Merchandise
Vitesse op trainingskamp in Duitsland – Dag 4
Niet zoals vroeger via de regenpijp naar beneden, maar als complete groep gezamenlijk door de voordeur. Even weg van het dagelijkse ritme slapen, eten en trainen.
Ik denk dat de spelers, trainers en andere medewerkers een gezellige avond beleven, want met de sfeer zit het wel goed op dit moment. Je hoort bij Vitesse nu eens geen gemopper en geklaag. Tijdens trainingen wordt gelachen maar ook gewerkt en de 1-0 winst op FC Augsburg is een opsteker. Want hoe je het ook bekijkt, als je een club uit de Eerste Bundesliga klopt, lever je als Nederlandse club uit het rechterrijtje altijd een knappe prestatie.
Het ziet er in veel opzichten dus goed uit bij het huidige Vitesse. Natuurlijk is het opmerkelijk en ook slecht dat technisch directeur Ted van Leeuwen nog altijd geen echte versterkingen gepresenteerd heeft. Hij zal het niet makkelijk hebben op dit moment. Veel zal ongetwijfeld te maken met Merab Jordania. De grote baas is nog altijd niet gesignaleerd in het trainingskamp. "Hij bepaalt. Ik wacht op hem", zuchtte John van den Brom vanmiddag opnieuw. Maar komt ie nu wel of helemaal niet?
Met John van den Brom is de naam genoemd die grotendeels verantwoordelijk is voor de omslag die Vitesse op dit moment doormaakt. In positieve zin dus. De coach uit Amersfoort zorgt voor rust, plezier en duidelijkheid tegelijk. Knap als je weet hoe onrustig, vervelend en onduidelijk het vorig seizoen was. Bij ADO Den Haag kwam hij ook binnen na een seizoen vol intriges en achterklap, maar ondanks een zwakke competitiestart, zag je het plezier terugkeren en groeide ADO uit tot de revelatie van het seizoen.
Nu zie ik Vitesse niet direct de sensatie van deze jaargang worden, maar Van den Brom bouwt met pure beleving en enthousiasme gestaag aan iets moois. Je ziet iets groeien. Vanmiddag liet de trainer op de drivers range van het golfcomplex achter het hotel drie netten spannen. Op het menu stond voetvolley. Onder leiding van assistent Voetbal Miriam Clifford, de rechterhand van Ted, werden de loting verricht, Van den Brom somde de regels op en de zes teams gingen vol overgave aan de slag. Een van de regels van de trainer was dat er geen discussie mocht zijn met de scheidsrechters. Maar het was Van den Brom zelf die het meest mekkerde, beïnvloedde en pestte. Ondertussen liet hij bij vlagen zijn technische vaardigheden en tactische slimheid zien. Het was geen verrassing dat juist het team Van den Brom na een uur pret de champagne mocht ontkurken. Samen met Chanturia (ook een echte winnaar), Drost en de Estse keeper Meerits won zijn groep het toernooi.
Van den Brom neemt deze groep mee in zijn enthousiasme. Tijdens het voetvolleybal kwam de liefhebber en winnaar in de coach weer naar boven. Mooi om te zien. Dat juist hij won en fraaie punten scoorde, komt een nieuwe hoofdtrainer natuurlijk niet slecht uit. Het respect groeit. Grote voordeel van John van den Brom is dat hij geen rol speelt, maar echt zichzelf is. Een enorm verschil met zijn voorganger Albert Ferrer die het tegenovergestelde uitstraalde. Van den Brom beschikt over natuurlijk leiderschap. Als het moet staat hij daarom ver boven de groep en is hij onbetwist de baas. Maar als zaterdagavond een of andere Duitse discotheek onveilig wordt gemaakt door een stel uitgelaten voetballers, is Van den Brom weer een van hen. Dat staat vast.
