer van dat stadion, op Papendal, traint Vitesse sinds enkele weken in voorbereiding op het eredivisieseizoen dat half september start. De aandacht op Papendal is groot voor Vroegh. Eerst FOX Sports, dan RTV Arnhem, daarna nog deze krant. ,,Eerst ben je een soort opvulling bij trainingen van het eerste elftal, maar op een gegeven moment gaat het steeds beter en kom je meer in de belangstelling. Dat vind ik wel leuk, het betekent dat je op de goede weg bent’’, vertelt Vroegh.
Basisplek
De 20-jarige middenvelder was afgelopen seizoen inderdaad goed bezig bij Vitesse, voordat de coronacrisis roet in het eten gooide. Leonid Slutsky liet hem in oktober 2019 debuteren in de uitwedstrijd tegen VVV-Venlo, waarna interim-coach Joseph Oosting (Vroeghs coach bij Jong Vitesse in de tweede divisie, red.) hem in december ook een eerste basisplek gaf in het uitduel met FC Twente. ,,Daar ben ik hem heel dankbaar voor. Dat hij me durfde op te stellen, terwijl ik nog maar zeven minuten in het eerste had gespeeld.’’
Die zeven minuten maakte hij dus bij zijn debuut in Venlo. ,,Een droom’’, aldus Vroegh, die daardoor zijn naam mocht bijplakken op de Heldenwand, een wand met álle namen van spelers die voor Vitesse speelden. Vroegh plakte zijn naam naast die van een andere bekende uit deze regio: Julian Calor. ,,Ik kreeg vroeger bij GJS al techniektraining van zijn vader. Julian speelde toen bij RKC en was wel het voorbeeld van hoe ik het ook wilde. Dan is het leuk dat je uiteindelijk nog even met elkaar bij Jong Vitesse speelt, met elkaar meerijdt en uiteindelijk naast elkaar op de wand staat.’’
Eerste goal
In de laatste wedstrijd van 2019 zette Vroegh ook nog de kroon op zijn jaar door in het bekerduel met ODIN’59 zijn eerste, en vooralsnog enige, goal voor Vitesse te maken. ,,Het maakte me niet uit dat het tegen de amateurs van ODIN’59 was, die goal pakken ze me niet meer af. Het waren ook mijn eerste minuten in de Gelredome. Daarvoor had ik alleen nog in uitwedstrijden meegespeeld.’’
maar ik wil wel toewerken naar een vaste basisplaats
Nu, tien officiële wedstrijden voor Vitesse verder, wacht een seizoen waarin Vroegh dé man op het middenveld wil worden. ,,Ik blijf nog steeds realistisch, maar ik wil wel toewerken naar een vaste basisplaats. Verdedigend gaat het goed, maar ik moet aanvallend meer risico in mijn spel leggen. Daarmee kan ik mezelf onderscheiden’’, stelt Vroegh, die ook een heerlijke trap in zijn linker heeft. Hoe kan het ook anders met Theo Janssen als voormalig assistent-coach bij Jong Vitesse.
Zijn jacht op een vaste basisplaats vervolgt Vroegh, die concurrentie heeft van Riechedly Bazoer, Matus Bero en Sondre Tronstad, met een nieuw 3-jarig contract op zak: ,,Ik wilde graag bijtekenen en Vitesse wilde me behouden. Door de coronacrisis duurde het iets langer, maar er was geen onrust. Ze gaan geen nieuwe ‘nummer 6’ halen dus ik moet nu op het veld uitvechten of ik eerste keuze word. Dat is nu aan mij en ook aan de trainer.’’
Intensiteit
Die trainer, de Duitser Thomas Letsch, probeert hij nu in de eerste weken in te palmen. ,,Ik heb op het veldje in Herwijnen hard doorgetraind, daar heb ik wel profijt van. De trainer is nieuw, kent niemand, dus je probeert hem juist nu te overtuigen. De intensiteit van de trainingen is hoog, je mag geen half werk leveren, anders krijg je op je donder. Dat vind ik wel lekker. Ik ga er vol tegenaan.’’
Thuis bij zijn ouders
Voetballer in de eredivisie, een nieuw contract: desondanks woont Patrick Vroegh nog lekker bij zijn ouders in Herwijnen. ,,Ik hoef nu nog niet in mijn eentje op een kamer te zitten. Thuis is alles goed geregeld. Ik ben mijn vader en moeder ook heel dankbaar.’’
Want waar Vroegh ook heen ging, zijn ouders waren er altijd: ,,Na Herovina ging ik naar GJS. Toen kon ik naar Feyenoord, Willem II/RKC Waalwijk, FC Den Bosch, NAC Breda, PSV en FC Utrecht. We hebben overal ‘nee’ tegen gezegd. Het was te vroeg. Na twee jaar kwam Willem II/RKC, die samen een jeugdopleiding vormden, terug. Toen ben ik gegaan.’’
Na drie seizoenen Tilburg hing Vitesse aan de lijn. ,,Mijn moeder nam op, zij dacht dat ze iemand van Vitens (bedrijf dat waterlevering verzorgt in Herwijnen, red.) aan de lijn had. Ze snapte er niet veel van. Bleek het Vitesse te zijn, haha.’’ En ook daar kan hij rekenen op zijn familie: ,,Mijn moeder en zus zijn er bijna elke thuiswedstrijd. Mijn vader en opa zijn helemaal fanatiek: zij gaan ook elke uitduel mee. Ook al is het FC Groningen-uit, overal zijn ze erbij.’’
