Van hand tot hand in de achterkamer

Een voorzitter die winst maakt op zijn eigen club. Kan dat? VI neemt u mee. Het fascinerende verhaal van een doorgewinterde zakenman die een beetje geld leende en zo de macht in handen kreeg. De coup in Arnhem bewijst hoe kwetsbaar ons voetbal is. Vitesse is verkocht, welke club volgt?

Hoe Vitese met winst werd overgedaan aan Merab Jordania 
 
Wat denkt u dat er gebeurt als morgen iemand in pakweg Breda, Nijmegen of Maastricht het stadion binnenloopt en de plaatselijke profclub club een paar miljoen wil lenen? In ruil wil hij alleen aandelen in onderpand. Dikke kans dat de zittende directeuren niet weten hoe snel ze het contract moeten tekenen. Het gebeurde in Arnhem bij Vitesse. Uiteraard kon de lening niet worden te­rugbetaald en kwam de club in handen van een volslagen onbekende buitenlandse in­vesteerder. Een mijlpaal in de Nederlandse voetbalhistorie.

Zelfs de meest doorge­winterde Vitesse-man is eind juli verbijsterd. Jan Snellenburg kijkt naar zijn gsm alsof hij een brandend ijsje in handen heeft. De regen komt met bakken naar beneden aan de Bodensee. Toeristen horen de kwieke grijze man met verbaasd gezicht de woorden herhalen: 'Verkocht? Hoezo verkocht? Wie wil nu in hemels­naam Vitesse kopen?' De geldschieter inhaleert eens diep en verkwikt van de frisse lucht. Wat een verhaal. Hij dacht in de laatste 27 jaar alles te hebben meegemaakt bij Vitesse, maar een koper? Daar zoeken ze al zo lang naar. Snellenburg leunt tegen de Yamaha waarmee hij samen met vijf andere motorliefhebbers naar Zuid-Duitsland is getoerd. Hij laat de woorden van Cor Guijt op zich inwerken. Die zit op kantoor bij voorzitter Maas- bert Schouten. Ook Herman Veenendaal is erbij. Het trio Snellenburg, Guijt en Veenendaal staat ook bekend als de Vrienden van Vitesse. Samen met een handvol kleinere investeerders hebben ze de club in leven gehouden. Toen Snellenburg met zijn motor door de plassen crosste, had hij er zijn hoofd nog over gebroken. Het was weer bingo in het grootste theater van Nederland. Een bankroet was nu wel heel dichtbij. Waar zou de redding deze keer nog vandaan moeten komen?

En toen was daar dus opeens het telefoontje van Guijt. Voorzitter Schouten heeft iemand die de hele club wil opkopen. Hij wil niet zeggen wie. En al helemaal niet voor hoeveel. 'Want dan staat het een dag later in alle kranten! weet hij. Schouten verklapt het drietal alleen dat het gaat om een man uit Oost-Europa. Ook de prijs die de koper wil betalen blijft geheim. Volgens Schouten op goede gronden: 'Aangezien zeer strikte geheimhouding met hem is overeengekomen.'

Voorwaarde is dat de Vrienden akkoord gaan met de eisen. Ze moeten onder meer afzien van hun rechten in het spelers­fonds. Aan de Bodensee slaakt Snellenburg een zucht. Het is de zoveelste wending in de roerige historie van Vitesse. De man die miljonair werd dank­zij de petfles stond al in de jaren vijftig op de tribune met een flesje prik. Hij heeft later de grootste deals gedaan, maar zodra het over Vitesse gaat, zijn zaken even niet meer belangrijk. Dan voelt hij zich als een kind. 'We hebben het hier wel over een van de oudste clubs van Nederland, die mag niet zomaar kapotgaan.'

Vitesse lijkt een club met zeven levens. Het is niet voor het eerst dat een faillissement dreigt. Begin jaren tachtig dreigde de club om te vallen en werd onder leiding van voorzitter Karei Aalbers een nieuw bestuur gevormd. Snellenburg raakte al snel betrokken bij de opkomst van Vitesse. Spelers zongen op weg naar de uitwedstrijden: We gaan op vakantie met het geld van ome Jan. Ook hij genoot van de jaren dat de bomen tot in de hemel leken te groeien. Zo kocht hij op een dag gewoon een Harley Davidson in Vitesse-kleuren. De zeep­bel spatte uiteen en sindsdien hielden Snellenburg en zijn kornuiten de club enkele keren in leven. Zijn vrouw kreeg bijna een beroerte als ze de ver­halen las over de fortuinen die haar man aan zijn jeugdliefde spendeerde.

Nu wordt er dus opnieuw een beroep op hem gedaan. Nog één gebaar en daarna is het aan een Oost-Europeaan, wie dat dan ook moge zijn. Het zit hem niet lekker dat Schouten de naam niet wil prijsgeven. Als het maar geen stroman is die Aalbers weer in het zadel wil helpen. Dié verzekering kan Schouten wel geven. Snellenburg geeft daarop zijn fiat. Ook Guijt en Veenendaal stemmen in. Schouten heeft nu vrij spel om de deal van zijn leven te gaan maken.

Dode muis
Schouten heeft zichzelf binnen een paar jaar op pole position gezet. Hij doet in 2004 zijn intrede als hoofdsponsor en ziet Vitesse als vehikel voor een verdere naamsbekendheid voor zijn krediet- fabriek AFAB. Het is exact dezelfde wijze als waarop zijn collega-kredietverstrekker Dirk Scheringa ooit binnenkwam bij AZ. Hypocriet doet Schouten daar niet over. In het blad Zakelijk Arnhem geeft hij toe dat hij er niet zit vanwege een clubhart: 'Meestal ben je fan en word je daarna sponsor. Bij mij was het andersom.'

Schouten arriveert bijna tegelijk met directeur Paul van der Kraan, die Vitesse in rustiger vaarwater moet gaan brengen. De club heeft dan met het spelen van de nacompetitie net een nieuw dieptepunt achter de rug. Al direct na zijn aantreden schetst Van der Kraan zonder het te weten zijn eigen toekomst: 'De afgelopen jaren is de club er nimmer in geslaagd te doen wat vooraf was gezegd.' De zeven jaren onder Van der Kraan zijn wel heel mager. Ondanks de zalvende taal van de directie dat het ergste nu echt achter de rug is, zakt de club steeds verder weg. De organisatie krimpt, de achter­blijvers staan met een schepje op het strand de tsunami van schuldeisers op te wachten. Doordeweeks huurt Vitesse een paar ruimtes in Stadion Gelredome en op speeldagen betaalt het de hoofdprijs voor het hele complex. Een thuisbasis is er niet. De ploeg traint op afgelegen en gehuurde velden van Sportcentrum Papendal.

Marc van Hintum zal zich de entree in zijn kantoor nog lang heugen. Het is een koude februaridag in 2008 als de vroegere linksback een kop koffie heeft gedronken met de kantinebeheerder. Het is zijn eerste werkdag als technisch directeur. Van Hintum opent de krakende deur. Wat een eigenaardig geurtje hangt hier toch, denkt de oud­international. Op de grond ligt een dode muis weg te rotten. Erboven, op de losliggende plafond­platen, is het getrappel van zijn familieleden te horen. De voetbalbaas besluit voortaan maar met zijn laptop in bar Dug Out van hotel Papendal te gaan zitten.

Hij komt er al snel achter dat het tekenend blijkt voor de situatie van Vitese. Aan het uit­zetten van beleid komt hij amper toe. 'Het ging binnen de club nooit over voetbal. Alleen maar over geld.' De Brabander schaamt zich zó voor de trainingsaccommodatie dat hij uiteindelijk toch wat geld los krijgt van Van der Kraan. Met de som van vijftienduizend euro kunnen net voldoende verfbussen en kwasten worden gekocht om het complex een nog enigszins draaglijk aanzien te geven. De ouders met kinderen in de opleiding kunnen niet eens worden ontvangen. Ze staan met thermoskannen koffie en blikken koekjes uren­lang in de regen. In ruil voor het aanbrengen van buitenlandse clubs bij hotel Papendal, wordt wel een provisorisch onderkomen gebouwd. Helaas is er geen geld voor een toilet. Zelfs twintig­duizend euro voor een winters trainingskamp is te veel. Een tussenpersoon die trainings­kampen regelt in Turkije biedt uitkomst. Daar worden de oefenduels live uitgezonden op televisie vanwege de florerende gokindustrie. Via dat circuit kan Vitesse jaar na jaar gratis op trainingskamp.

Snellenburg spreekt over 'deurwaarders die rijendik voor de deur staan. Dat is hier van alle tijden.' Volgens de inves­teerder is er geen andere keus dan toch weer risico nemen. 'We moesten sportief wel op peil blijven, anders zouden de sup­porters weglopen en dan zou er helemaél geen geld meer binnen­komen.' Van Hintum, die onlangs vertrok, stelt het zo: 'Intern gaat het ook over de te hoge doelstellingen. Als je komt aan­rijden bij Gelredome, verwachten de mensen het mooiste theater. Ie speelt in een villa waar je eigen­lijk in een krot zou moeten spelen.'

Het megalomane gedrag leidt in 2008 tot een van de grootste reddingsoperaties ooit in het prof­voetbal. Ale 62 crediteuren moeten inleveren om de club in leven te houden. Een schuld van 27 miljoen verdampt. 'We maakten een netto verlies van 11,5 miljoen! becijferde een gemeentefunctionaris eerder dit jaar in VI. Ook Snellenburg en zijn kompanen brengen behoorlijke offers. Geld dat ze krijgen uit de schuldsanering kan direct terug naar Vitesse. 'Dat was 450 duizend euro per persoon. Met de stilzwijgende overeenkomst dat het echt de laatste keer was! aldus Snellenburg. In ruil voor hun geld zijn de Vrienden mede-eigenaar van een spelersfonds. Als de financiële positie van de club het toelaat, vloeit van iedere transfer 33 procent naar de geldschieters. Maar het is vestzak-broekzak. Ook na de redding slaagt de directe er niet in minder uit te geven dan er binnenkomt. Als gevolg daarvan zien Snellenburg, Guijt en Veenendaal weinig terug van het verdiende transfergeld. Ook Schouten springt bij, zo erkent hij nu. 'De eerste aandelentranche is namelijk al in 2008 geleverd.'

Intussen tekenen wél nieuwe spelers als Lasse Nilsson, Dalibor Stevanovic en Rogier Molhoek dure contracten. Zo toucheert laatstgenoemde drie ton. De ontslagen trainer Hans Westerhof krijgt 125 duizend euro mee. Theo Bos volgt hem op, maar blijkt helaas op voet van oorlog te staan met de voor een flink salaris al eerder aangestelde cultuurbewaker Edward Sturing. Commercieel directeur Ton Fitsch zit thuis met een burn-out. Zijn met veel klaroengeschal aangestelde opvolger Ronny Groenewold creëert het plan van Vitesse een Hertogdom te maken, maar hij krijgt na een jaar alweer ontslag. De salarispost alleen loopt al snel op tot een kleine tien miljoen euro. Geld dat Vitesse niet heeft. Twee jaar na de reddingsactie is de club opnieuw het financiële moeras ingelopen. Van der Kraan is ten einde raad. De paniek regeert, intern groeit de angst voor een faillissement. Er lijkt geen einde te komen aan de annus horribilis.

Quote 500
De laatste jaren is steeds op dezelfde deuren geklopt. Zelfs De Vrienden van Vitesse zijn er wel klaar mee. Snellenburg keept nog elke maandag­avond in het zaalvoetbalteam met onder anderen Van Hintum, maar laat zich na afloop in de kantine niet meer gekmaken. Hij steekt er geen geld meer in, net als Guijt en Veenendaal. Een andere finan­cier zo gek krijgen is nog de enige mogelijkheid. Uit arren moede kopieert de staf de nieuwste Quote 500 om een lijstje te destilleren van alle mil­jonairs die in een omtrek van vijftig kilometer van Arnhem wonen. De boegbeelden worden ingezet om rijkaards over te halen. Td Van Hintum en coach Bos zijn drukker met het aflopen van spon­sorbijeenkomsten dan met het uitdokteren van een technisch beleid. 'We doen het ook voor ons­zelf, zodat wij aan het eind van de maand ons sala­ris krijgen! grappen ze tegen elkaar in de auto. Snellenburg en zijn andere vrienden zoeken zich een ongeluk in hun netwerk. 'Maar zie maar eens iemand zo gek te krijgen. Met welke argumenten kun je zo iemand overhalen?'

Medio 2009 staat de club opnieuw aan de rand van de afgrond. De enige man die nog uitkomst lijkt te kunnen bieden is de hoofdsponsor die altijd in zijn Maserati Quattroporte het parkeerterrein komt opdraaien. Maasbert Schouten betaalt al een aantal jaar negenhonderdduizend euro voor het shirt, maar wil nu ook wel geld voorschieten zodat de club de rekeningen kan betalen. De krediet­verstrekker is wel goed, maar niet gek. Hij ziet wat er met collega Scheringa gebeurt. Door de krediet­crisis slinkt zijn vermogen zienderogen, dus er moeten wel wat harde afspraken worden gemaakt. Voor de eerste 2,8 miljoen in 2008 eiste hij eerder al twintig procent van de aandelen. Nu is hij bereid 1,2 miljoen te lenen, maar betaalt Vitesse dat niet vóór de afgesproken deadline terug, dan eist hij de overige aandelen. Ook hier is het niet veel anders dan bij Scheringa, die wel geld in AZ wilde stop­pen, maar dan ook zelf wilde bepalen wat ermee gebeurde. Van der Kraan tekent het contract en geeft daarmee virtueel de club in handen van zijn sponsor. Schouten: 'Dit was niet omdat ik dat nou zo graag wilde, maar het was noodzakelijk om de continuïteit van Vitesse te waarborgen. Het was verder reeds direct bekend dat mijn doelstelling was de aandelen weer te verkopen.'

Angstvallig houdt Vitesse de noodgreep ge­heim. Zelfs de KNVB weet niet dat Van der Kraan de club heeft verpatst aan Schouten. De algemeen directeur reageert op 19 september 2009 via de website van de club nog nonchalant op vragen van
ongeruste fans: 'In theorie kan het inderdaad zo zijn dat één bedrijf of persoon eigenaar wordt van de club. Dat is echter niet onze insteek. Wij geven een voorkeur aan meerdere investeerders.'

De theorie wordt niettemin al snel de praktijk. De blauwe slee van Schouten staat steeds vaker op zijn eigen parkeerplaats voor het stadion. Wie betaalt, die bepaalt. Op 14 december 2009 gaat hij in de voorzittersstoel zitten. Werd zijn vermogen in 2008 nog op 334 miljoen geschat, in juli 2010 was dat volgens Quote gekelderd naar 35 miljoen. Het geld dat hij zo makkelijk uitleende, wordt nu ineens erg belangrijk. Al binnen een paar weken wordt duidelijk hoe groot Schoutens macht is. Hij haalt de naam AFAB van de shirts en strikt huizen­site Zuka als sponsor. 'Er is nu een duidelijkere scheiding nissen mijn rol als voorzitter en mijn rol als sponsor! weet Schouten.

Zuka wordt volledig bedient. De Arnhemse ploeg werkt haar uitduels ineens af in het oranje. U raadt het al, de huiskleuren van het bedrijf. Tijdens de thuiswedstrijd tegen FC Groningen op 3 april zien de trainers Ron Jans en Theo Bos in­eens bordjes Te koop aan hun dug-outs hangen. Een ludieke actie om de internetmakelaar op de kaart te zetten. Bos kijkt er maar gewoon omheen, in Arnhem moet je nergens van opkijken. Lang­zaam maar zeker zet Schouten de hele club naar zijn hand.

Uitverkoop
Intern is er nauwelijks nog overleg. Iedereen mag zeggen wat hij denkt, maar Schouten is de baas; zo schetsen betrokkenen de situatie achter de scher­men in de afgelopen maanden. Tegen iedereen die het maar horen wil zegt Schouten dat hij geen verstand heeft van voetbal. Niettemin wordt hij bij het voetbalbedrijf steeds dominanter. Zo ontstaat er een schisma over het technische beleid op lange termijn. Van Hintum krijgt een tweejarige aan­bieding van Van der Kraan, maar die wordt even later omgezet in een eenjarige. Tk weet nu nóg niet hoe en via wie dat is gegaan! aldus de voormalige technisch directeur. 'Kun je nagaan. Dat zegt alles over de verhoudingen in de club.'

Twee van de vier commissarissen stappen na een lang dienstverband in het voorjaar op. Het gaat om Henk-Jan Donderwinkel en loop Kalksma. Door hun vertrek bestaat de rvc alleen nog uit Schouten en voormalig korpschef Kees Bakker. De club maakt via een persbericht bekend dat er voorlopig geen nieuwe toezichthouders worden aangesteld. Veel tegenspel hoeft Schouten dus niet te verwachten. Bakker is voorstander van een verkoop. Binnen een paar maanden heeft de voor­zitter een positie verworven waarin hij feitelijk eigenhandig over de toekomst van de club beslist. Intussen ziet Van der Kraan het bankroet naderen en besluit hij eindelijk de selectie in de uitverkoop te doen. Met Claudemir, Nicky Hofs, Serginho Greene, Calvin Jong-A-Pin, Onur Kaya, Santi Kolk, Anduele Pryor en Paul Verhaegh verdwijnt vrijwel het hele elftal. Toevallig wordt Vitesse daardoor uitermate interessant voor een investeerder die een eigen filiaal zou willen beginnen.

De club overdragen aan Schouten is niet het gedroomde scenario in Arnhem. Van der Kraan weet hem nog een paar keer te overtuigen van uitstel. Wie weet komt de 1,2 miljoen nog binnen via een transfer. Ook de Vrienden worden toch weer ingeschakeld. Zij verwachten veel geld uit een claim bij de provincie Gelderland. De rechts­zaken zijn bijna afgerond, waarna de miljoenen zullen binnenstromen. De Vrienden zijn bereid de eerste twee miljoen als onderpand te bieden voor een nieuwe lening. Met die zekerheid kan Van der Kraan de kredietmarkt op, om zo met een nieuwe afbetalingsregeling de lening aan Schouten af te betalen. Snellenburg: 'Zo ging het de laatste jaren steeds, het ene gat met het andere dichten.'

Het plan mislukt. Niemand wil nog lenen aan Vitesse. Terwijl de WK-koorts in Nederland stijgt, is zonder dat iemand het weet de club definitief in handen van Schouten gekomen. Die lijkt daar­mee weinig op te schieten. Want is er niet een jaarlang met man en macht ge­zocht naar een investeerder? De voor- zitter lijkt niet te benijden. Commissaris Bakker bevestigt dat Schouten allang de feitelijke eigenaar was. 'De club is niet twee keer op één dag verkocht. De heer Schouten was al veel eerder eigenaar van alle aandelen Vitesse doordat de club de door hem verstrekte lening niet tijdig kon af­lossen.' Dat Vitesse daardoor de regie volledig zou kwijtraken, was vooraf bekend. Volgens Bakker kende de club de motieven van Schouten. Sterker nog, het was beleid. 'Omdat het altijd de bedoeling is geweest dat zijn aandelen weer doorverkocht zouden worden, is indertijd afgesproken pas te passeren bij de notaris op het moment van door­verkoop om dubbele kosten te voorkomen.'

Is Schouten nu voorzitter van Vitesse of een zakenman die de club wil verkopen? Waar Vitesse al die tijd niet in slaagde, lukt Schouten wél. Via ene Marcell Ham, een zakenman die in Nederland zonder veel succes de Amerikaanse fastfoodketen Dunkin' Donuts probeerde te introduceren. Op 11 juli komt Ham met een zekere Merab Jordania bij Schouten op bezoek. De partijen zijn het snel eens. De Georgiër zal acht miljoen euro betalen voor de aankoop van Vitesse. Vier miljoen méér dan waarvoor Schouten de club heeft verkregen. De preses weigert dit bedrag te bevestigen. 'Uw bronnen hebben dit niet bij het rechte eind! zegt Schouten. Hij beroept zich op de geheimhouding in het contract, maar ziet verder filosoferend geen enkel bezwaar tegen het maken van winst op Vitesse. 'In algemene zin hoeft een aandeelhouder zich natuurlijk niet moreel bezwaard te voelen als hij winst zou maken. Een aandeelhouder loopt immers per definitie het allergrootste financiële risico en is bij onverhoopte discontinuïteit meestal ook zijn gehele investering kwijt.'

Dat vertelt hij echter niet aan Snellenburg en co. Daarom is het van belang dat de Vrienden van Vitesse afstand doen van het spelersfonds. Zij zijn de enigen die nog kunnen dwarsliggen. En zo ont­staat het Bodensee Beraad. Snellenburg: 'Natuur­lijk hadden wij toen vragen! Wij wilden weten om wie het ging. Het moest natuurlijk wel koosjer zijn. Maar als hij dat niet wil zeggen, wat moet je dan? "Als jullie niet meewerken, laat ik de club failliet gaan" Op die manier ging het. Hij zette ons het mes op de keel.' De Vrienden pakken hun verlies onder het motto: Beter iets dan niets. Al met al is er opluchting. 'Je moet er toch niet aan denken dat na al die jaren de club alsnog failliet zou gaan.'

Schouten is in zijn element. Geld maken met leningen is zijn vak. Bij AFAB doet hij niet anders dan via het verstrekken van leningen heel veel geld verdienen. Nu heeft hij dat in de praktijk gebracht bij Vitesse. Snellenburg beaamt dat Schouten iedereen buitenspel heeft gezet. Van der Kraan is op vakantie, de commissarissen zijn weg. Bakker en de Vrienden worden maar deels geïnformeerd. De KNVB heeft het nakijken. Snellenburg: 'Voor mij is het een principiële zaak. Ik heb nooit willen verdienen aan Vitesse. Dat hij het veel zakelijker zag dan wij, kan ik hem niet kwalijk nemen. Het DSB-echec zal ook op Schoutens bedrijf effect hebben gehad. Hij móést ook zeggen: Tot hier en niet verder.' Het gebaar dat Schouten vraagt, raakt het drietal meteen in de portemonnee. Van de verkoop van Claudemir en Piet Velthuizen zien de Vrienden niks meer terug. Normaal gesproken hadden ze eenderde van de transferopbrengst van 1,4 miljoen euro mogen verdelen.

Een nieuw tijdperk is aangebroken. Vitesse heeft een voorliefde voor spraakmakende voorzifters. Na Aalbers en Schouten overtreffen de Arnhemmers zichzelf met Jordania. Snellenburg was er gewoon weer bij afgelopen zaterdag tegen NAC Breda (0-0). In clubkostuum met zijn gele stropdas. 'De vraag of Schouten verdiend heeft aan deze deal is een goede.'

Wognum of Georgië
Op 30 juli 2010 rinkelt de telefoon in Zeist. Bert van Oostveen, de aanstaande directeur betaald voet­bal van de KNVB, krijgt groot nieuws te horen van Paul van der Kraan. Er is een buitenlandse inves­teerder voor Vitesse. Van Oostveen weet niet wat hij hoort als blijkt dat Schouten de club feitelijk al in handen had. Commissaris Bakker vind dat niet zo relevant: 'De buitenwereld wordt in het algemeen niet op de hoogte gebracht van de over­dracht van aandelen. De KNVB is in overeenstem­ming met de daartoe geldende regels en licentie- voorwaarden voortdurend geïnformeerd door Vitesse over de financiële situatie.'

Net als de KNVB waren ook de meeste mede­werkers van Vitesse niet op de hoogte van de over­name door Schouten. Zoals de trouwe leden van het stichtingsbestuur ook in het duister werden gehouden over Jordania. De stichting beheerde de meeste aandelen en had de taak de rvc te be­noemen. De vier bestuurders hoorden pas voor het eerst van de Georgische eigenaar, toen zij een paar dagen voor de beruchte persconferentie een contract moesten ondertekenen waardoor de macht vrijwel volledig naar Jordania ging. Vitesse heeft in zijn uitgangspunten Betrokkenheid en binding met supporters staan. Maar in hoeverre kun je daarvan nog spreken als de club in achter­kamertjes van hand tot hand gaat, uiteindelijk uit­komend bij FC Jordania? 'Een club in het betaalde voetbal is geen publiek bezit,' reageert Bakker, 'maar een bedrijf met een belangrijke publieke functie. Betrokkenheid met de fans is inderdaad van groot belang. Zoals verwacht heeft de over­name van de aandelen en de daardoor ontstane financiële armslag in het algemeen tot groot enthousiasme onder de supporters geleid.'

Dat is waar. Het publiek wil een winnend elftal. Intern is ook iedereen dolgelukkig dat er een toekomst is voor Vitesse. Een paar weken ge­leden was de sfeer uitstekend inde nieuwe vestiging van de Nederlandse hotelketen Van der Valk in Duiven. Op de afscheidsreceptie van Mare van Hintum, Jan Jongbloed en Jan van Deinsen maakten de mede­werkers van de club eindelijk een ontspannen indruk. Ze hoeven niet langer te vrezen voor hun baan. Spelers halen is opeens heel gemakkelijk, er zal zelfs een nieuw jeugdcomplex komen. Tijdens de sponsorbijeenkomst de week erna werd even­eens geklapt voor de nieuwe president. In Arnhem lijkt niemand zich druk te maken over de manier waarop de hele deal tot stand is gekomen.

De KNVB denkt daar heel anders over. En niet alleen vanwege de man uit Georgië. Een andere ontwikkeling is misschien wel veel gevaarlijker. De gevolgen van jarenlang financieel wanbeleid zijn evident. In Arnhem werd de club als onderpand uitgeleverd. Vervolgens kan zij zó worden door­verkocht aan de eerste de beste zakenman met vage geldlijnen. Daar zit de bond uiteraard niet op te wachten. Van Oostveen wil dan ook heel snel met de clubs om de tafel. 'Om de consequenties van deze nieuwe ontwikkeling te bespreken.'

Hoe zuiver is de deal met Jordania geweest? Voorzitter Schouten had zelf een financieel be­lang. In hoeverre kun je dan nog beslissen of de overnamekandidaat de geschikte persoon is om Vitesse te leiden? Bakker ziet geen probleem. 'Nee, omdat tussen het kopen en vérkopen geruime tijd zat en de rvc en directie hadden gekozen voor de (door)verkoop van aandelen als mogelijkheid voor de continuïteit op de lange termijn.' Van Oostveen heeft wél grote problemen met de manier waarop de club is verhandeld. 'Het gaat er niet om of een eigenaar afkomstig is uit De Meern, Wognum of Georgië. Wél willen we graag weten wat de diepere betekenis is. Wat de bedoeling is, wat de onder­liggende plannen zijn. Dat krijgen wij niet scherp.'

Zoals het in Zeist ook niet scherp was dat Schouten ineens eigenaar was geworden. 'Naar de letter van de licentieregels hebben ze misschien niets verkeerd gegaan, in de geest wél. Vitesse is compleet de regie kwijtgeraakt.' Schouten zelf sluit niet uit dat meer clubs in buitenlandse handen gaan vallen. 'Dat zou mij absoluut niet verbazen.'

De Eredivisie is kwetsbaar. Dat is wel bewezen door de slimme Schouten. De gemeenschap en vele investeerders hebben jaren kromgelegen om Vitesse in leven te houden. Hij slaagde erin via het verpatsen van de Arnhemse club aan een om­streden Georgische zakenman winst te maken. Zijn euforische reactie op 16 augustus was geen gejuich voor Vitesse alleen.

VI magazine nummer 38