Publiek leeft mee met talent

Het gevoel bekroop me ineens tijdens NAC-AZ. Er stonden zoveel weinig zeggende buitenlanders in het veld, dat mijn aandacht met de minuut verflauwde. Natuurlijk heb je in Engeland ook teams die bol staan van buitenlanders, maar die hebben wel kwaliteit. In Nederland houdt het bij de meeste clubs niet over.

Een totaal ander gevoel heb ik momenteel als ik naar Feyenoord kijk. Nog niet zo lang geleden ook een doorgangshuis van niet erg goede buitenlanders, maar door alle financiële problemen nu gedwongen om voor de jeugd te kiezen. En wat gebeurt er? Het publiek toont alle begrip, begrijpt dat het met zoveel jonge knullen af en toe mis kan gaan.

Het is ook een kwestie van uitstraling. Talenten als Georginio Wijnaldum en Leroy Fer zijn niet alleen goede spelers, uit eigen ervaring weet ik dat het ook heel goeie gasten zijn. Met een instelling die aanstekelijk in een groep werkt. Daardoor ontstaat een proces dat motiverend werkt. Het publiek voelt dat en raakt steeds meer betrokken bij zo'n groep.

Hetzelfde zag je bij Ajax-Vitesse. De Arnhemmers hadden met de 17-jarige Marco van Ginkel en de één jaar oudere Davy Pröpper twee grote talenten in het veld staan, die ook nog eens allebei scoorden. Intussen liepen in het team nog een hele rits jongens van tussen de 19 en 21 jaar rond. Mooi om te zien.

Dat vond ik ook over de manier waarop het Ajax-publiek op het spel van Roly Bonevacia en later Florian Jozefzoon reageerde. Je kon gewoon voelen hoe de supporters met die jongens meeleefden. Iedereen zat als het ware te duimen dat ze een goede wedstrijd zouden spelen.

Ik wil er alleen maar mee zeggen, dat spelers als Van Ginkel, Pröpper, Bonevacia en Jozefzoon clubs als Vitesse en Ajax alleen maar extra herkenbaar maken. Met zulke spelers hebben de supporters wél een band.

Bovendien laten ze zien, dat debuteren op jonge leeftijd geen probleem is.

Toen ik 17 was, werd ik nog wel goed genoeg bevonden om in het eerste te spelen. Nu vinden ze je te jong. Terwijl als ik zou moeten kiezen tussen een Fin van 23 en een Nederlands talent van 17 jaar, ik het wel wist.

Natuurlijk loop je risico's, maar vieren we nu dan wel het ene succes na de ander? Nee, dus. Daarom is Feyenoord ook goed bezig. Goede wedstrijden worden weliswaar met slechte afgewisseld, maar zoiets is niet meer dan normaal. In mijn tijd zouden we door onze onbezonnenheid ook een EK en een WK missen, maar dat kwam zo hard aan, dat we er wel van leerden en met al die ervaringen met onze generatie uiteindelijk de basis zouden leggen voor de Europese titel in 1988.

Als iemand goed is, dan is-ie goed. Dan heeft zo'n talent er alleen maar baat bij als hij veel wedstrijden speelt. Gelukkig beginnen steeds meer clubs dat door te krijgen. Alleen is het jammer dat dit niet door doordacht beleid is gebeurd, maar door de problemen waar ze in terecht zijn gekomen. Het is alleen te hopen dat er van geleerd wordt en de clubs nooit meer dezelfde fout zullen maken.