Zo beleefde Vitesse de bekerfinaledag in 2017

Als de wekker op 30 april 2017 gaat in Huis ter Duin, ontwaakt Navarone Foor die dag met Eloy Room op de hotelkamer. De middenvelder uit Opheusden kan niet ontkennen dat hij opstond met zenuwen. “Eloy en ik hadden gezonde spanning. We stonden in een finale en wisten dat we geschiedenis konden schrijven, de eerste prijs van de club pakken in de hele historie. We hebben toen wat gepraat over de wedstrijd en allerlei scenario’s schoten door het hoofd en werden besproken. Wat als het penalty’s worden? Maar we hoopten natuurlijk dat we de wedstrijd winnend zouden afsluiten zonder penalty’s, dat zou het mooiste zijn.”

Ook de linksback van die selectie, Arnold Kruiswijk herkent die kriebels. “Je wordt meteen wakker met een andere spanning dan normaal. Er wordt natuurlijk van alles gedaan richting zo’n finale. In een hotel zitten doen we normaal ook niet voor een wedstrijd, dat is heel bijzonder. Je hebt dus wel continu het gevoel dat er iets gaat gebeuren. Maar het is wel zo dat we die spanningen aardig van ons af konden zetten, want ik wilde er ook ontspannen naartoe leven, dat moet ook. Je moet niet elke seconde denken aan hoe het gaat lopen, dat werkt niet. Pas toen we richting de wedstrijd gingen en meer besprekingen hadden over de wedstrijd, werden we automatisch wat scherper.

Nerveus en opgetogen

Aanvoerder Guram Kashia sliep met Apeldoorner Kevin Diks op de kamer en weet nog hoe moeilijk de twee in slaap kwamen. “We hadden samen gegeten met zijn allen en iedereen was nerveus. Toen we terug waren op de kamer begonnen Kevin en ik meteen met praten over de bekerfinale. We waren er zo opgetogen over, we bespraken hoe belangrijk de wedstrijd voor Arnhem was, voor ons was. We konden echt niet meteen slapen. Maar uiteindelijk hebben we een goede nachtrust gehad.”

De kickbokswedstrijd

Kelvin Leerdam, Ricky van Wolfswinkel, Arnold Kruiswijk en Maikel van der Werff waren helemaal ontspannen, vertelt Leerdam. Wij waren altijd met zijn vieren aan het dollen. Het hele seizoen al. Dus ook nu waren we meer relaxt en genoten we meer echt van het moment, dan dat we ons druk maakten. Maikel, Ricky, Arnold en ik waren in het hotel vooral aan het darten, kaarten en aan het tafeltennissen en wilden de hele tijd van elkaar winnen. Dus iedereen was eigenlijk vrij relaxt”, stelt de rechtsback van die dag.

En dat begon eigenlijk al op de avond dat Vitesse in het hotel aankwam, weet Leerdam. “Ik kan me nog herinneren dat we die avond met de hele ploeg op een kamer naar een kickbokswedstrijd hebben zitten kijken, dat mocht toen nog, haha. Dat geeft toch wel aan hoe ontspannen we met z’n allen waren.”

Trainer Henk Fraser had een groot aandeel in de ontspanning, onthult Navarone Foor. “De trainer liet iedereen ontspannen. Ze lieten ons bijvoorbeeld ook motivatiebeelden zien, beelden van ons bekertoernooi. Hoe we zover waren gekomen. Zo moesten we ook beseffen waar we stonden die dag. En dat besef hadden we zeker hoor”, vertelt Foor vanuit Cyprus, waar hij tegenwoordig voetbalt.

Benen strekken

Maar ter ontspanning waren er niet alleen motiverende beelden, vertelt Kashia. “In de ochtend ontbeten we en dronken we koffie met de selectie en de hele staf. Het was een zonnige dag en we hadden de tijd om te relaxen. We zijn toen met de selectie een strandwandeling gaan maken. Dat heb ik nooit gedaan voor een wedstrijd, dus dat was wel heel speciaal. Daar hebben we ook met elkaar gepraat over hoe we de wedstrijd zouden winnen en hoe we dat zouden gaan vieren. We wilden een soort winning vibe in het team creëren. Na die wandeling hebben we vooral onze energie gespaard en was het een gemiddelde dag. We aten pasta, rijst en keken video’s en analyseerden AZ. Al voelde ik natuurlijk in mijn buik dat het een hele speciale wedstrijd was.

Voor keeper Eloy Room kon de dag in het hotel niet snel genoeg voorbij zijn. “Van de strandwandeling kon ik me nog herinneren dat ik het lekker vond om even de benen te strekken in zo’n omgeving, dichtbij de zee. Daar konden we even een frisse neus halen, praten en dollen. Ja, vooral dollen. Want natuurlijk moet je de focus hebben, maar je moet er niet de hele tijd zo serieus mee bezig zijn. Verder deed ik niet echt wat speciaals. Ik heb voetbal gekeken en getafeltennist om de tijd een beetje te doden. Die wedstrijd kon mij namelijk niet snel genoeg komen, iedereen had zin om die wedstrijd te winnen.”

‘Wat maken we nu mee? AZ is veel sterker’

De busreis naar het stadion werd ’s middags gemaakt. Spelers luisterden wat muziek in de bus en dachten even nergens aan. Toen bij het stadion de fans werden gezien, liepen de zenuwen weer wat op. “Het waren er zoveel”, stelt Kashia. Maar de ontspanning bleef wel aanwezig en Vitesse startte aan de wedstrijd.

“Dat we ontspannen waren, was op het veld misschien niet te zien. Er was onbewust misschien een beetje spanning, want AZ begon veel feller. Ik kan me nog herinneren dat Luckassen namens AZ nog op de lat schoot, dat was wel echt een wake-up call voor ons”, vertelt doelman Eloy Room. Of de spanning in het eerste half uur van het duel een grote rol had? “Ik denk dat het wel iets meespeelde, als je onze eerste helft zag, zie je dat er redelijk wat druk lag op de ploeg”, vertelt Kruiswijk. Leerdam denkt daar anders over. “Veel mensen zullen denken of zeggen dat wij iets van zenuwen hadden aan het begin van de wedstrijd. Maar die heb ik niet gemerkt.”

“AZ was duidelijk de bovenliggende partij en na die bal op de lat wisten we dat het een hele moeilijke finale ging worden. Maar we hielden goed stand”, vertelt Foor. “Er was ook een duidelijk plan voor ons”, vult Leerdam aan. “En je voelde gedurende de wedstrijd dat bij AZ de energie eruit ging en we steeds meer gelijk opgingen.” Van Kruiswijk: “Toen hadden we ook iets van nu kunnen we ze pakken.” En keeper Room: “De rollen werden inderdaad omgedraaid. Bij AZ ging het vertrouwen weg, bij ons nam het vertrouwen toe.”

Ricky was weer Ricky

Uiteindelijk maakte Ricky van Wolfswinkel in de tweede helft de bevrijdende 1-0 voor Vitesse en later ook de 2-0. “We mogen van geluk spreken dat we Ricky in de spits hadden, zo eerlijk moeten we wel zijn”, stelt linksback Kruiswijk. “Ricky was weer eens Ricky”, lacht Leerdam. “Dankzij hem werd ons duidelijke plan beloond.”

Het vertrouwen bij de spelers op een goede afloop van de wedstrijd was er eigenlijk pas na de 2-0 vertellen ze. “Na de 1-0 denk je: oké, we zijn er nog niet. Maar na de 2-0 viel alles van je af, toen konden we ervan genieten”, aldus Kruiswijk. “Toen de tweede erin ging was het alleen nog wachten op het laatste fluitsignaal”, aldus Navarone Foor.

Na het laatste fluitsignaal ging er van alles door de middenvelder heen. “De blijdschap van dit team was enorm. We kregen loon naar werken en ik besefte dat ik gewoon een prijs achter mijn naam had staan en dat het de eerste prijs voor Vitesse was. Dat blijft iedereen onthouden.”

Eloy Room heeft vooral genoten van de omgeving. “Ik kon namelijk niet bevatten dat we hadden gewonnen. Er waren zoveel sentimenten, maar alles viel op zijn plek. Ik dacht meteen aan mijn ouders en vrouw op de tribune. Het was zo speciaal om dit met je familie erbij te kunnen vieren. Iedereen vloog elkaar daarna in de armen, ook spelers die niet speelden. Daaraan zag je toch echt dat we een heel goed team waren.”

Drank en drank

Wat de dag daarna bracht, blijkt bij veel spelers niet meer echt in het geheugen te zitten. “We begonnen in de bus al met drinken”, vertelt Foor. Er was nog een feestje op Papendal. “Ik weet nog goed dat we daar met een aantal jongens op de tribune zijn gaan zitten en nog eens goed hebben nagepraat. Over hoe cool deze avond was en over al onze belevenissen van die dag. Het was ons grootste hoogtepunt in onze carrière”, vertelt Guram Kashia als aanvoerder van het team.

De dag erna kregen de nieuwe Arnhemse helden een rondrit. “Maar we waren allemaal nog brak van de avond ervoor”, besluit doelman Eloy Room.