Merchandise
Waarschijnlijk wordt Vitesse nooit kampioen van Nederland
Een beetje bluf en grootspraak van de welgestelde Georgiër, vooral vriend van Roman Abramovch, op zijn beurt eigenaar van het nog rijkere Chelsea. Al ver voor de entree van Jordania heette Vitesse niet voor niets FC Hollywood aan de Rijn. Op het veld zijn de prestaties nauwkeurig waar te nemen. Maar achter de schermen lijkt de dagelijkse beslommering veel op de onrustige set bij een goedkope B-film. Directeuren komen en gaan als tijdens de drukke casting van allerlei figuranten. Op het veld prijkt de voorlopige nummer twee van de Eredivisie. Op slechts één punt van de in Amsterdam ontmaskerde koploper FC Twente, maar: met een voorsprong van twee punten op PSV en Ajax. Met Ajax bovendien de enige ploeg nog zonder een nederlaag. Frappant genoeg presteerde Vitesse uit beter dan thuis: 12 uit 4 tegen 5 uit 3. De twee gelijke spelen liep het op in de eigen Gelredome.
Natuurlijk verklaren deze cijfers weinig tot niets. Ze zijn hoe dan ook geflatteerd. PEC-uit ging buitengewoon stroef. FC Groningen eigenlijk ook, al stortte dat in de slotfase compleet in. En in Utrecht was de zege helemaal onbillijk. Beide partijen hadden evenveel recht op een gelijkspel, maar de reflex van doelman Piet Velthuizen hield dat tegen. De volgende maand 26-jarige Veldhuizen torst voor een belangrijk deel het succes tot nog toe. Met hem onder de lat beschikt Vitesse over de beste (club)keeper van de Eredivisie. Zeker wat betreft het aanbod uit Nederland. Veel clubs tobben met een twijfelachtige buitenlander of een te klein gebouwde springer. Een enkeling, zoals Nikolay Mihaylov van Twente of Kristoffer Nordfeldt van Heerenveen betekent een redelijke verrijking voor het potentieel, maar ook zij leggen het af tegen de geboren Nijmegenaar, op de lijn gezegend met een onwaarschijnlijke reactie.
Naast de doelverdediger mag Vitesse pronken met Wilfried Bony, de spits met altijd de nodige dreiging en onheil. Ook de Ivoriaan valt in de buitencategorie, zoals dit seizoen Jozy Altidore van AZ, niet toevallig topscorer van het moment. Beiden zijn in hun acties volkomen onberekenbaar en daardoor constant gevaarlijk. Tegen FC Utrecht maakten Velthuizen en Bony het doorslaggevende verschil met de voor de rest meer dan gelijkwaardige tegenstander. De overwinning was puur aan dit duo te danken, met alle respect voor talenten als Tomas Kalas en Marco van Ginkel. Vitesse barst van dit soort exotische namen. Guram Kashia, Giorgi Chanturia, Michihiro Yasuda, Renato Ibarra, Jonathan Reis, Valeri Qazaishvili, Adnane Tighadouini, Gaël Kakuta, Dan Mori, Nikola Aksentijevic, enzovoort. Het kenmerk van een handelshuis. Of doorgangshuis. Of hoe het allemaal mag heten.
Op Theo Janssen (31) en Simon Cziommer (31) na telt Vitesse louter twintigers, met Nicky Hofs (29) als oudste van die groep. Dat verzwaart ook de opdracht van Fred Rutten. Hij moet het in de eerste plaats doen met jongeren, want daarvoor draagt de club ook het etiket van opleidingsinstituut. Jordania wil kampioen worden met Vitesse, maar hij stemt het interieur meer en meer af aan de eisen van een hoge school voor beloften. Hij laat voor tien miljoen euro een blinkend trainingscomplex bouwen op Papendal. Modern uitgerust met alle luxe en de laatste snufjes voor de ontwikkeling van de allerbeste talenten, die in binnen- en buitenland zijn aan te lokken. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Maar toppers in spe vliegen steeds jonger uit naar grotere en zwaardere competities. Ook Vitesse leidt op voor andere landen. Het is een illusie en zelfbedrog om te verwachten dat Bony bijvoorbeeld nog jaren in Arnhem zal verblijven. Nog geen 24 jaar, loerde hij al in de zomer op een interessante transfer naar Engeland. In de winterstop zal hij alsnog zijn vertrek willen doordrukken.
Die beperkingen kleven aan Vitesse, dat meer oog heeft voor het verzilveren van talenten dan gericht toewerken naar een kampioenschap. Natuurlijk is een titel met veel geld te koop. Kijk maar naar AZ of naar Manchester City. Maar om dan kampioen te blijven, kost nog meer investeringen, vaak volstrekt onverantwoord. En Jordania heeft niet het eeuwige leven, en helemaal niet als baas en suikeroom van Vitesse. Het siert zowel Rutten als Velthuizen dat zij beiden de opgewaaide euforie in Arnhem en omgeving bij herhaling proberen te temperen. De nuchtere en realistische doelman schat het team dit seizoen ergens tussen de subtop en top in. We zijn zeker nog geen topteam, pareert hij verstandig het overdreven optimisme.
Ook de trainer is zich maar al te goed bewust van de zwakke plekken in de ploeg. Jongeren maken nu eenmaal vlotter fouten dan routiniers. En in de echte top is geen ruimte voor fouten. Daarnaast moet Vitesse nog altijd toegroeien naar een hecht team, een passend collectief met een vaste basis. Zoiets kost tijd en ook dat rijmt niet met de eigenschappen van een ingespeelde kandidaat voor de titel. Een beetje in de geest van FC Twente is ook Vitesse dit seizoen nog nauwelijks getest als blijvertje in de (sub)top. Feyenoord-thuis was een graadmeter voor een plaats bij de eerste zes. De krappe en late overwinning was feitelijk niet verdiend en dat ene kostbare doelpunt had ook nooit meer mogen binnenvallen. Eind oktober komt AZ langs in Arnhem. Ook een gegadigde voor de eerste zes, al lukt het Gertjan Verbeek maar moeizaam de ontkrachte defensie weer een beetje op orde te krijgen. Op 3 november breekt dan, net als voorbeeld Twente, de wedstrijd van de waarheid aan: tegen Ajax in Amsterdam. Maar ook over een maand is de Eredivisie nog lang niet beslist en de competitie pas tot een derde gevorderd….
Lex Muller
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK’s vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet
