Speler van de week: Wilfried Bony

Soms moet je slim zijn.’ Vitesse-spits Wilfried Bony weigerde afgelopen zaterdagavond ‘veel woorden vuil te maken aan de aanleiding voor zijn derde doelpunt tegen SC Heerenveen.

Het was een klein half uur na het 3-3 gelijkspel, toen de Ivoriaan op een berekenende toon de pers te woord stond. Zijn drie goals maakten van het krachtmens niet alleen de Man of the Match, hij werd ook gedeeld koploper op de topscorerslijst van de Eredivisie. Evenals zijn Amerikaanse AZ-collega Jozy Altidore heeft hij nu acht treffers achter zijn naam. Toch was vooral de actie waarmee Bony in de slotfase een strafschop versierde en directe tegenstander Arnold Kruiswijk diens tweede gele kaart aansmeerde, hét onderwerp van gesprek. De onverzettelijke aanvalsleider van de Arnhemse ploeg is normaliter door geen bulldozer omver te krijgen, maar ging met een dolende Kruiswijk tegen hem aan opeens als een stervende zwaan naar het gras. En dus onderdrukte hij na afloop een ondeugende glimlach en hield hij het bij de korte motivatie. ‘Als we iets wilden veranderen, moest het op dat moment.’

De stoïcijnse en doordachte houding van de Afrikaanse spits typeren zijn karakter. In alles staat in Stadion Gelredome een man met een missie. Levend op doelpunten, met maar één doel: zo snel mogelijk naar de top. En laat hij met die insteek nou net bij de club zitten met een soortgelijke gedachte. Geen brug te ver, luidde onlangs de nieuwe slogan van het ambitieuze Vitesse, met een knipoog naar het verleden. Alles moet mogelijk zijn in Arnhem, maar de grote vraag wordt steeds meer of de exotische baltovenaar het meespelen om de titel werkelijk zal meemaken. Of eigenlijk is dat voor Bony en zijn directe omgeving allang geen vraag meer. En nooit geweest ook.

We denken terug aan de eerste kennismaking met de aanvaller. Het was april 2011, Vitesse vocht nog om lijfsbehoud, terwijl de Afrikaanse doelpuntenmachine aan de oever van de Rijn zijn eerste succesvolle uren draaide. ‘Misschien ben ik over zes maanden alweer weg! tekenden we destijds uit zijn mond op. ‘Als ik goed speel en er een grotere club komt, dan ben ik klaar voor de volgende stap.’ Drie jaar eerder was Bony naar Europa gekomen, om in de schaduw te treden van landgenoot en voorbeeld Didier Drogba. Hij begon in Tsjechië, bij Sparta Praag. Confronterend met de grootse Arnhemse plannen, haalde hij op het terras van een plaatselijk restaurant zijn schouders op. ‘Vooruitkijken heeft weinig zin, helemaal in het voetbal.’ Er viel destijds een korte stilte, waarna hij tot een heldere conclusie kwam. ‘Eigenlijk is er maar één ding zeker: dat ik na mijn loopbaan in Europa terugga naar mijn thuis. En dat is Afrika. Voordat dat moment komt, wil ik alles eruit halen en steeds een stap omhoog maken. Eindigend natuurlijk bij een Europese topclub. Dat is mijn droom, maar dat niet alleen. Het is een gericht doel. Ooit zal ik daar zijn. Dat dénk ik niet, dat wéét ik.’

Afgelopen zomer was daar de kans. Nadat eerder CSKA Moskou zich had gemeld, lonkte eind augustus opeens Aston Villa en daarmee de Premier League. De clubs kwamen er echter niet uit en Bony bleef zwaar teleurgesteld achter. Waar menig speler in het huidige voetbal vol woede en frustraties de confrontatie met de club aangaat, viel Bony terug op zijn handelsmerk. Zwijgen met zijn mond, spreken met zijn voeten. Al zei hij onlangs nog maar eens dat zijn droom komende winter werkelijkheid moet worden.

Extra opvallend was dan ook de reactie van trainer Fred Rutten. Afgelopen vrijdag sprak de control-freak zich nog maar eens uit over zijn spits. Met uiteraard de boodschapper als boosdoener. ‘Ik weet niet wat Bony precies heeft gezegd en of het allemaal wel zo stellig is,’ aldus Rutten. ‘De media geven graag een eigen draai aan zo’n verhaal…’ Een dag later gaf Bony nog maar eens zijn hunkering naar een grotere competitie in woord en gebaar weer. Hij redde hoogstpersoonlijk een punt voor Vitesse, terwijl hij na afloop benadrukte dat de toekomst van Wilfried Bony door niemand anders wordt bepaald dan Wilfried Bony zelf. ‘Als er een goede club komt, dan ben ik weg.’ Duidelijke taal, ook voor Rutten.

Geniet van het Ivoriaanse fenomeen, nu het nog kan. Het aftellen is begonnen. Al langere tijd in het hoofd van Bony zelf en nu ook in zijn omgeving. De scherpschutter is op zoek naar een nieuw jachtgebied. Daar kan helemaal niemand iets aan veranderen.

Voetbal International magazine wk 41 / Foto’s SV