Speech Ester Bal tijdens afscheid Theo Janssen

Op Theo Janssens verzoek voerde voormalig perschef van Vitesse Ester Bal het woord tijdens zijn afscheid als Vitesse-speler, zondag jongstleden in GelreDome. Voor diegenen die het te vlug ging, er niet bij konden zijn of het gewoon nog een keer willen nalezen, de volledige tekst. Met dank aan Ester en Theo.

Voor een speler die structureel iets te dik was, heb je het best redelijk gedaan.
Prachtige fysiek. Wat houterig en toch soepel.
Onnavolgbaar was het ritme van de fenomenale linker.

Energieke eenvoud, nooit te veel maar ook nooit minder.
En niet laf op inhoud.

Er was succes. Genoeg succes zei je zelf. Te weinig, zeiden de kenners.
Die zeiden dat je bij Real Madrid had kunnen spelen, als je er voor geleefd had.
Over je levensstijl is veel gezegd en geschreven. Van het stigma dat je de peuk op de lip hebt en de biertjes onder handbereik kom je nooit meer af, al ga je morgen het klooster in. Maar je hebt meer eerzucht en verantwoordelijkheidsgevoel dan de meeste mensen vermoeden.

In een wereld waar iedereen elkaar napraat, moet je zuinig zijn op elk origineel geluid. Theo is zo’n geluid.
Luchtigheid en relativerende humor, ze zijn in jou een vanzelfsprekendheid.
Theo Janssen hoef je nooit te motiveren om zich uit te spreken.
Dan ligt het al op je schoot.
Prikkelend en provocerend. Uit jouw mond geen tegeltjeswijsheden en clichés.

Onafhankelijk als je bent, organiseer jij je eigen kritiek. Ooit stond je de media te woord in je blote, getatoeëerde bast. De volgende dag stond er een paginagrote foto in de krant met de opmerking ‘nieuwe uit-shirt Vitesse’.
De belichaming van de provocateur die om zichzelf kan lachen.

Het was plezierig, we keken graag naar je, hebben je bewonderd, en stilaan is het nu toch welletjes geweest. Of zoals je zelf zegt: je bent er klaar mee.
De knieën zijn kapot gespeeld, het voetbaleinde was onvermijdelijk.

Nou Theo, wij zijn niet klaar met jou. Want Vitesse heeft een Theo nodig.
Je was een van de grootste Vitesse-voetballers aller tijden, ook van de tijden die nog komen moeten en het is aan jou om ervoor te zorgen dat onze club een club blijft.

Er is weinig mooier dan een voetballer jankend de laatste bal te zien trappen.
Jij jankte niet. Theo Janssen bezondigt zich niet aan vals sentiment.
Pijn had je wel. In je knie. Niet in je voetbalhart. Jij vond het goed zo, toen je in je laatste wedstrijd op 6 oktober vorig jaar het veld afstrompelde.
Je wierp jezelf in de dug-out als een jas op een barkruk.

De herinnering aan de voetballer Theo Janssen zal in geen enkel geel-swèrt hêrt ooit opdrogen.
 

Supportersvereniging Vitesse / tekst Ester Bal / Foto’s SV