Merchandise
Pluim wil glimlach terug
Na enkele maanden elke dag met de pest in zijn lijf naar de training te zijn gereden, hooptWiljan Pluim in Kerkrade de glimlach terug te vinden. De talentvolle aanvallende middenvelder vreesde steeds verder te vervagen in de mist die sinds de komst van de nieuwe eigenaar Merab Jordania om Vitesse hangt. „Naar Vitesse ga ik in elk geval niet meer terug. Ik kreeg puur uit nood een kans en was plotseling de man van de toekomst. Een week eerder stelde ik amper iets voor.'
Het is het typische verhaal van een jongen uit de eigen jeugd, die nauwelijks speelminuten krijgt en pas wordt opgetrommeld als een club (in dit geval na een leegloop) niet anders kan dan terugvallen op eigen kweek. Nadat Pluim als invaller had gedebuteerd in de laatste wedstrijd van het seizoen 2008/2009, volgde vorig seizoen zijn definitieve doorbraak. ,Mijn contract liep af in 2010, het was alles of niets. Als het toen niet gelukt was, speelde ik nu bij de amateurs.'
De noodgreep, zoals de hoofdrolspeler het zelf omschrijft, bleek een daverend succes. Pluim veroverde binnen de kortste keren een basisplaats.
Als spits nota bene, terwijl zijn voorkeur uitgaat naar de nummer tien-positie. Aangezien hij nog niets had gehoord van zijn eigen werkgever, was hij vrij om te onderhandelen met elke gegadigde. Hoewel er links en rechts interesse was, verlengde hij toch zijn verbintenis in Arnhem.
Pluim was hard op weg de stijgende lijn dit seizoen door te trekken. Met name in de beginfase van de competitie schitterde hij een aantal keer achter elkaar. „Alles liep zoals ik me dat gewenst had. Tot de overname door Jordania. In eerste instantie stond ik daar best positief tegenover, maar al snel werd alles anders.
De eerste weken van het seizoen was het gezellig, maar nadat de club was overgenomen, werden sommige jongens gewoon aan de kant geschoven. Ze waren niet meer nodig en dat werd hen ook zo gezegd. Ik hoorde niet bij die groep, al kreeg ik plotseling geen vertrouwen meer van trainer Theo Bos. Ik had het gevoel dat er spelletjes werden gespeeld en dat bij de keuzes die de trainer maakte andere factoren van belang waren. Bos was opeen gegeven moment zichzelf niet meer. Je kon zijn ontslag zien aankomen. Onder Ferrer (Bos' opvolger, red.) had ik nog sterker het gevoel dat je prestatie op het veld niet telde. Ik heb de laatste periode het gevoel gehad dat ik werd gepakt. Ik heb nooit op een lijst gestaan met spelers die moesten vertrekken, maar in die fase hoopte ik daar wel op.'
Roda, dat de speler al een tijd volgde, kreeg lucht van de situatie en sloeg meteen toe. En dus zit Pluim nu in Malaga. In een andere omgeving, met andere jongens. „De eerste indruk is prima. Alleen het taaltje al, dat is zo gemoedelijk. Er wordt serieus gewerkt, maar er is ook ruimte voor gezelligheid. Het groepsgevoel is heel sterk, dat merkje. Het is ongetwijfeld één van de oorzaken van het succes van Roda.
Een jaar geleden was de club nog in degradatiegevaar. Als Roda toen had aangeklopt, was ik niet gegaan. Nu hoop ik dat het niet bij een halfjaar blijft. Zo snel kan het gaan.'
