Van ‘oude dame’ Vitesse blijft bijna niets meer over

Merab Jordania laat bijna twee jaar na de overname van Vitesse zijn tanden zien. Van de ‘oude dame’ uit Arnhem blijft hoege­naamd niets over.

Twee jaar heeft Merab Jor­dania geprobeerd Vitesse met een fluwelen hand­schoen naar succes te lei­den. Een zevende plaats en Euro­pees voetbal konden de Georgi­sche oud-voetballer en zakenman – mogelijk onder druk van zijn geldschieters – niet bekoren. De ruim vijftig miljoen euro hebben zich onvoldoende uitbetaald en Jordania zet deze zomer de club definitief naar zijn hand.

Tot ieders verrassing manoeuvreer­de Jordania trainer John van den Brom de deur uit om vervolgens de directeuren Marie-José Helle en Paul van der Kraan aan de kant te schuiven. Een algehele reorganisa­tie van de club moet de weg vrij maken voor nieuwe mensen en nieuwe plannen.

Voorzitter Bert Roetert van het stichtingsbestuur trok uit de werk­wijze van Jordania zijn conclusies. Dat deed hij in klein gezelschap al zeker een jaar eerder. Roetert heeft geen zin in een poppenkast-func­tie en trok zijn conclusie. ‘Ik weet niet wat er gaande is en ik heb met de beslissingen die nu zijn genomen, niets te maken. Ik wist er niets van’, reageerde Roetert nadat hij zelf kenbaar maakte uit het bestuur te stappen.

Hij heeft geen behoefte om een oordeel te vellen over de huidige gang van zaken bij de club, die nu volledig wordt geregeerd door Ge­orgiër Jordania en zijn Duitse ver­trouwensman Erwin Kasakowski, de nieuwe interim-directeur. ‘Het is niet in het belang van de club om daarover iets te zeggen’, vindt Roetert, die aanblijft als adviseur.

Jordania en Karsakowski zijn voor hem, maar ook voor de rest van de club niet of nauwelijks bereikbaar: niet voor de voormalig trainer, niet voor bestuursleden, niet voor de directie en niet voor sponsors en supporters. Maar ook niet voor mensen die buiten hun wereldwij­de internationale voetbalcircuit be­wegen. Daar spelen Chelsea-baas Roman Abramovitsj en internatio­naal spelersmakelaar Vlado Lemic grote rollen in het proces bij Vites­se, dat een soort handelshuis voor spelers moet worden: onderdeel van een groot international circuit. Van den Brom moest weg omdat hij in de weg stond. De eigenwijze trainer had geen trek om spelers op te stellen die hem door de strot waren geduwd en trok zijn eigen plan. Daarom kreeg hij tijdens een kort verblijf in Suriname te horen dat hij ‘ best mocht blijven, maar ook best weg mocht’. Een afkoop­sommetje van slechts vier ton voor Anderlecht vertelde de bood­schap nog eens fijntjes.

Van der Kraan moest ook zelf op zoek naar Jordania om helderheid over zijn positie en de plannen te krijgen. Die kreeg hij. Helle werd wegens tegenvallende resultaten geslachtofferd.

Ondertussen leeft er in de boezem van de ‘oude dame uit 1892’ angst om Vitesse definitief over te geven aan de Georgische zakenman, die nog steeds in een huurhuis in Arn­hem woont ( blijft hij wel?), nooit bereikbaar is en wiens geldstro­men duister en niet traceerbaar zijn.

De resterende bestuursleden ho­pen door te blijven zitten enig toe­zicht te kunnen houden op het rei­len en zeilen van de club, maar zijn momenteel nergens van op de hoogte. Zo ligt er ook zware druk op Kees Bakker om zijn positie in de raad van commissarissen, naast Jordania, te blijven invullen.

Het zijn de laatste achterhoedege­vechten van de ‘oude dame’ uit Arnhem, die razendsnel een nieu­we wereld wordt ingeloodst.

Een wereld waar voor toezicht, openheid en controle geen plaats is.

Gelderlander