Merchandise
Van Ginkel heeft de juiste mentaliteit om de top te halen
Edward Sturing herinnert zich nog goed de dag dat hij afviel voor de selectie van het Nederlands elftal voor het WK 1990 in Italië. Hij en Johnny Bosman waren de laatste afvallers voor het toernooi. ,,Buiten de grote blessures die ik heb gehad, was dat een van de grootste tegenvallers van mijn carrière. De hele selectie zat bij elkaar en bondscoach Leo Beenhakker deed de mededeling. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben weggegaan. Ik kon later nog wel terugkomen voor een uitleg, maar dat heb ik maar aan me voorbij laten gaan. Het deed teveel pijn.”
Sturing beleefde het WK daarna toch nog van nabij. ,,Een sponsor had mij en mijn vrouw uitgenodigd voor een cruise langs de WK-steden van Oranje. Zo heb ik alle duels in het stadion kunnen gezien.” Het werd een voor het Nederlands elftal rampzalig WK. ,,Qua voetbal heb ik er niet veel aan gemist, nee,” zegt Sturing 23 jaar later.
Brazilië, Italië en Sovjet-Unie
Zijn interlandcarrière bleef beperkt tot drie vriendschappelijke wedstrijden. Tegen niet de minste tegenstanders: Brazilië, Italië en de toenmalige Sovjet-Unie. ,,Voor mijn eerste interland tegen Brazilië werden nog twee andere spelers van Vitesse opgeroepen. Ongekend voor een club die net was gepromoveerd naar de Eredivisie. Al moet ik erbij zeggen dat ‘de grote jongens’ hadden afgezegd voor die interland.”
Ook Martin Laamers en Bart Latuheru speelden in de Kuip die avond hun eerste wedstrijd in het Oranjeshirt. ,,De hele rechterkant van Vitesse was dat. Latuheru rechtsbuiten, Laamers rechtshalf en ik rechtsback. Die rechterkant van de club was wel berucht.”
Dubbele beenbreuk
In zijn derde interland tegen de Sovjet-Unie maakte Sturing een afschuwelijk incident mee. Zijn kamergenoot Marcel Peeper liep in diens debuutinterland een dubbele beenbreuk op. ,,Verschrikkelijk vond ik het om te zien hoe Marcel zijn been brak bij een kamikaze-actie van die Rus. Ik weet nog dat ik er meteen naar toe liep. Ik wilde hem steunen. Maar toen ik z’n onderbeen zo’n beetje naast zijn bovenbeen zag liggen, ben ik direct weer weggelopen. Ik kon dat niet aanzien.”
Toenmalig bondscoach Thijs Libregts zag het zitten in Sturing. ,,Zo voelde ik dat wel, ja. Maar vlak voor het WK in Italië nam Leo Beenhakker het over. Die combineerde de functie van bondscoach met het trainerschap van Ajax. Het was dus te verwachten dat hij allemaal jongens van Ajax ging oproepen. Dat ging ten koste van mijn interlandcarrière.”
Van Ginkel
Drie spelers van Vitesse in Oranje, zoals die ene avond in Rotterdam, dat komt zelden voor. Met Marco van Ginkel is er nu een nieuwe ‘Vitesse-aanwinst’ voor het Nederlands elftal. Clubman pur sang Sturing kent Van Ginkel al heel lang. ,,Hij speelde jarenlang samen met mijn zoon in de jeugd van de club. Ik zag hem dus al spelen in de D-jeugd. Zijn talent was onmiskenbaar. Maar dan moet je er nog wel voor zorgen dat je de juiste mentaliteit hebt om uiteindelijk de top te halen. Dat heeft Marco. Je kon toen ook al zien: hij was tenger, een van de kleinsten ook, maar toch altijd onverschrokken in duels. Hij was nooit bang. Marco heeft de potentie om een lange tijd in Oranje te spelen.”
