VI rubriek: De wedstrijd

Marco van Ginkel oogt, zelfs na 23 wedstrijden in de Eredivisie, nog altijd een beetje als de ballen- jongen van Vitesse die elk weekeinde weer blij is dat hij mee mag doen.

Het pas achttienjarige talent versterkte afgelopen zaterdag tegen SC Heerenveen (1-1) dat beeld, met de manier waarop hij zijn wissel accepteerde. Hoewel het in zijn hoofd moet hebben gestormd, verscheen er een bescheiden lach op zijn gezicht en had hij bovendien een hand voor zijn trainer over.

Dat Albert Ferrer de inmiddels al weken als gelegenheidsspits fungerende jongeling een kwartier voor tijd naar de kant haalde, was op zich geen schande. De manier waarop dat ging, was dat zeker wél. Van Ginkel speelde niet goed maar wel verdienstelijk, en bracht zo méér dan het merendeel van zijn ploeggenoten. Vitesse voetbalde, ook zaterdag tegen SC Heerenveen, met veel gebulder maar weinig dreiging. Toch leken de Arnhemmers bij een 1-0 voorsprong loodrecht op de overwinning af te koersen, toen Van Ginkel alleen op het doel van doelman Kevin Stuhr-Ellegaard afliep. De aanvaller liet echter na de beslissing te forceren, waarna de Vitesse-bank, met de vloekende Ferrer voorop, explodeerde. Marcus Pedersen werd uit zijn trainingspak gedirigeerd en de wissel was een feit. Het moment is tekenend voor de werkwijze van de Spaanse coach.

Tijdens persconferenties praat Ferrer kalm, met de trouwe ogen van een labrador. Maar in werkelijkheid regeert hij Vitesse als een woeste waakhond. De wissel van Van Ginkel bezorgde veel supporters in Gelredome een déjà vu. Hanteerde Aad de Mos tijdens zijn periode in Arnhem immers ook niet een schrikbewind, door spelers bij de eerste de beste fout te slachtofferen? Welbeschouwd corrigeerde Ferrer met zijn ingreep vooral zichzelf.

Door de afwezigheid van miljoenenaankoop Wilfried Bony beschikt Vitesse over slechts één volwaardige en fitte spits. Pedersen, binnengehaald als een groot talent, lijkt door Ferrer echter alweer afgeschreven. Dat de thuisploeg de 2-0 niet maakte, was dan ook meer Ferrer dan Van Ginkel aan te rekenen. Door de keuzes van de trainer speelde Vitesse als een verstopte trechter. Zonder spits en met de spelmakers Ismaïl Aissati en Davy Pröpper verbannen naar de flanken ten faveure van de in het centrum falende Nemanja Matic, vertoonden de Arnhemmers zodoende nog maar één gelijkenis met het zo omarmde voorbeeld Barcelona. Inderdaad, ze hebben allebei een Spaanse coach.

De confrontatie in Gelredome was er één tussen ploegen en trainers in vergelijkbare sferen. Zowel coach Ferrer als zijn collega Ron Jans beschikt over een ploeg vol ontluikend talent, maar de meesten van hen ogen als voorjaarsbloemen waarvan de knop maar niet open wil. Bas Dost flirtte weer zichtbaar met de reservebank en artiest Filip Djuricic waant zich al weken op het verkeerde toneel. Met Roy Beerens op de bank, de falende Luciano Narsingh in de basis en een tegen zichzelf spelende Oussama Assaidi deed het elftal van Jans zijn negende plek eer aan. Na de remise lijken Vitesse en SC Heerenveen voor dit seizoen wel uitgespeeld. En dat in maart, zeven duels voor het einde. Het moet de ambitieuze trainers toch aan het denken zetten

VI magazine week 11